Το τελευταίο αντίο είπαν στον Αλέκο Φλαμπουράρη συγγενείς, φίλοι και πολιτικά στελέχη, κυρίως από τον χώρο της Αριστεράς, στην πολιτική κηδεία που έγινε στο Πάρκο Ελευθερίας, στον χώρο του πρώην ΕΑΤ-ΕΣΑ.
Ο Αλέξης Τσίπρας, συνοδευόμενος από τη σύζυγό του, Μπέτυ και τα δύο του παιδιά έκατσαν στο πλευρό της συζύγου του Αλέκου Φλαμπουράρη, Εύης και του γιου τους, Μιχάλη.
Επικήδειους εκφώνησαν οι Νίκητας Κακλαμάνης, Σωκράτης Φάμελλος, Νίκος Βούτσης και Αλέξης Τσίπρας.
Το «παρών μεταξύ άλλων έδωσαν οι: Σωκράτης Φάμελλος, Νίκος Παππάς, Γιώργος Καραμέρος, Μαρία Δαμανάκη, Κώστας Ζαχαριάδης, Νίκος Μανιός, Χάρης Δούκας, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, Συμεών Κεδίκογλου, Διονύσης Καλαματιανός, Στέλιος Καλπάκης, Όλγα Γεροβασίλη, Κώστας Αρβανίτης, Ρένα Δούρου, Κατερίνα Νοτοπουλου, Πάνος Λαμπρινίδης Στάχτος, Φώτης Κουβέλης, Θύμιος Γεωργόπουλος, Τρύφωνας Αλεξιάδης, Μίλτος Ζαμπάρας, Παναγιώτης Κουρουμπλής, Βασίλης Κοντοζαμάνης, Δημήτρης Βίτσας, Τέρενς Κουίκ, Θοδωρής Δρίτσας, Στέφανος Τζουμάκας, Κώστας Λαλιώτης, Κώστας Ζουράρις, Αλέξης Χαρίτσης, Προκόπης Παυλόπουλος.
Η σορός του Αλέκου Φλαμπουράρη θα αποτεφρωθεί, σε στενό οικογενειακό κύκλο, στο Αποτεφρωτήριο Ριτσώνας.
Το φέρετρο με τη σορό του Αλέκου Φλαμπουράρη έφτασε στο Πάρκο Ελευθερίας λίγο πριν τις 13:30, με τη σύζυγό του, Εύη, να κλαίει με λυγμούς.
Ποιος ήταν ο Φλαμπουράρης
Ο Αλέκος Φλαμπουράρης γεννήθηκε το 1938 στην Αθήνα. Ήταν απόφοιτος του Πανεπιστημίου Γκρατς της Αυστρίας και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έχει εργαστεί ως πολιτικός μηχανικός. Στα νεανικά του χρόνια οργανώθηκε στο ΚΚΕ και στη Νεολαία Λαμπράκη και συνελήφθη για την αντιδικτατορική του δράση. Μεταπολιτευτικά, εντάχθηκε στο ΚΚΕ Εσωτερικού, στον Συνασπισμό και κατόπιν στον ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής.
Ακόμα, ο Αλέκος Φλαμπουράρης ήταν υπουργός Επικρατείας για τον Συντονισμό του Κυβερνητικού Έργου και στις δύο κυβερνήσεις του Αλέξη Τσίπρα και τον Σεπτέμβριο του 2015 εξελέγη βουλευτής στην Α’ Αθηνών. Ύστερα από τον ανασχηματισμό της 5ης Νοεμβρίου του 2016 διατήρησε τη θέση του στο υπουργείο, με τη διαφορά πως ανέλαβε αρμοδιότητες για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων των πολιτών και για μεγάλες αναπτυξιακές πρωτοβουλίες.
Κατόπιν, στις βουλευτικές εκλογές του 2019 ήταν στην τέταρτη θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ και εξελέγη ξανά βουλευτής. Επίσης, στις βουλευτικές εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2023 τοποθετήθηκε στην τελευταία τιμητική θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας.
Ο συγκινητικός επικήδειος του Αλέξη Τσίπρα
«Αλέκο σήμερα είμαστε όλοι εδώ.
Και όσοι σε αγαπήσαμε και όσοι σε πληγώσαμε.
Και όσοι σε ζήσαμε και όσοι απλά σε γνωρίσαμε.
Δε λείπει κανείς.
Αι γενέαι πάσαι της Αριστεράς και όχι μόνο.
Είναι μια μέρα πένθους σήμερα για όλους μας.
Γιατί σε όλους χάριζες απλόχερα τη θετική σου διάθεση, καλή καρδιά και αισιοδοξία.
Ιδίως όμως είναι μια μέρα πένθους για όσους σε γνώρισαν και πορεύτηκαν μαζί σου στον όμορφο αγώνα.
Για όσους πάλεψαν, ηττήθηκαν και νίκησαν μαζί σου.
Με το όνειρο μιας ζωής ελευθερίας, ισότητας, και δικαιοσύνης. Για την πατρίδα μας.
Για όλες τις πατρίδες.
Για τους «ταπεινούς και καταφρονεμένους» της Ελλάδας και του κόσμου.
Συγκεντρωθήκαμε σήμερα -όχι τυχαία- εδώ, στο χώρο της θυσίας για την ελευθερία, για να σε αποχαιρετήσουμε.
Έτσι δεν συνηθίζεται να λέμε;
Να αποχαιρετήσουμε!
Να με συγχωρήσετε όμως, αλλά εγώ, όπως φαντάζομαι και πολλοί από σας και από όσους γνώρισαν και αγάπησαν τον Αλέκο, ούτε μπορούμε ούτε θέλουμε να τον αποχαιρετήσουμε.
Θα τον ξεπροβοδίσουμε βέβαια με ανείπωτη θλίψη.
Και με μοναδική παρηγοριά ότι έφυγε όρθιος και πλήρης εμπειριών.
Αλλά δεν πρόκειται να τον αποχαιρετίσουμε.
Γιατί όλα τα μεγάλα και τα σημαντικά που μας έδωσε θα μας συντροφεύουν πάντα.
Δε θα αποχαιρετήσουμε το χαμόγελο που έκανε τα δύσκολα πιο εύκολα, το λόγο της αποφασιστικότητας και της μετριοπάθειας που στήριζε το ηθικό μας στις άνισες μάχες, τη συντροφικότητα που απάλυνε το θυμό και έδινε χώρο στη λογική και τη συνεννόηση.
Δεν θα αποχαιρετίσουμε τον άνθρωπο που ήξερε να ονειρεύεται χωρίς να κομπάζει, να συζητάει – ακόμη και να τσακώνεται- χωρίς να φωνάζει, να ονειρεύεται χωρίς να αφήνει στο όνειρο να επιβληθεί στη λογική.
Δεν θα αποχαιρετίσουμε το θάρρος της γνώμης και τη γνώμη του θάρρους, που πάντα στα δύσκολα, αλλά και στα πιο δύσκολα, πρόσθετε κάτι πολύτιμο στη δική μου και τη δική μας γνώμη, στο δικό μου και το δικό μας θάρρος: Την κατανόηση, την ενσυναίσθηση, και πάντα το αναπαλλοτρίωτο θεμέλιο της Αριστεράς, τη συντροφικότητα και την αλληλεγγύη.
Δεν θα αποχαιρετήσουμε,
Τον έφηβο, που έδωσε το παρών στης γραμμές της μαθητικής εξέγερσης και της Νεολαίας Λαμπράκη.
Τον ανυπάκουο φοιτητή στο Γκρατζ της Αυστρίας, που οργανώθηκε στις γραμμές του παράνομου ΚΚΕ.
Τον καθοδηγητή της φοιτητικής αντίστασης στο Αριστοτέλειο της Θεσσαλονίκης, όπου συνέχισε τις σπουδές του.
Τον άνθρωπο που συνειδητά έφτανε εκείνα τα χρόνια τη ζωή του στα όρια, ακριβώς γιατί είχε έναν βαθύ έρωτα για τη ζωή.
Τον Στάθη, όπως ήταν το ψευδώνυμο της παρανομίας, που ήρθε στην Αθήνα για να οργανώσει τις τριάδες στις εξωπανεπιστημιακές σχολές.
Τον κομμουνιστή της ανανέωσης, αργότερα μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ εσωτερικού.
Τον άνθρωπο με τον ανοιχτό ορίζοντα σκέψης, που έβαλε στα φεστιβαλ της αριστεράς την LGBT κοινότητα, όταν δεν ήταν μόδα αλλά ταμπού και αδιανόητο.
