Οι ρωσικές δυνάμεις ενισχύουν συνεχώς την ανθεκτικότητα των τεθωρακισμένων τους για να αντιμετωπίσουν την έξαρση των ουκρανικών UAV κάθε κατηγορίας, τα οποία πλέον παράγονται και χρησιμοποιούνται σε μαζική κλίμακα.
Κατά μήκος της γραμμής επαφής έχουν καταγραφεί ρωσικά άρματα μάχης με νέα «παραλλαγή» θωράκισης. Αντί για τα μέχρι τώρα μικρής κλίμακας προστατευτικά – την γνωστή έστω ως «σκαντζόχοιρος» προσέγγιση – τώρα παρατηρούμε κάτι που μοιάζει με «πλήρη» παραλλαγή σκαντζόχοιρου: μεγαλύτερα, πιο εκτεταμένα μεταλλικά πλαίσια και πλέγματα που καλύπτουν μεγάλο μήκος και πλάτος των αρμάτων. Κάποια από αυτά έχουν ειδική αποστολή — όπως την εξουδετέρωση ναρκών — ενώ άλλα προορίζονται για προώθηση και εκτέλεση έμμεσης βολής σε προκαθορισμένους στόχους. Φωτογραφίες αρμάτων T-80BVM και T-72B3M με τέτοιες τροποποιήσεις έχουν κυκλοφορήσει σε κανάλια Telegram, μεταξύ των οποίων και το «Osveditel».
Σε σχέση με προηγούμενα μοντέλα, τα νέα αυτά άρματα φέρουν επιπλέον κάμερες και συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου. Η αιτία είναι προφανής: τα drones και οι αντιαρματικές νάρκες αποτελούν πλέον τις κύριες απειλές για τα τεθωρακισμένα τόσο των Ρώσων όσο και των Ουκρανών στο πεδίο της μάχης.
Γι’ αυτό και τόσο οι ρωσικές όσο και οι ουκρανικές δυνάμεις καταφεύγουν σε αυτοσχεδιασμούς και επιπλέον θωρακίσεις, ώστε να μειώσουν την ευπάθεια των αρμάτων απέναντι σε εκατοντάδες drones που πετούν διαρκώς. Από την έναρξη του πολέμου, ο ρωσικός στρατός υπέστη σημαντικές απώλειες εξοπλισμού, ιδιαίτερα αρμάτων που καταστράφηκαν από δυτικά κατασκευασμένα UAV. Οι πλαϊνές περιοχές του σκάφους αποδείχθηκαν ευάλωτες· πολλοί επιτιθέμενοι στοχεύουν το τμήμα κάτω από τον πύργο, όπου συνήθως βρίσκεται η αποθήκη πυρομαχικών.
Απαντώντας σε αυτήν την απειλή, οι Ρώσοι μηχανικοί τοποθέτησαν πλέγματα και δομικά προσθετά σε όλο το άρμα, παραμορφώνοντας τη μορφή του οχήματος, κυρίως στα άρματα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή. Τέτοιες αυτοσχέδιες λύσεις, με το παρωνύμιο «παραλλαγή σκαντζόχοιρου», φαίνεται να παίζουν πλέον σημαντικό ρόλο στην τακτική τους.
Ειδικοί στρατιωτικοί επισημαίνουν ότι ένας επιπλέον παράγοντας για αυτές τις τροποποιήσεις είναι η διάθεση μεγάλου αριθμού φορητών αντιαρματικών Javelin από τις ΗΠΑ προς την Ουκρανία. Υπάρχουν τουλάχιστον τρεις επικρατούσες θεωρίες για τη λειτουργία των «αντιαρματικών κλωβών» που βλέπουμε πάνω στα ρωσικά άρματα:
Η πρώτη θεωρία υποστηρίζει ότι τα πλαίσια προσφέρουν στοιχειώδη προστασία από καμικάζι-drones ή από κλασικά πυρομαχικά που εκτοξεύονται από UAV, αποφεύγοντας την άμεση διείσδυση στον θόλο του πύργου.
Η δεύτερη θεωρία λέει ότι ο αυτοσχεδιασμός μπορεί να αποδειχθεί αποτελεσματικός σε αστικές συγκρούσεις απέναντι σε παραδοσιακούς αντιαρματικούς πυραύλους (όπως ο AG-7), με την πρόσθετη δομή να απορροφά ή να αποσπά την ενέργεια της πρόσκρουσης.
Η τρίτη θεωρία αφορά τη δυνατότητα μείωσης της θερμικής υπογραφής: ένα ειδικό δίχτυ που συνδέεται στο μεταλλικό πλαίσιο θα μπορούσε να δυσκολέψει την ανίχνευση από υπέρυθρους αισθητήρες, όπως αυτούς που χρησιμοποιεί το Javelin.
Συνοπτικά, οι τροποποιήσεις αυτές αποτελούν έναν συνδυασμό θωράκισης και απόκρυψης, με στόχο να μετακινήσουν και να διατηρήσουν τα άρματα κοντά στο μέτωπο και να τα προστατεύσουν μέχρι το σημείο όπου θα επιχειρηθεί μια σχεδιασμένη επίθεση — με όσο το δυνατόν λιγότερες απώλειες.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα