Άρθρο του Πάνου Παναγιωτόπουλου*

Τα πρόσφατα γεγονότα της Πάρου είναι πλέον γνωστά: Μια ομάδα ανηλίκων ,από 15-17 ετών διασκεδάζουν βράδυ στην πλατεία της Μάρπησσας.

Κάνουν πολύ θόρυβο και, μάλιστα, για να σπάσουν πλάκα αρχίζουν και χτυπάνε πόρτες και κουδούνια των γύρω σπιτιών.

Δύο αδέλφια, που μένουν κοντά τους κάνουν παρατηρήσεις. Οι ανήλικοι δεν περιορίζονται μόνον σε ύβρεις, αλλά ένας 16χρονος ανάμεσά τους τραβάει μαχαίρι και αρχίζει να καρφώνει τον 23χρονο γείτονα, με τους φίλους του να τον υποβοηθούν, υπό μορφήν αγέλης λύκων!

Ο 33χρονος αδελφός του θύματος τρέχει να τον βοηθήσει. Του επιτίθενται. Κατορθώνει να ακινητοποιήσει δύο ανήλικους. Οι υπόλοιποι- μέλη της αγέλης τρέχουν, αλλά ξαφνικά γυρίζουν πίσω και απολύτως συντονισμένα αρχίζουν να χτυπούν άγρια με μπουνιές και κλωτσιές τον 33χρονο και τον αφήνουν κάτω αιμόφυρτο.
Όταν επιλαμβάνονται οι αρχές, διαπιστώνουν ότι ο νεότερος αδελφός είναι πιο βαριά τραυματισμένος, γιατί το μαχαίρι του “πιτσιρικά” έχει φτάσει μέχρι τον πνεύμονά του!

Σε 24 ώρες συλλαμβάνεται ένας 16χρονος, ενώ καταζητούνται άλλοι δέκα περίπου, ως ενεχομενοι σε αυτές τις εγκληματικές πράξεις.

Εύλογη απορία του αναγνώστη του europost gr: Γιατί αναδεικνύουμε με έμφαση αυτό το συμβάν ,ενώ τα περιστατικά εγκληματικών πράξεων από ανηλίκους αποτελούν την “διεστραμμένη νέα κανονικότητα” της καθημερινής μας ζωής;

Απάντηση: Γιατί τα γεγονότα της Πάρου δείχνουν ότι το πρόβλημα δεν είναι απλώς σοβαρό, αλλά έχει μετατραπεί σε ενδημική κοινωνική νόσο, που υπονομεύει το παρόν της νεολαίας μας και είναι βέβαιον ότι θα καταστρέψει το μέλλον της!

Εξηγούμεθα:
Η Πάρος τον χειμώνα είναι μια κλειστή κοινωνία, όπου όλοι περίπου γνωρίζονται μεταξύ τους.

Καμμία σχέση με τα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου κανείς δεν γνωρίζει κανέναν, δεν υπάρχουν διαπροσωπικές σχέσεις και η βία εκδηλώνεται πολύ πιο εύκολα υπό διαφορετικές μορφές.

Επί πλέον: Οι κάτοικοι της Πάρου και τα παιδιά τους δεν έχουν καμμία σχέση με τους φτωχοποιημένους κατοίκους του λεκανοπεδίου, όπου οι παραβατικές συμπεριφορές, εντός και εκτός σχολείων ,έχουν να κάνουν και με τον θυμό ,που υπερχειλίζει στις οικογένειες, που βρίσκουν μπροστά τους καθημερινά δεκάδες αδιέξοδα.
Όποιος θέλει να δουλέψει στην Πάρο ,δεν θα γίνει σώνει και καλά πλούσιος, αλλά δεν θα είναι φτωχός και κοινωνικά αποκλεισμένος!

Αν, λοιπόν, τον χειμώνα σε ένα εύπορο νησί του Αιγαίου, όπου μετρούν τις γερές εισπράξεις του καλοκαιριού, όπου οι ανήλικοι έχουν ποιοτική ζωή και καλές προοπτικές μπροστά τους, βγάζουν τα μαχαίρια και τα καρφώνουν σε ενηλίκους συμπολίτες τους επειδή ” δεν γουστάρουν” που τους έκαναν παρατήρηση για τον ” χαβαλέ” με τα κουδούνια ,γνωρίζοντας πως το νησί είναι περίκλειστο και είναι εύκολο να συλληφθούν άμεσα, τότε το πράγμα έχει φθάσει στο απροχώρητο στην Ελλάδα!
Panos
Και όταν οι φίλοι του μαχαιροβγάλτη, αντί να μαζέψουν τα πράγματα, λειτουργούν ως αγέλη νέων λύκων και επιστρέφουν για να χτυπήσουν όλοι μαζί έναν ώριμο άνδρα, χωρίς να φοβούνται κανέναν, αυτό κάνει τα πράγματα ακόμη χειρότερα!

Τα γεγονότα της Πάρου δείχνουν ότι πολύ απλά δεν πάει άλλο! Πιάσαμε πάτο και υποκρινόμαστε πως πρόκειται ” απλώς για ένα ακόμη πρόβλημα”.
Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα Εθνικό Σχέδιο κατά της βίας των ανηλίκων, με την συνέργεια πολλών διαφορετικών παραγόντων και φορέων!

Όσο αργούμε, τόσο θα αυξάνεται η εκρηκτική ύλη πάνω στην οποία καθόμαστε.

*Δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω – δημοσιογράφος μέλος της ΕΣΗΕΑ – Πρώην Υπουργός Εθνικής Άμυνας

Ακολουθήστε το Europost στο