COVID-19 LIVE όλες οι εξελίξεις

ΑΡΘΡΑ ΓΝΩΜΗΣ

Ανεξέλεγκτος ο Ερντογάν έτοιμος να βάλει φωτιά στο Αιγαίο! Πόσο έτοιμη είναι η Ελλάδα να υπερασπιστεί την Εθνική της κυριαρχία σε στεριά, θάλασσα και αέρα και να δώσει μία ισχυρή απάντηση στον Νεοσουλτάνο;

Ηλίου φαεινότερον είναι ότι εδώ και καιρό ο Νεοσουλτάνος της Αγκυρας, στην προσπάθειά του να αποσπάσει την προσοχή των τούρκων πολιτών από τη συνεχώς επιδεινούμενη οικονομική κατάσταση της χώρας και τα αρνητικά επακόλουθα που αυτή επιφέρει στην καθημερινή τους ζωή, έχει επιλέξει μια διπλή τακτική. Πρώτον, να αποκαταστήσει τις σχέσεις με τις γειτονικές του χώρες. Κυρίως με το Ισραήλ και τα Εμιράτα του Κόλπου για την προσέλκυση επενδυτικών κεφαλαίων. Και δεύτερον να εξαιρέσει από την πολιτική αυτή την Ελλάδα, προσθέτοντας νέες, εντελώς αστήρικτες νομικά αιτιάσεις στα γνωστά προβλήματα που έχει μονομερώς εγείρει η Άγκυρα από τις αρχές της δεκαετίας του 1970! Προς ενίσχυση, μάλιστα, των απαράδεκτων αυτών επιχειρημάτων εφηύρε και τη γελοία θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας», που θυμίζει επεκτατικές βλέψεις που ανήκουν σε ένα οδυνηρό παρελθόν.

Ετσι, από τον περασμένο Ιούλιο ήλθε να προσθέσει και την άνευ ουδεμίας νομικής ισχύος θεωρία ότι επειδή η Ελλάδα έχει στρατιωτικοποιήσει ορισμένα νησιά απέναντι από τις τουρκικές ακτές, κατά παράβαση της περιώνυμης Συνθήκης της Λωζάννης και των Παρισίων, αυτομάτως χάνει και το δικαίωμα κυριαρχίας στα νησιά αυτά. Παραβλέποντας τις καθημερινές παραβιάσεις του Ελληνικού Εθνικού Εναέριου Χώρου, της απειλής του casus belli και της παρουσίας της Τουρκικής Στρατιάς του Αιγαίου απέναντι από τα Ελληνικά νησιά. Γεγονός που δίνει στην Ελλάδα, σύμφωνα με τον Χάρτη του ΟΗΕ, το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας. Εξαγγέλλει, μάλιστα, τώρα ότι θα μεταφέρει το ζήτημα σε όλες τις χώρες που υπέγραψαν τη Συνθήκη της Λωζάννης. Παραγνωρίζοντας όμως ότι ήδη η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και το Παρίσι εξέδωσαν επίσημες ανακοινώσεις ότι αναγνωρίζουν την Ελληνική κυριαρχία στα νησιά. Αποτελεί, όμως, ερώτημα γιατί η Αθήνα δεν έχει απαντήσει έως σήμερα στη δεύτερη επιστολή για το θέμα αυτό που κατέθεσε τον περασμένο Σεπτέμβριο ο εκπρόσωπος της Άγκυρας στον ΟΗΕ.

To εντελώς απαράδεκτο είναι επίσης ότι ο προκλητικός πρεσβευτής της Τουρκίας στη Νορβηγία επανέφερε τη θεωρία ότι η Τουρκία δεν δεσμεύεται από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο δεν έχει υπογράψει. Αρα και από την υποχρέωση προσφυγής στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στην περίπτωση που δεν υπάρξει συμφωνία στην περισσότερο παρά ποτέ αναγκαία επανάληψη των διαπραγματεύσεων για το Αιγαίο, την οποία με τον τρόπο αυτόν τορπιλίζει εκ προοιμίου. Μια ακόμη σημαντική τουρκική υπαναχώρηση, αν δεχθούμε όσα είχε αποκαλύψει στο παρελθόν ο Τούρκος διπλωμάτης Ντενίζ Μπουλούκμπασι, που μετείχε στις Ελληνο-Τουρκικές διαπραγματεύσεις την περίοδο Σημίτη, ότι η Άγκυρα είχε δεχθεί οι όποιες διαφορές απομείνουν από μια ενδεχόμενη συμφωνία για τα χωρικά ύδατα να παραπεμφθούν στη Χάγη.

Στο CNN Turk (που υποτίθεται είναι το σοβαρό κανάλι…) ο παρουσιαστής του «γεωπολιτικού πρωινάδικου» και διάφοροι αναλυτές αναρωτιόντουσαν μπροστά σε έναν ψηφιακό χάρτη του Αιγαίου «μα πώς έγιναν Ελληνικά αυτά τα νησιά;». Ελα ντε!

Είναι αλήθεια, πως μάλλον ξύπνησαν ήδη υποψιασμένοι.

Πρώτα ο Τσαβούσογλου, μετά ο ίδιος ο Ερντογάν και ύστερα ένας τούρκος πρέσβης στο Οσλο που την έπεσε στον Δένδια είχαν μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα την ίδια επιφοίτηση.

Επανέλαβαν το νεοσύστατο επιχείρημα της Τουρκίας πως τα νησιά του Αιγαίου παραχωρήθηκαν το 1923 στην Ελλάδα «υπό τον όρο» της αποστρατιωτικοποίησής τους. Και εφόσον ο όρος έχει καταλυθεί από την Ελλάδα, τότε αίρεται και η παραχώρηση. Τίθεται εκ νέου θέμα κυριαρχίας τους.

Το επιχείρημα αυτό απέρριψαν με σαφήνεια οι Βρυξέλλες, η Ουάσιγκτον, το Λονδίνο και φυσικά η Αθήνα. Αλλά οι Τούρκοι τον χαβά τους.

Η κουβέντα θα μπορούσε να συνεχιστεί

Αλλά υπάρχουν ήδη δύο ξεκάθαρα δεδομένα.

Πρώτον, ότι η κυριαρχία των νησιών και η ελληνική παρουσία στο Αιγαίο έχουν μπει στο στόχαστρο της Τουρκίας. Αμφισβητούνται.

Δεύτερον, ότι η αντίληψη διαφόρων κουβενταδόρων της ελληνικής πλευράς πως θέματα προς επίλυση θέτουμε όχι μόνο εμείς αλλά και η άλλη πλευρά αποτελεί την επιτομή της βλακείας.

Αν τους παίρναμε στα σοβαρά, στον επόμενο γύρω των διερευνητικών η Τουρκία θα διεκδικούσε ακόμη και τον ισθμό της Κορίνθου.

Αντιθέτως, η πάγια Ελληνική (και ορθολογική) θέση είναι ότι συζητούμε μόνο τη διευθέτηση διαφορών που και οι δύο πλευρές αναγνωρίζουν πως αποτελούν διαφορές.

Αλλά όλα αυτά ίσχυαν μέχρι χθες. Η υπόθεση των νησιών αποτελεί την πρώτη ευθεία αμφισβήτηση Ελληνικής Εθνικής κυριαρχίας από το 1830.

Θα έπρεπε ίσως να το περιμένουμε. Εδώ και δεκαετίες το μόνιμο επιχείρημα της τουρκικής πλευράς είναι «κοιτάξτε πόση ήταν η Ελλάδα το 1830 και πόση είναι σήμερα. Ποια είναι η επεκτατική δύναμη της περιοχής;».

Μόνο που η Τουρκία δεν θέτει πλέον θέμα αναχαίτισης της «Ελληνικής επέκτασης».

Αλλά ανάκτησης. Θεωρώντας πως μέσα από κάποιες ιστορικές συγκυρίες η Ελλάδα έχει πάρει περισσότερα από όσα της αναλογούσαν.

Αυτό είναι το πραγματικά καινούργιο στοιχείο και το οποίο έχει ήδη ένα μοντέλο μεθόδευσης. Την Κύπρο.

Ακριβώς όπως η Τουρκία αναγνωρίστηκε ως «συνομιλητής» στην Κύπρο τη δεκαετία του ’50 ενώ είχε ήδη παραιτηθεί κάθε δικαιώματος με τη Συνθήκη της Λωζάννης, έτσι και τώρα επιζητεί να αναγνωριστεί ως «συνομιλητής» στο Αιγαίο παρά τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Και στις δύο περιπτώσεις, η αναθεώρηση αποτελεί το πρώτο βήμα για την ανάκτηση.

Το ερώτημα είναι αν έχουμε μια στρατηγική στροφή της Τουρκίας που οδηγεί αναπόφευκτα στη σύγκρουση.

Ή αν πρόκειται για έναν τακτικό χειρισμό που θα επιτρέψει στην Τουρκία να κερδίσει «κάτι» υποχωρώντας και θα διευκολύνει την αναδίπλωσή της.

Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα τι από τα δύο ισχύει. Ως εκ τούτου ελπίζεις το καλύτερο αλλά ετοιμάζεσαι για το χειρότερο.

Διότι σε αντίθεση με τη θεωρία του εξαδέλφου Τσίπρα, η άμυνα της χώρας είναι ο απόλυτος αυτοσκοπός.

Back to top button