COVID-19 
Σε πανηγυρικό τόνο η συνέντευξη του υφυπουργού Εξωτερικών Κώστα Φραγκογιάννη στην εφημερίδα Καθημερινή, μιας και προχωράει ολοταχώς η περιβόητη ελληνοτουρκική φιλία.
Αναφερόμενος στον 4ο γύρο των επαφών της θετικής ελληνοτουρκικής ατζέντας που είχε την προηγούμενη εβδομάδα με τον Τούρκο ομόλογό του Μπουράκ Ακσαπάρ, χαρακτήρισε μάλιστα πρόσφορο χαρακτήρισε το έδαφος που βρήκε στην Άγκυρα. Εξέφρασε και την ελπίδα το πνεύμα του διπλωματικού πολιτισμού να συνεχίσει να επικρατεί στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας.
Είναι ακόμη μεγάλη η ικανοποίησή του, γιατί διαπίστωσε πως έχει επιτευχθεί πρόοδος σχεδόν σε όλες τις θεματικές της θετικής ατζέντας και ότι ανοίγονται δρόμοι για στενότερη συνεργασία σε πιο στοχευμένες δράσεις, όπως τη συνεργασία των επιχειρηματικών κοινοτήτων των δύο χωρών σε εμπόριο και επενδύσεις σε Ελλάδα, Τουρκία αλλά και σε τρίτες χώρες!
Αυτή η στενότερη συνεργασία είναι μάλλον που οδήγησε στην απόφαση να στηρίξουμε την υποψηφιότητα της Τουρκίας στον Διεθνή Ναυτιλιακό Οργανισμό και η Άγκυρα να μας υποστηρίξει για το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, κάνοντας λόγο για επιτυχία μεγάλης σημασίας!
Τι σημαίνει η στήριξη από την Ελλάδα της υποψηφιότητας της Τουρκίας για τη θέση του γεν. γραμματέα στον Διεθνή Οργανισμό Ναυσιπλοΐας (ΙΜΟ);
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, τις παραμονές των πολύ δύσκολων εκλογών και στην Ελλάδα και στην Τουρκία, προέβη σε μια άκρως παρακινδυνευμένη και αχρείαστη για τα Εθνικά συμφέροντα κίνηση συμβιβασμού με τον Ταγίπ Ερντογάν, «ανταλλάσσοντας» τη στήριξη της Τουρκίας στην υποψηφιότητα της Ελλάδας ως μη μόνιμου μέλους του Συμβουλίου Ασφαλείας για την επόμενη διετία, με τη στήριξη της Ελλάδας στην υποψηφιότητα της Τουρκίας για τη θέση του γενικού γραμματέα του ΙΜΟ (Διεθνής Οργανισμός Ναυσιπλοΐας) για την επόμενη τετραετία.
Πρόκειται για έναν απολύτως άνισο και ετεροβαρή, σε βάρος της Ελλάδας, «συμψηφισμό» υποψηφιοτήτων σε διεθνείς οργανισμούς, με την Τουρκία να εδραιώνει τις θέσεις της, ανεξαρτήτως της θετικής ή αρνητικής πορείας της υποψηφιότητάς της στην προεδρία του ΙΜΟ.
Και τούτο διότι από το 2010 επισήμως και νομίμως -χωρίς καμιά αντίδραση της Ελλάδας- η Τουρκία έχει κατοχυρώσει στον ΙΜΟ τον τουρκικό νόμο 24611/12 Δεκεμβρίου 2001, με τον οποίο το μισό Αιγαίο και η μισή βόρεια Κύπρος αποτελούν περιοχή έρευνας και διάσωσης της Άγκυρας για θαλάσσια ατυχήματα (SAR).
Στις 12 Δεκεμβρίου 2001 η τουρκική εθνοσυνέλευση ψήφισε τον νόμο 24611, ο οποίος καθορίζει αυθαιρέτως ότι το μισό Αιγαίο (από τον 25ο μεσημβρινό και ανατολικά μέχρι τη βόρεια Κύπρο) είναι η περιοχή θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης της Άγκυρας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν αντέδρασαν και προσπάθησαν ανεπιτυχώς να καλυφθούν πίσω από το ασθενές επιχείρημα ότι για τα αεροπορικά ατυχήματα, ο αρμόδιος Οργανισμός Αεροναυτιλίας (ΙCΑΟ) έχει δώσει την αρμοδιότητα έρευνας και διάσωσης στο FIR Αθηνών στην Αθήνα. Σημειώνεται ότι ο ΙCAΟ αρνείται να συμπεριλάβει το FIR Αθηνών ως περιοχή ευθύνης της Αθήνας για τα θαλάσσια ατυχήματα…
Έτσι, το 2010, έπειτα από σχετικές ενέργειες της Τουρκίας (σ.σ.: δυστυχώς επί ελληνικής προεδρίας στον ΙΜΟ), η Τουρκία κατοχύρωσε στον ΙΜΟ τον τουρκικό νόμο για SAR, ο οποίος καταχωρίστηκε επισήμως στο διεθνές εγχειρίδιο Global Sar Plan του ΙΜΟ (σελ. 300).
