Η ελληνική πλευρά επανεξετάζει την πιθανότητα απόκτησης περισσότερων μαχητικών Rafale στην αναβαθμισμένη έκδοση F4, με στόχο την αντικατάσταση των παλαιότερων Mirage 2000-5 και την υλοποίηση του «Σχεδίου 2030» που προβλέπει στόλο 200 σύγχρονων μαχητικών έως το τέλος της δεκαετίας.
Άμυνα: Η Πολεμική Αεροπορία εξετάζει την αγορά Rafale F4- Τι λένε οι Γάλλοι- Τί είναι το «Σχέδιο 2030» που θέλει να μας κάνει παντοδύναμους στους αιθέρες
Τον Δεκέμβριο του 2024 ο πρωθυπουργός είχε δημόσια αποκλείσει την επέκταση της αρχικής σύμβασης πέρα από τα 24 Rafale F3R (εκ των οποίων 12 μεταχειρισμένα), επισημαίνοντας τότε πως, σε συνδυασμό με την πρώτη παρτίδα F-35, ο εξοπλισμός αυτός κρίθηκε «απολύτως επαρκής». Ωστόσο, νεότερα δεδομένα στην ευρύτερη ισορροπία δυνάμεων στην Ανατολική Μεσόγειο φαίνεται πως ωθούν την κυβέρνηση και τις Ένοπλες Δυνάμεις σε νέες σκέψεις για ενίσχυση.
Η συμφωνία της Τουρκίας με το Ηνωμένο Βασίλειο για την προμήθεια περίπου είκοσι Eurofighter Tranche 5, ικανούς να φέρουν πυραύλους αέρος-αέρος μεγάλου βεληνεκούς (Meteor), σε συνδυασμό με τη δυνατότητα της τουρκικής αεροπορίας να αγοράσει μεταχειρισμένα Tranche 3 από χώρες όπως το Κατάρ και το Ομάν, έχει προκαλέσει στην Αθήνα σκέψεις αναπροσαρμογής του σχεδιασμού. Αυτές οι κινήσεις του γείτονα ενισχύουν την επιχειρησιακή λογική πίσω από το αίτημα για περισσότερα αεροσκάφη στην πιο σύγχρονη έκδοση.
Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται η «Καθημερινή», η Π.Α. στοχεύει σε Rafale «στην πιο προηγμένη εκδοχή τους», δηλαδή το πρότυπο F4.3, που συνδυάζει αυξημένες δυνατότητες δικτυοκεντρικής μάχης, βελτιώσεις στο RBE-2 AESA ραντάρ, αναβαθμισμένο SPECTRA και νέες δυνατότητες οπλισμού. Υπάρχει επίσης υπόψη το ενδεχόμενο παραγγελίας Rafale F5 — αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από το πότε το F5 θα καταστεί επιχειρησιακό· στο παρόν δημοσιογραφικό πλαίσιο αναφέρεται ότι σχετικές προβλέψεις το τοποθετούν γύρω στο 2035, δηλαδή εκτός του χρονικού ορίζοντα του 2030 που θέτει το ελληνικό πλάνο.
Η προτεραιότητα για αντικατάσταση των Mirage 2000-5 εντείνεται από την πληροφορία ότι η συμβολή υποστήριξής τους από τη Dassault θα μειωθεί και ότι το σχετικό συμβόλαιο υποστήριξης λήγει το 2027. Εφόσον λήξει η δυνατότητα μακροπρόθεσμης τεχνικής στήριξης, η Αθήνα θα χρειαστεί είτε γρήγορες λύσεις προμήθειας νέων αεροσκαφών είτε επενδύσεις σε δαπανηρή επέκταση υποστήριξης/αναβάθμισης των υπαρχόντων αεροσκαφών. Στο πλαίσιο αυτό, γίνεται λόγος ότι η Αθήνα θα μπορούσε να παραγγείλει έως και 24 επιπλέον Rafale F4 για να καλύψει το κενό.
