Η Δύση συνεχίζει να υποτιμά τις μεγαλεπήβολες φιλοδοξίες της Τουρκίας, η οποία δρα σε Αιγαίο, Νοτιοανατολική Μεσόγειο, Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Καύκασο αλλά και την Αφρική.
Τουρκία: Στα χνάρια του Ιράν θέλει να βαδίσει ο «Σουλτάνος» – Πως ο Νεο-Οθωμανισμός του Ερντογάν τον καθιστά «απειλή» για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τις ισορροπίες εντός ΝΑΤΟ
Κάτω από το πρόσχημα ηγεσίας ενός μετριοπαθούς σουνιτικού άξονα και συνεργασίας με τη Δύση ενάντια στο σιιτικό μπλοκ του Ιράν, η Τουρκία του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προωθεί ένα φιλόδοξο σχέδιο: την αναβίωση της περιφερειακής της ηγεμονίας. Όπως αναφέρουν διεθνή ΜΜΕ, αυτή η στρατηγική κρύβει έναν υπόγειο ανταγωνισμό με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Οι οικονομικοί και διπλωματικοί δεσμοί της Τουρκίας με τη Δύση, καθώς και η συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, λειτουργούν ως εργαλεία για την προώθηση της περιφερειακής της ισχύος και όχι ως πραγματική δέσμευση σε κοινά συμφέροντα με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο απώτερος στόχος της Άγκυρας είναι η αναβίωση της επιρροής που κάποτε κατείχε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία εκτεινόταν σε Ασία, Ευρώπη και Αφρική για πάνω από έξι αιώνες. Αυτές οι φιλοδοξίες συνιστούν σαφή πρόκληση για τα συμφέροντα της Δύσης και του Ισραήλ.
Η στενή συνεργασία μεταξύ Τουρκίας και του νέου Προέδρου της Συρίας, Αχμέτ αλ-Σάρα, σηματοδοτεί μια επικίνδυνη αναδιάταξη δυνάμεων στη Μέση Ανατολή. Παρά τις ελπίδες της Δύσης ότι η κατάρρευση του ιρανικού άξονα στη Συρία θα σταθεροποιούσε την περιοχή, ο «άξονας Ερντογάν–Σάρα» φαίνεται να αντικαθιστά ένα ριζοσπαστικό μπλοκ με ένα άλλο.
Αναλυτές όπως ο Δρ. Hay Eytan Cohen Yanarocak προειδοποιούν ότι η Τουρκία έχει πλέον αναλάβει de facto τον ρόλο του κύριου μεσολαβητή ισχύος στη Συρία, καθοδηγώντας τα γεγονότα μέσω των αντιπροσώπων της.
Οι κοινές στρατιωτικές διοικήσεις υπό την ηγεσία της Άγκυρας συντονίζουν δραστηριότητες σε Συρία, Ιορδανία, Ιράκ και Λίβανο. Παράλληλα, αυτή η στρατηγική μπορεί να αποδυναμώσει το αποτύπωμα του Ιράν, αλλά ενδυναμώνει τις ισλαμιστικές φιλοδοξίες της Τουρκίας αντί να προωθεί πραγματική ειρήνη στη Συρία.
Τουρκία: Στα χνάρια του Ιράν θέλει να βαδίσει ο «Σουλτάνος» – Πως ο Νεο-Οθωμανισμός του Ερντογάν τον καθιστά «απειλή» για τα συμφέροντα των ΗΠΑ και τις ισορροπίες εντός ΝΑΤΟ
Ακόμα και όταν η Άγκυρα επιχειρεί να περιορίσει την ιρανική και ρωσική επιρροή, δεν μπορεί να θεωρηθεί σύμμαχος ούτε για το Ισραήλ ούτε για τη Δύση. Στη Σύνοδο του Οργανισμού Ισλαμικής Συνεργασίας τον Ιούνιο, ο Ερντογάν εξέφρασε ανοιχτή υποστήριξη προς το Ιράν, κατηγορώντας παράλληλα το Ισραήλ για εντάσεις στην περιοχή. Παράλληλα, χαρακτήρισε τη Χαμάς ως «κίνημα αντίστασης» αντί τρομοκρατική οργάνωση, ενώ η ρητορική του κλιμακώθηκε μετά την έναρξη των συγκρούσεων στη Γάζα, φτάνοντας σε συγκρίσεις με τον Χίτλερ και απειλές στρατιωτικής επέμβασης.
Η Τουρκία φιλοξενεί ηγέτες της Χαμάς εδώ και χρόνια, παρέχοντάς τους οικονομικά και επιχειρησιακά δίκτυα, καθιστώντας τη χώρα βασικό κόμβο της οργάνωσης, με περιουσιακά στοιχεία αξίας άνω του μισού δισεκατομμυρίου δολαρίων και εκπαίδευση μελών για επιθέσεις κατά του Ισραήλ.
Η Άγκυρα επεκτείνει τον μεγαλύτερο στρατό γύρω από τη Μεσόγειο και αυξάνει τις εξαγωγές αμυντικών προϊόντων στα 7,1 δισ. δολάρια το 2024. Παρά την έλλειψη αεροσκαφών stealth και βαλλιστικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, καλύπτει τα κενά μέσω αμερικανικών αγορών όπλων. Οι απειλές του Ερντογάν επεκτείνονται πέρα από το Ισραήλ: από τη Βόρεια Κύπρο έως την Ελλάδα, οι δηλώσεις και οι κινήσεις του δείχνουν τη στρατηγική επιδίωξη αναβίωσης της οθωμανικής επιρροής.
Η Τουρκία φιλοξενεί αμερικανικές κεφαλές και προγραμματίζει εγχώρια πυρηνικά έργα και καταφύγια. Παράλληλα, η κοινωνία υποβάλλεται σε συστηματικό ισλαμισμό, απομακρυνόμενη από την κοσμική κληρονομιά του Ατατούρκ. Ο Ερντογάν επιδιώκει τη δυτική εμπλοκή μέσω εμπορίου, αμυντικών συμφωνιών και στρατιωτικών ασκήσεων, ενώ ταυτόχρονα ενδυναμώνει ισλαμιστικές και τρομοκρατικές ομάδες, υιοθετώντας στρατηγική αντίστοιχη της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.
Η Τουρκία έχει πλέον καθιερωθεί ως στρατηγικός ανταγωνιστής, όχι ως σύμμαχος. Οι νεοοθωμανικές φιλοδοξίες της, η συνεργασία με τρομοκρατικές οργανώσεις και η διπλή στρατηγική στο πλαίσιο ΝΑΤΟ – Ισλάμ συνιστούν σοβαρή πρόκληση για ΗΠΑ, ΝΑΤΟ και Ιερουσαλήμ. Η Δύση δεν μπορεί πλέον να στηριχθεί στην λογική του «μικρότερου κακού». Η Άγκυρα απαιτεί επανεκτίμηση του ρόλου της στην περιφερειακή και παγκόσμια ασφάλεια, καθώς οι φιλοδοξίες της συνεχίζουν να θέτουν σε δοκιμασία τη σταθερότητα της περιοχής.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα