COVID-19 
Μιλά για το πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του αν η Αθήνα αποτελούσε την ιδανική πόλη.(βίντεο)
Η Αθήνα αποτελεί την «πόλη των ευκαιριών» για την Ελλάδα, με μια προϋπόθεση: Να μην είσαι ΑμεΑ. Ο Capten Amearika μιλά για το πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή του αν η Αθήνα αποτελούσε την ιδανική πόλη.
ΑμεΑ. Τέσσερα γράμματα είναι λίγα για να περιγράψει κανείς μια ολόκληρη κοινωνική ομάδα. Τα άτομά της αποτελούν το 10% των πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι όμως το χάσμα μεταξύ αυτών και των υπολοίπων 90% είναι τεράστιο. Φαινόμενο που μπορεί κανείς να διαπιστώσει εύκολα κάνοντας απλά μια βόλτα στους δρόμους της Αθήνας…
Συγκεκριμένα, πρόκειται για ιδιαίτερα άτομα, που αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην καθημερινότητα τους καθώς δεν έχουν τις ίδιες ευκαιρίες στην ζωή με τα υπόλοιπα άτομα, όπως μοιράζεται μαζί μας και ο 29χρονος Χρήστος Μελέτης, γνωστός στην πλατφόρμα του TikTok ως «Capten Amearika», μαζί με ακόμη κάποιες εμπειρίες του. Τα ΑμεΑ αποτελούν το 10% στην Ε.Ε., ποσοστό που μεταφράζεται σε 37 εκατομμύρια άτομα. Μάλιστα, 1 εκατομμύριο εξ αυτών βρίσκεται στην Ελλάδα και το 50% αυτού, στην Αττική.
Καθημερινότητα για… λίγους
Η Αθήνα αποτελεί την «πόλη των ευκαιριών» για την Ελλάδα, την πόλη με τα περισσότερα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, τις περισσότερες θέσεις εργασίας και επαγγελματικής εξέλιξης, τις περισσότερες επιλογές για διασκέδαση, ψυχαγωγία και πολλά ακόμη, με μια προϋπόθεση: ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΣΑΙ ΑΜΕΑ.
Σύμφωνα με τον Χρήστο Μελέτη, τα περισσότερα άτομα με αναπηρία «είναι κλεισμένα στο σπίτι τους, ενώ όσοι από αυτούς κυκλοφορούν, είναι με τα αμάξια τους, από τα οποία κατεβαίνουν για να κάνουν την δουλειά τους και έπειτα επιβιβάζονται ξανά». Με αυτό τον τρόπο, επιτυγχάνουν να αποφεύγουν τόσο το κοινωνικό στίγμα που τους «βαραίνει» όσο και τις δυσκολίες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και στα πεζοδρόμια και δρόμους, στα οποία υπάρχουν κλίσεις, ανωμαλίες, στενώσεις ή και ανύπαρκτος χώρος για να μπορέσει να μετακινηθεί κάποιος πολίτης με αμαξίδιο.
Είναι τα Λεωφορεία Προσβάσιμα με Αναπηρικό Αμαξίδιο;
Μάλιστα, ο Χρήστος έχει θίξει το πρόβλημα των λεωφορείων αρκετές φορές μέσω βίντεο στα social media, τα οποία απέκτησαν μεγάλη απήχηση. Στο βίντεο που ακολουθεί ο Χρήστος παρουσιάζει αρκετά από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ένα άτομο που μετακινείται με αναπηρικό αμαξίδιο κάνοντας χρήση των Μ.Μ.Μ. στην Αθήνα.
Πολλές δημόσιες υπηρεσίες που οφείλουν να επισκέπτονται τα ΑμεΑ, όπως τα δικαστήρια για παροχή νομικών πληροφοριών, δεν διαθέτουν ειδικές ράμπες. Άλλες, που είναι απαραίτητη η ηλεκτρονική επίσκεψη όπως ο ΟΑΕΔ για να καταθέσουν τις αιτήσεις για τα προγράμματα που δικαιούνται, δεν διαθέτουν τα ειδικά τεχνικά χαρακτηριστικά ώστε να μπορούν να χρησιμοποιηθούν από άτομα με αναπηρία.
Παράλληλα, γνωστός έγινε τις τελευταίες ημέρες και ένας νέος κανονισμός για τα δικαιώματα των επιβατών στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς από το Υπουργείο Μεταφορών, σύμφωνα με τον οποίο κατ’εξαίρεση μπορεί ο οδηγός του λεωφορείου να αρνηθεί την κράτηση, να μην εκδόσει εισιτήρια ή να απαγορεύσει την επιβίβαση σε άτομα με αναπηρία ή μειωμένη κινητικότητα, εάν το όχημά του δεν κρίνεται ασφαλές για αυτά.
«Αν η Αθήνα ήταν η ιδανική πόλη θα ήμουν λιγότερο ανάπηρος»
Στο Νewsbomb.gr μίλησε όχι ως «Capten Amearika» αλλά ως Χρήστος Μελέτης, ο 29χρονος χρήστης αναπηρικού αμαξιδίου, ο οποίος πάσχει από Αξονική Περιφερική Πολυνευροπάθεια. Μία, όπως ο ίδιος μας ανέφερε, εκ γενετής βλάβη η οποία έκανε την εμφάνισή της όταν ο ίδιος ήταν 2,5 ετών.
Ο Χρήστος έχει περάσει από όλα τα στάδια της πάθησης στη ζωή του λόγω της εκφυλιστικής της φύσης, ξεκίνησε δηλαδή έχοντας την ικανότητα να κινηθεί με μια εμφανής δυσκολία, ικανότητα η οποία με το πέρασμα των χρόνων μειώθηκε. Έτσι, ως ένα άτομο που «φλέρταρε» για όλη του τη ζωή και έπειτα απέκτησε την αναπηρία, μας μιλά για την «ιδανική πόλη», τις αλλαγές που αυτή μπορεί να αποφέρει στα άτομά της αλλά και το κατά πόσο η Αθήνα απέχει από αυτήν.
Ο Χρήστος, έγινε γνωστός στην πλατφόρμα του TikTok μέσα από κάποια βίντεο που ξεκίνησε να ανεβάζει προβάλλοντας την… άλλη πλευρά του νομίσματος. Αξίζει κανείς να παρακολουθήσει το προσωπικό του προφίλ καθώς αποτελείται από μια απεικόνιση της πραγματικότητας όπως ένα άτομο με αναπηρία βιώνει. Από τα λεωφορεία χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό και ντροπιαστικές για την κοινωνία ιστορίες, μέχρι διπλοπαρκαρισμένα αυτοκίνητα που τον εμποδίζουν να μετακινηθεί.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η θεωρητική εκπαίδευση των πολιτών για τα ΑμεΑ, υπάρχει αλλά λείπει το βιωματικό κομμάτι που θα τα άλλαζε όλα, με την Σουηδία να αποτελεί για τον ίδιο μια χώρα – υπόδειγμα τόσο στην εκπαίδευση των πολιτών σχετικά με την συμπεριφορά τους απέναντι σε αυτήν την κοινωνική ομάδα, όσο και στις παροχές του κράτους απέναντι σε εκείνη.
«Το ιδανικό θα ήταν αυτό το 15% των ατόμων που βλέπεις έξω να ήταν ανάπηροι, όπως είναι και το 15% του πληθυσμού ανάπηροι. Έτσι ώστε να μην χρειάζεται να ψάξει κανείς στο ίντερνετ για το πώς πρέπει να συμπεριφερθεί σε ένα άτομο με αναπηρία, αλλά να γίνεται αυτόματα όλο αυτό», είπε χαρακτηριστικά.
Αυτό που θα έπρεπε να κρατήσει κανείς από αυτή την κουβέντα είναι πως η Αθήνα κάνει το κάθε ανάπηρο άτομο να νιώθει περισσότερο ανάπηρο, επιβαρύνει την θέση του και δεν του δίνει τα κατάλληλα εφόδια για να μπορεί να συμμετέχει ισότιμα στην κοινωνία. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες με τους περισσότερους ανάπηρους οδηγούς, αφού δεν υπάρχουν οι υποδομές για να μετακινηθούν με ασφάλεια με τα υπόλοιπα Μέσα.
Όλα όσα είπε ο Χρήστος Μελέτης:
ΑμεΑ: Ο Χρήστος Μελέτης μιλάει για την ιδανική πόλη
Η καθημερινή ζωή για τα ΑμεΑ στην Αθήνα όπως φαίνεται βρίσκεται συχνά στην «αφάνεια», καθώς υπάρχουν δυσκολίες που οι περισσότεροι προτιμούν να αποφύγουν. Μέσα σε όλα αυτά όμως, υπάρχουν και λάμψεις ελπίδας. Όπως είπε και ο Χρήστος Μελέτης, γίνονται κάποια μικρά θετικά βήματα προς την διαμόρφωση μιας πιο προσβάσιμης Αθήνας.
Είναι κρίσιμο να αντιμετωπιστούν αυτά τα θέματα με σοβαρότητα και δέσμευση, καθώς η προσβασιμότητα δεν είναι μόνο μια ηθική υποχρέωση, αλλά και ένα βήμα για την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής. Με τη σωστή προσέγγιση, η Αθήνα μπορεί να δημιουργήσει ένα περιβάλλον που ευνοεί όλους τους πολίτες της.