Τον αριστερό του ριζοσπαστισμού αλλά και του πολιτισμού.
Τον μαχητή της κοινωνικής δικαιοσύνης, αλλά και των ατομικών δικαιωμάτων, από τις γραμμές αργότερα του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ.
Τον ορθολογικό οραματιστή, αυτόν που αναλάμβανε πάντα τις πιο δύσκολες αποστολές γιατί είχε τον τρόπο να βρίσκει τις λύσεις, ιδιαίτερα στα χρόνια της διακυβέρνησης.
Δεν τον αποχαιρετούμε λοιπόν, γιατί ό Αλέκος δεν θα μείνει μαζί μας μόνο ως η ανάμνηση ενός φίλου που χάσαμε.
Θα μένει ως στοιχείο και καταγραφή στο προσωπικό και πολιτικό μας DNA.
Ως απουσία με ισχυρή παρουσία.
Που επιδρά και καθορίζει σχέσεις, αντιδράσεις, αντιστάσεις, με τους όρους εκείνους που η δική του στάση, η δική του επιμονή, το δικό του ήθος, η δική του πράξη, έκανε δικούς μας όρους.
Κάποτε και χωρίς να το καταλαβαίνουμε.
Γιατί ήταν η φωνή της σύνεσης και της λογικής πάντα, αλλά ιδιαίτερα όταν επιχειρούσαμε τη μεγάλη έφοδο στον ουρανό.
Ήταν εκεί σε κάθε μας βήμα.
Σε κάθε μας απόφαση.
Σε κάθε μας πρωτοβουλία.
Όχι ως μνημείο του εαυτού του και των δεκαετιών παρουσίας στις γραμμές της Αριστεράς, αλλά ως νεανική, ανήσυχη πάντα, παρουσία και δράση.
Από τα Φεστιβάλ του Ρήγα και της Νεολαίας του ΣΥΝ, μέχρι τα πολύπλοκα της διακυβέρνησης, τίποτε δεν καταφέραμε χωρίς τη δική του συμμετοχή, τη δική του πρόθυμη προσφορά, τη δική του εντέλει παρακίνηση και αισιοδοξία.
Από τη διαχείριση της κρίσης τις μέρες του δημοψηφίσματος, ώστε να μη μείνουν χωρίς νερό τα νησιά και χωρίς καύσιμα τα πρατήρια, μέχρι την επιτυχή επίλυση της χρεοκοπίας του Μαρινόπουλου που θα άφηνε στο δρόμο 15.000 εργαζόμενους.
Και από τη δημιουργία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας για την επίλυση των μικρών προβλημάτων της καθημερινότητας των πολιτών, μέχρι την υπέρβαση των εμποδίων για την ολοκλήρωση του γηπέδου της ΑΕΚ.
Όλα ήταν δικά σου επιτεύγματα.
Άλλα δεν ήταν μόνο αυτά.
Ήταν και τα μεγάλα και τα μικρά, και τα στρατηγικά και τα καθημερινά.
Να ρωτήσουμε τον Αλέκο.
Να το συζητήσουμε με τον Αλέκο.
Να το αναθέσουμε στον Αλέκο.
Αυτές οι απλές φράσεις καθρεφτίζουν την αριστερή σου τεχνογνωσία: Πώς ένας σκοπός, ο σκοπός μας, μπορεί βήμα-βήμα, με σκληρή δουλειά και σκέψη, να γίνει πραγματικότητα.
Αλέκο, σε ευχαριστώ για όσα μας έδωσες.
Ως σύντροφος, ως φίλος, ως παππούς των παιδιών μας.
Δεν σε αποχαιρετώ, αλλά σου υπόσχομαι ότι, όπως εσύ, δεν θα παραδώσουμε ούτε την ψυχή ούτε τα όνειρά μας, στη γοητεία της όποιας εξουσίας.
Και ότι δε θα σταματήσουμε εδώ, αλλά θα συνεχίσουμε με την ίδια αισιοδοξία και την ίδια βεβαιότητα της επιτυχίας που είχες πάντοτε εσύ, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Καλό σου ταξίδι!»
Δείτε φωτογραφίες από την πολιτική κηδεία του Αλέκου Φλαμπουράρη:
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα