COVID-19 
Το απόλυτο success story ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από οδηγός λεωφορείου και κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος ξενοδόχος της Μυκόνου με 12 πεντάστερα ξενοδοχεία στο νησί των ανέμων. Μαζί με την οικογένειά του χτίζουν σχολεία πρότυπα, καθώς και καταλύματα για δασκάλους και γιατρούς που απασχολούνται στο κέντρο υγείας.
Σε μια εποχή που η λέξη ευεργέτης τείνει να ξεχαστεί, μια οικογένεια, η μυκονιάτικη οικογένεια Δακτυλίδη αποδεικνύει ότι καμιά επιχειρηματική επιτυχία δεν έχει αξία αν όπως λέει και ο Μπίλ Γκέιτς, δεν επιστρέφεις κάτι στην κοινωνία.
Πριν από λίγο καιρό η οικογένεια των ξενοδόχων Δακτυλίδη παρέδωσε στο νησί της Μυκόνου ένα σύγχρονο σχολικό συγκρότημα στην περιοχή Ανω Μερά, η μελέτη και η κατασκευή του οποίου χρηματοδοτήθηκε εξ ολοκλήρου από τους ίδιους.
Από οδηγός λεωφορείου βασιλιάς της φιλοξενίας
«Οι γονείς μας έχτισαν τη Myconian Collection από την αρχή και τα αδέρφια μου και εγώ είμαστε τόσο περήφανοι για τις ρίζες μας όπως και για το πώς μεγαλώσαμε», αναφέρει ο Παναγιώτης Δακτυλίδης, αναφερόμενος στην αυτοκρατορία της φιλοξενίας που περιλαμβάνει 12 πολυτελή καταλύματα στη Μύκονο υπό το brand Myconian Collection.
Η ιστορία ξεκινά κάπως έτσι: Πριν από πολλά χρόνια ο Γιώργος Δακτυλίδης επέστρεψε από τη στρατιωτική θητεία με μεγάλα όνειρα, μεταξύ των οποίων να πετύχει επαγγελματικά και να ζητήσει το χέρι της νεαρής Ελευθερίας από τη Δήλο.
Ηταν εργατικός, είχε όραμα και ήθελε να προοδεύσει. Ετσι, πήρε θέση στο τιμόνι ενός λεωφορείου που μετέφερε άνδρες και υλικά από την πόλη της Μυκόνου στα ορυχεία βαρίτη. Οντως δυναμικός και μπροστά από την εποχή του πείθει τα αδέρφια του να επενδύσουν σε ένα όχημα και σύντομα, με ένα στόλο 25 λεωφορείων που λειτούργησαν ως δημόσιες συγκοινωνίες του νησιού. «Ως παιδιά πουλούσαμε εισιτήρια στα λεωφορεία του μπαμπά μας, που ήταν όνειρο μικρού αγοριού», αναφέρει ο Μάριος Δακτυλίδης σήμερα.
Εχοντας την συνεχή ανησυχία της εξέλιξης ο πατριάρχης της οικογένειας Γιώργος αποφασίζει ότι ήρθε η ώρα να χτίσει το πρώτο ξενοδοχείο στη Μύκονο. Ο γιος του Μάρκος αφηγείται στο Lemon Social Eye «Μια ημέρα, ο πατέρας μου γύρισε σπίτι με μια μπουλντόζα Caterpillar 920 που είχε πάρει μεταχειρισμένη. Έσκαψε ο ίδιος τα θεμέλια στα πρώτα τέσσερα ξενοδοχεία μας. Αυτή η μπουλντόζα παρέμεινε το αγαπημένο του όχημα πολύ καιρό. Κι ας μπορούσε να έχει όποιο αυτοκίνητο ήθελε».