Οι ελληνικές κυβερνήσεις της περιόδου εκείνης και πάλι δεν αντέδρασαν, προσθέτοντας ένα ακόμα ανοιχτό θέμα στον μακρύ κατάλογο των τουρκικών διεκδικήσεων και αυξάνοντας επικίνδυνα την ένταση στο Αιγαίο, κάθε φορά που η Ελλάδα επιχειρεί θαλάσσια έρευνα και διάσωση ανατολικά της μέσης του Αιγαίου.
Η Τουρκία αντιδρά αστραπιαία και εμπράκτως σε οποιαδήποτε «απόπειρα» της Ελλάδας να εκτελέσει θαλάσσια έρευνα και διάσωση (SAR) στο ανατολικό Αιγαίο – κατά κύριο λόγο στην περιοχή Ρόδου/Καστελόριζου και στις σχετικές πανομοιότυπες τουρκικές διεθνείς αγγελίες αναφέρει: «…Η περιοχή έρευνας και διάσωσης (σ.σ.: στην οποία αναφέρεται η Ελλάδα) κείται στην περιοχή έρευνας και διάσωσης της Αγκυρας, η οποία έχει δηλωθεί στον ΙΜΟ και έχει καταχωριστεί στο Global Sar Plan. Για τους λόγους αυτούς, όλα τα μέσα (πλοιάρια, ελικόπτερα κλπ.) που εκτελούν έρευνα και διάσωση στην περιοχή αυτή θα συντονίζονται με τις αρμόδιες τουρκικές Αρχές».
Σημειώνεται ακόμα ότι σε κανένα σημείο της Σύμβασης του Αμβούργου 1979 του ΙΜΟ (αποκλειστικά υπεύθυνου για θαλάσσια ατυχήματα) δεν αναφέρεται ότι μια χώρα πρέπει να έχει τη συγκατάθεση άλλης χώρας για να ορίσει περιοχή θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης. Και τούτο διότι η σύμβαση επιτρέπει, σε περίπτωση μη συμφωνίας μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών, «κάθε χώρα μπορεί να ορίσει τη δική της περιοχή με γνώμονα την αποτελεσματική έρευνα και διάσωση». Κάτι που ουδέποτε εκμεταλλεύτηκε η Ελλάδα υπέρ αυτής στο Αιγαίο…
Η κατοχυρωμένη στον ΙΜΟ τουρκική περιοχή θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης (SAR) μέχρι τη μέση του Αιγαίου περιπλέκει ακόμα περισσότερο το θέμα της οριοθέτησης ΥΦ/ΑΟΖ στο Αιγαίο. Και τούτο διότι δεν μπορεί η ελληνική ΥΦ/ΑΟΖ ανατολικά του 25ου μεσημβρινού να επικαλύπτεται από την τουρκική περιοχή θαλάσσιας έρευνας και διάσωσης, με πιθανότερη εξέλιξη το οποιοδήποτε διεθνές δικαστήριο να καλέσει τις δύο χώρες να κάνουν μόνες τους τη «μοιρασιά», δηλαδή να στερηθεί η Ελλάδα μεγάλα τμήματα της ΥΦ/ΑΟΖ που της ανήκει.
Στην περίπτωση που η Τουρκία με την εκπεφρασμένη δημοσίως υποστήριξη της Ελλάδας αναλάβει για μια τετραετία τη διεύθυνση του ΙΜΟ, ουδείς σώφρων μπορεί να πιστεύει ότι η Τουρκία… θα εργαστεί υπέρ των ελληνικών συμφερόντων στον ΙΜΟ και της αποκατάστασης των αδικιών και παρανομιών.
Αλλά και στην περίπτωση που η Τουρκία δεν αναλάβει την προεδρία του ΙΜΟ είναι και πάλι ωφελημένη έναντι της Ελλάδας, διότι η επίσημη ελληνική υποστήριξη της Τουρκίας στον ΙΜΟ ερμηνεύεται ως συμφωνία και αποδοχή των τουρκικών θέσεων μέσα στον ΙΜΟ.
Ετσι παρουσιάζεται το μοναδικό διεθνές παράδοξο (για ρεκόρ Γκίνες), μια χώρα (η Ελλάδα) να υποστηρίζει με χέρια και με πόδια την υποψηφιότητα άλλης χώρας (της Τουρκίας) στην ηγεσία διεθνούς οργανισμού (του ΙΜΟ), η οποία έχει δράσει και θα δρα συστηματικώς εναντίον των ελληνικών συμφερόντων.
Ο αντίλογος ότι η Τουρκία θα υποστηρίξει την υποψηφιότητα της Ελλάδας ως μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας για δύο χρόνια είναι δευτερεύουσας σημασίας διπλωματική κίνηση, διότι η Ελλάδα για έναν και μόνο μήνα τον χρόνο θα έχει την προεδρία του Συμβουλίου Ασφαλείας (σ.σ.: χρόνος ελάχιστος για να καταδικαστούν ή να ανατραπούν οι τουρκικές παράνομες ενέργειες σε Ελλάδα και Κύπρο), ενώ η Ελλάδα απέναντί της, σε οποιαδήποτε κίνησή της, θα βρίσκει τη Ρωσία (μόνιμο μέλος του Σ.Α.), χώρια το πώς θα αντιμετωπίσουν η Μόσχα και οι προσκείμενες σε αυτήν χώρες την ελληνική υποψηφιότητα…
Αλλά, σε προεκλογική περίοδο, «μάζευε και ρώγες» εφήμερου κομματικού θαυμασμού…