Ο στόχος των 200 μαχητικών, που επανέλαβε και ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Νίκος Δένδιας κατά την επίσκεψή του στην 112 Πτέρυγα Μάχης (Ελευσίνα) στις 5 Νοεμβρίου, αποτελεί κεντρικό άξονα της αναβάθμισης: «Μόλις ολοκληρωθεί το πρόγραμμα 2030, η χώρα μας θα διαθέτει 200 σύγχρονες πλατφόρμες μάχης», δήλωσε ο κ. Δένδιας, προσθέτοντας ότι η ενίσχυση θα συνοδευτεί από νέα αντιαεροπορικά/αντιπυραυλικά συστήματα και —για πρώτη φορά σε τόσο μεγάλη κλίμακα— από αξιοποίηση drones και συνεργατικών μαχητικών (CCA). Δεν ξεκαθαρίστηκε πάντως εάν στο 200 περιλαμβάνονται και τα συνεργατικά drone.
Άμυνα: Η Πολεμική Αεροπορία εξετάζει την αγορά Rafale F4- Τι λένε οι Γάλλοι- Τί είναι το «Σχέδιο 2030» που θέλει να μας κάνει παντοδύναμους στους αιθέρες
Αυτή τη στιγμή η Πολεμική Αεροπορία διαθέτει: 24 Rafale F3R, περίπου 83 F-16 Block 70 «Viper» (με ενδεχόμενη προσθήκη άλλων ~30 εφόσον υλοποιηθεί πρόγραμμα αναβάθμισης των Block 50) και τουλάχιστον 20 F-35A που έχουν ήδη δρομολογηθεί. Η συμπλήρωση του στόλου με επιπλέον Rafale F4 θα ενίσχυε τη συνολική ομοιογένεια και τις δυνατότητες αποτροπής σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα.
Το Rafale F4 προσφέρει σημαντικές βελτιώσεις: αυξημένη συνδεσιμότητα για δικτυοκεντρικές επιχειρήσεις, ενισχυμένο AESA ραντάρ RBE-2 με διευρυμένες δυνατότητες ανίχνευσης και ιχνηλάτησης, αναβαθμισμένο σύστημα αυτοπροστασίας SPECTRA, μεγαλύτερη ικανότητα οπλισμού (συμπεριλαμβανομένου του AASM 1000), νέο υπέρυθρο OSF-IRST και το σύστημα TRAGEDAC για παθητική ανεύρεση στόχων μέσω δικτύωσης αεροσκαφών. Αυτά τα χαρακτηριστικά αναβαθμίζουν τόσο τις ατομικές ικανότητες όσο και τη συλλογική αποδοτικότητα σχηματισμών στην εκτέλεση αποστολών αέρος-αέρος και αέρος-εδάφους.
Η όποια απόφαση για νέα παραγγελία Rafale θα εξαρτηθεί από παράγοντες όπως: διαθεσιμότητα παραγωγής/παράδοσης (χρονοδιαγράμματα Dassault), δημοσιονομικά περιθώρια και προτεραιότητες στον αμυντικό προϋπολογισμό, δυνατότητες εκπαίδευσης και συντήρησης, καθώς και πολιτικές/διπλωματικές διαπραγματεύσεις με τη Γαλλία. Εναλλακτικά, η Αθήνα θα μπορούσε να επιλέξει μικτό σενάριο: συνδυασμό επιπλέον Rafale με ταχύτερες/πιο οικονομικές αναβαθμίσεις των υπαρχόντων F-16 ή/και αγορά μεταχειρισμένων μαχητικών άλλου τύπου, ώστε να γεφυρωθεί το κενό έως την πλήρη λειτουργική ένταξη τυχόν νέων Rafale ή F-35.
Η συζήτηση για την απόκτηση επιπλέον Rafale F4 αντικατοπτρίζει τόσο τα επιχειρησιακά κενά που δημιουργεί η παύση υποστήριξης των Mirage 2000-5 όσο και την ανάγκη της χώρας να διατηρήσει και να ενισχύσει την αεροπορική αποτροπή απέναντι στις εξελίξεις στην περιοχή.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα