COVID-19 
Η 23χρονη Μαρία Γερμαντσίδου, κάτοικος Θεσσαλονίκης, ανέβασε μια ανάρτηση στο Facebook για να διηγηθεί την οδυνηρή εμπειρία που έζησε το πρωί της Δευτέρας.
Η 23χρονη περπατούσε στο σπίτι της όταν την πλησίασαν τρεις αλλοδαποί άνδρες, µε τον έναν από αυτούς να φέρεται να την αγγίζει στο µάγουλο και να σχολιάζει «τι όμορφη είσαι». Είπε ότι οι άνδρες προσπάθησαν να τη στριμώξουν, αλλά εκείνη κατάφερε να ξεφύγει και πλησίασε για βοήθεια έναν άνδρα που είχε βγάλει βόλτα τον σκύλο του.
Η ανάρτηση της Γερμαντσίδου στο Facebook έγινε έκτοτε viral, με πολλούς να εκφράζουν την υποστήριξή τους και να καταδικάζουν την παρενόχληση. Το περιστατικό προκάλεσε επίσης συζήτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχετικά με την ασφάλεια των γυναικών στην Ελλάδα.
Η Γερμαντσίδου έγραψε στην ανάρτησή της ότι ήταν τυχερή που γλίτωσε και προέτρεψε τους άλλους να είναι προσεκτικοί όταν περπατούν μόνοι τους τη νύχτα. Πρόσθεσε επίσης ότι αυτού του είδους η συμπεριφορά δεν περιορίζεται σε αλλοδαπούς.
Αναλυτικά η ανάρτηση της Μαρίας Γερμαντσίδου
«Πώς μπορεί μέσα στην ημέρα να περνάς καλά με την παρέα σου και μετά να νομίζεις ότι ήρθε το τέλος σου.
00:25 περίπου φτάνω στη Στροφή Επταλόφου Θεσσαλονίκης. Περνάω την αερογέφυρα για να πάω σπίτι μου. Όχι, δεν μπορώ να πάω από αλλού με το νυχτερινό. Ή από Ν.Σ Σταθμό ή από αερογέφυρα. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή. Τουλάχιστον έχει σεκιουριτά κάτω στο αμαξοστάσιο και νιώθεις κάπως καλύτερα.
Έρχονται τρεις άνδρες (κατά πάσα πιθανότητα από το Μπανγκλαντές. Πώς το νομίζω; Μένω Δυτικά της Θεσσαλονίκης και τα χαρακτηριστικά της κάθε φυλής τα έχω -σχεδόν- μάθει).
Έρχονται. Ο εγκέφαλος δίνει εντολή να φύγω. Αλλά πάω με πολύ αργά βήματα προς τα πίσω. Απλώς δεν μπορούσα να τρέξω, σταμάτησε να δίνει εντολή. Έρχονται κατά πάνω μου. Σταματάω. Λέω ”Μαρία, τι στο καλό κάνεις; Τρέξε!”. Δεν το έκανα.
Με περικυκλώνουν με αποτέλεσμα να κολλήσω στα κάγκελα. Και ξέρετε, μια λάθος κίνηση και πέφτεις προς τα πίσω, πιθανό να χάσεις τη ζωή σου. Μην το ξεχνάμε. ο Α από μπροστά μου, ο Β από δεξιά και ο Γ από αριστερά.
Σκέφτομαι ”ωραία, ήρθε το τέλος μου”. Ο Α με πιάνει από το μάγουλο, το σφίγγει και λέει ”τι όμορφη που είσαι” με σπαστή προφορά. Γελάνε. Δε νιώθω το σώμα μου. Βλέπω κάτω στα σκαλιά έναν κύριο με το σκύλο του. Τον αντιλαμβάνονται. Φεύγω από το κενό που είχε ανάμεσά τους και πάω στον κύριο και αυτοί συνεχίζουν στην αντίθετη πορεία. Ο άνθρωπος με επιστρέφει σπίτι μου.
Τι θέλω να πώ; Από θαύμα ζω, μάλλον. Δεν είναι ρατσιστικό παραλήρημα για εσάς τους woke. Έτσι είναι η κουλτούρα ορισμένων χωρών, βάσει Σαρία και ό,τι άλλο προβλέπεται εκεί. Σαφώς και τα κάνουν και ημεδαποί. Όμως δεν είναι και τόσο τυχαία τα περιστατικά με αυτούς τους ανθρώπους.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Αλλά να νιώθω τόσο πολύ έντρομη σε μια αερογέφυρα που εδώ και 50+ χρόνια δεν έχει φτιαχτεί, δίχως κάμερα, ενώ γνωρίζουν την κατάσταση στην ΤΑ Δήμου Θεσσαλονίκης και Δήμου Αμπελόκηπων – Μενεμένης, ε, συγνώμη, αλλά παραπάει.
Θέλετε ψήφο; Ελάτε μια βόλτα από τα Δυτικά. Αστυνόμευση; Κάμερα; Ούτε που με νοιάζει, κάντε κάτι! Είμαι 23 ετών κοπέλα από τη Δράμα. Σπούδασα Θεσσαλονίκη και εργάζομαι στην πόλη. Έχω δικαίωμα και είναι υποχρέωσή σας να μπορώ να πηγαίνω σπίτι μου δίχως φόβο για τη ζωή μου. Κάποιοι υποψήφιοι και μέλη ΤΑ είδατε και τα stories μου αλλά ούτε ένα ”είσαι καλά;”. Nice.
Τι να πω; Πήγα στην Αστυνομία, με βοήθησε όπως μπορούσε και την ευχαριστώ. Να δούμε εάν ο επόμενος θα έχει την ίδια τύχη με εμένα».
