COVID-19 
Η Τουρκία και η Ισπανία εδώ και πολύ καιρό έχουν συσφίξει τις σχέσεις τους, γεγονός που φάνηκε κατά την συνάντηση του Ισπανού πρωθυπουργού με τον Τούρκο Πρόεδρο αυτές τις ημέρες. Κατά τη διάρκεια της διακυβερνητικής συνόδου υπέγραψαν έξι συμφωνίες, εξοπλιστικού χαρακτήρα.
Ξεπερνά κάθε όριο ανευθυνότητας και προκλητικότητας απέναντι στην Ελλάδα, την Κύπρο, αλλά και την Ευρωπαϊκή Ιδέα η αδιανόητη στάση του σοσιαλιστή Ισπανού Πρωθυπουργού Σάντσεθ, ο οποίος αγνόησε κάθε έννοια αλληλεγγύης και προχώρησε στη σύναψη αμυντικής συμφωνίας με την Τουρκία.
Σημειώνουμε ότι το μίνι αεροπλανοφόρο «Anadolu» ναυπηγείται στη βάση σχεδίων και τεχνικής υποστήριξης από την ισπανική ναυπηγική εταιρεία Navantia Company για λογαριασμό του τουρκικού Στόλου. Οι δύο χώρες έχουν προχωρήσει και σε συμφωνίες για τη ναυπήγηση κι άλλων πολεμικών σκαφών, όπως επίσης και αεροσκαφών καθέτου απογείωσης-προσγείωσης για τον εξοπλισμό του αεροπλανοφόρου.
Η συνεργασία στον αμυντικό τομέα έχει εδώ και καιρό μετατρέψει την Μαδρίτη σε διπλωματικό σύμμαχο της Άγκυρας, ειδικά στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι απολύτως αποκαλυπτική η στάση της ισπανικής πλευράς, όπως και του Ισπανού ύπατου εκπροσώπου της Ένωσης για την εξωτερική πολιτική Ζοζέπ Μπορέλ στις συνόδους που συζητήθηκε η επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία.
Όπως και να έχει, πάντως, η συμφωνία Μαδρίτης-Άγκυρας δεν αιφνιδίασε την Αθήνα. Όπως προαναφέραμε, η Ισπανία, όπως και η Γερμανία, προστάτευε συστηματικά την Τουρκία από κυρώσεις, προωθώντας τη λεγόμενη «θετική ατζέντα» στις σχέσεις μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας, ακόμα και όταν οι τουρκικές προκλήσεις απέναντι σε δύο κράτη-μέλη, την Ελλάδα και την Κυπριακή Δημοκρατία, ξεπερνούσαν κάθε προηγούμενο.
Η Ισπανία αντιτάχθηκε πεισματικά και στην πρόταση της Αθήνας και της Λευκωσίας για επιβολή εμπάργκο όπλων από την Ευρώπη στην Τουρκία για τις προκλήσεις και τις παράνομες γεωτρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Πέδρο Σάντσεθ είχε πει χαρακτηριστικά λίγους μήνες νωρίτερα: «Αντιλαμβανόμαστε ότι η σχέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την Άγκυρα πρέπει να ενσωματώνει μια διάσταση αλληλεγγύης με την Ελλάδα και την Κύπρο, αλλά προφανώς, εφόσον πρόκειται για στρατηγικό εταίρο, για μια υποψήφια προς ένταξη στην Ένωση και σύμμαχο στο ΝΑΤΟ, χρειάζεται να οικοδομήσουμε θετική ατζέντα».
Μπροστά στις μεγάλες μπίζνες, λοιπόν, ο σοσιαλιστής πρωθυπουργός της Ισπανίας έχει ξεχάσει τις ευαισθησίες του για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το διεθνές δίκαιο. Ούτε καν τηρεί τα προσχήματα αναφορικά με την περιβόητη κοινοτική αλληλεγγύη. Πρόκειται για κλασικό πολιτικό κυνισμό, όχι άγνωστο, βέβαια, στους κόλπους της Ενωμένης Ευρώπης. Το γεγονός, όμως, ότι η Μαδρίτη τηρεί αυτή τη στάση, που απειλεί την ελληνική εθνική ασφάλεια, η Αθήνα είναι υποχρεωμένη όχι μόνο να το επισημάνει, αλλά και να λάβει κατάλληλα διπλωματικά μέτρα.
Ο Ταγίπ Ερντογάν συνεχίζοντας τις προκλήσεις στο Αιγαίο βρήκε μετά τον Ούγγρο Όρμπαν στο πρόσωπο του κ. Σάντσεθ το ευρωπαϊκό στήριγμα για να ενισχύσει την στρατιωτική του ετοιμότητα και να στείλει το δικό του μήνυμα στις Βρυξέλλες ότι διαθέτει τα δικά του ερείσματα μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι αδιανόητο μέσα σε μία συμμαχία όπως υποτίθεται ότι είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση, Κράτη, όπως η Ισπανία, να περιφρονεί επιδεικτικά όχι μόνο την Ελλάδα, αλλά πολύ περισσότερο την ηγεσία των Ευρωπαϊκών θεσμών που επανειλημμένως έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια απέναντι στην Άγκυρα, ενώ στις αρχές του 2020 σε μία κίνηση υψηλού συμβολισμού είχε δώσει το παρών στα Ελληνοτουρκικά σύνορα, όταν η Ελλάδα έδωσε τη μάχη αποτροπής της παράνομης εισόδου χιλιάδων μεταναστών στα Ευρωπαϊκά εδάφη με τις ευλογίες της Άγκυρας.
Το ανήθικο χτύπημα του Ισπανού Πρωθυπουργού οφείλει να καταδικάσει σύσσωμη η Αντιπολίτευση, ήδη αντέδρασε το ΚΙΝΑΛ, αλλά και ο κατά τα άλλα ενεργός στα ευρωπαϊκά δρώμενα κ. Τσίπρας που φλερτάρει το τελευταίο καιρό με τα κέντρα αποφάσεων της Σοσιαλδημοκρατίας.
Την ίδια ώρα στο εσωτερικό της Ισπανίας καταγράφηκαν σημαντικές αντιδράσεις από την Αντιπολίτευση. Το νέο αυτό φλερτ Ισπανίας και Τουρκίας καταδεικνύει με σαφή τρόπο το πολιτικό έλλειμμα που παρουσιάζει η Ευρωπαϊκή Ένωση, σε μια περίοδο που η αλληλοστήριξη ανάμεσα στα μέλη συνιστά επιτακτική ανάγκη όχι μόνο για να σταλεί ένα σαφές μήνυμα στους πολίτες για την επόμενη μέρα, αλλά και να στηθεί ένα ανθεκτικό ανάχωμα για τους αντιευρωπαϊστές, τους λαϊκιστές και όσους με τη στάση τους υπονομεύουν ένα κοινό ευρωπαϊκό μέλλον και το δρόμο προς την ολοκλήρωση.