Μέσα σε χρόνο ρεκόρ και έχοντας βάλει πολύ προσωπική εργασία γίνεται ο τρίτος ξενοδόχος του νησιού ανοίγοντας το 25 δωματίων Κοχύλι, το 1979. Βρίσκεται ψηλά πάνω από το λιμάνι της Αλευκάντρας και κοιτάζοντας κατευθείαν στους περίφημους ανεμόμυλους του 16ου αιώνα στην άκρη της Χώρας, απέκτησε εκπληκτική θέα στο Αιγαίο και έγινε αμέσως επιτυχία: Το Κοράλι χτίστηκε ένα χρόνο αργότερα διπλασιάζοντας τον αριθμό των δωματίων.
Η σκληρή δουλειά απέφερε περαιτέρω επιτυχία. Η σύζυγός του Ελευθερία έφτιαχνε πρωινό για όλους τους καλεσμένους, επιμελείτο την καθαριότητα και το πλύσιμο των ρούχων και παρείχε γεύματα στους 40 εργάτες οικοδομής που ασχολούνταν με την ανέγερση του νέου ξενοδοχείου. Μεγάλωσε επίσης τέσσερις γιους.
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού οι τέσσερεις γιοι τους (Παναγιώτης, ο Μάρκος, ο Μάριος και ο Βαγγέλης) βοηθούσαν στο ξενοδοχείο, σερβίροντας δίσκους πρωινού, στρώνοντας και καθαρίζοντας τραπέζια και μαθαίνοντας τι σημαίνει αγάπη για τον τόπο σου και ωραία φιλοξενία «Ακόμα μυρίζω το κέικ που έψηνε η μητέρα μας στην κουζίνα του ξενοδοχείου » θυμάται ο Βαγγέλης σήμερα. Και συνεχίζει την αφήγησή του λέγοντας «Οι γονείς μας θυσίασαν τα πάντα για να δημιουργήσουν ευκαιρίες για εμάς. Ο μπαμπάς δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ και επένδυε όλα τα κέρδη πίσω στην επιχείρηση, και η μητέρα μας διέθετε ένα καλό ζευγάρι κυριακάτικα παπούτσια που τα φορούσε μόνο για να πάει στην εκκλησία».
Η προσωπική επαφή και η προσοχή στη λεπτομέρεια οδήγησαν στο χτίσιμο μιας πιστής πελατείας και φήμης που διαδόθηκε από στόμα σε στόμα. Έξι χρόνια αργότερα, το Κύμα και η Καλυψώ ενώθηκαν με το Κοχύλι και το Κοράλι. «Το αρχικό σχέδιο του πατέρα μας ήταν όταν συνταξιοδοτήθηκε να δώσει στον καθένα από τους τέσσερις γιους του ένα ξενοδοχείο», τονίζει ο Μάριος, «Του άρεσε όμως τόσο πολύ να οδηγεί εκείνη τη μπουλντόζα που συνέχισε και έκτισε άλλα έξι, δημιουργώντας το πρώτο πεντάστερο ξενοδοχείο στη Μύκονο».
Εν αναμονή της αυξανόμενης ζήτησης για προορισμούς πολυτελείας, ο Γιώργος Δακτυλίδης αγόρασε το 1986 μια σημαντική έκταση στη νότια ακτή. Ένα εκπληκτικό οικόπεδο με θέα στον κόλπο του Πλατύ Γιαλού και τους μεγάλους βραχώδεις όγκους. Το ξενοδοχείο Ambassador γίνεται ένα υπερπολυτελές κατάλυμα για το οποίο μιλούν εκείνη την εποχή όλοι: Ελληνες αλλά και ξένοι.
Μια ξενοδοχειακή Δυναστεία
«Σε εκείνο το στάδιο, οι γονείς μας συνειδητοποίησαν ότι χρειαζόμασταν μια διεθνή εκπαίδευση προκειμένου να συνεχίσουμε την οικογενειακή παράδοση», αναφέρουν τα τέσσερα αδέλφια. «Δεν τέθηκε ποτέ προσωπικός προβληματισμός για το τι θέλαμε να κάνουμε στη ζωή μας. Αγαπούσαμε το νησί μας, είχαμε γαλουχηθεί στην οικογενειακή επιχείρηση και το να συνεχίσουμε απ΄εκεί που έμειναν οι γονείς μας ήταν αναμενόμενο». Τα εφόδια τους δόθηκαν όταν και οι τέσσερεις πέρασαν την πόρτα της καλύτερης σχολής στον κόσμο που ασχολείται με την φιλοξενία, την διάσημη École Hotelière της Λωζάνης.
Όταν και τα τέσσερα αδέλφια επέστρεψαν στο νησί, συμφώνησαν με τον πατέρα τους ότι ήρθε η ώρα να επεκταθούν ξανά. Αγόρασαν το πρώτο επικλινές χωράφι πάνω από την αμμώδη παραλία της Ελιάς και έχτισαν ένα δεύτερο ξενοδοχείο πέντε αστέρων, το Royal το 2000. Χρόνο με τον χρόνο, εξασφάλισαν περισσότερα χωράφια και πρόσθεσαν στη Myconian Collection τα Imperial το 2002, τη Villa Collection το 2012, Το Utopia το 2013 και το Avaton το 2014. «Δεν σχεδιάζουμε μόνο για το σήμερα, αλλά και για τις επόμενες γενιές», λένε.
Ανακαίνιση και Καινοτομία
Το 2015, το Ambassador ανακαινίστηκε. Ο Βαγγέλης ανέθεσε στον καταξιωμένο αρχιτέκτονα Galal Mahmoud να αναλάβει τη μεταμόρφωση αυτού του δημοφιλούς ξενοδοχείου ώστε να μπει στην διεθνή οικογένεια των Relais & Châteaux. «Διδαχτήκαμε πολλά από τους γονείς μας που πάντα προσπαθούσαν να βελτιώσουν τον εαυτό τους και την επιχείρηση. Μας έμαθαν για την ανάγκη ανάπτυξης και καινοτομίας».
Το 2016 ξεκίνησαν οι εργασίες στο Κύμα, το Κοράλι και το Νάγια.
Ακόμη και σήμερα, πέντε χρόνια μετά την παραίτησή του από τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου, ο Γιώργος Δακτυλίδης παραμένει ένας δραστήριος άνθρωπος που ποτέ δεν εφησυχάζει. Σκέφτεται συνεχώς νέα projects, κάνει βόλτες στα ξενοδοχεία για να δει αν όλα λειτουργούν όπως πρέπει και φροντίζει τα εννέα εγγόνια του να συνεχίσουν να αγαπούν την δουλειά του και να τρέφονται αγνά. Κάνει βόλτα μια φορά την εβδομάδα με το Toyota του προκειμένου να τους προσφέρει αυγά φάρμας, αρνί και κατσικίσιο κρέας, τυρί και κέικ της Ελευθερίας.
«Είναι καλό που είμαστε τέσσερα αδέρφια, γιατί λειτουργούμε αλληλοσυμπληρωματικά. Είμαστε πιστοί σύμμαχοι ο ένας του άλλου», λένε τα τέσσερα αδέλφια. «Κάποιος με ρώτησε μια φορά τι συμβουλές μας έδωσαν οι γονείς μας στην πορεία. Η απάντησή μου ήταν σύντομη: Εδωσαν το παράδειγμα. Στα γαλλικά, έχουν έναν όρο για αυτό, l’éducation silencieuse!».
Η οικογένεια Δακτυλίδη προοδεύει συνεχώς προσφέροντας στον παγκόσμιο χάρτη δυνατά μαθήματα φιλοξενίας μέσα από τα 12 ξενοδοχεία της εναρμονίζοντας την παροχή υπηρεσιών με τις διεθνείς τάσεις. Τα ξενοδοχεία τους διαθέτουν υψηλών προδιαγραφών spa και κουζίνα για όλα τα γούστα που έχει τιμηθεί με χρυσό σκούφο.
«Την εποχή του πατέρα μας, τα φρέσκα ψάρια μας προέρχονταν από τον Νίκο, του οποίου οι γιοι μας προμηθεύουν, τώρα. Τα καλύτερα φρέσκα τοπικά προϊόντα καλλιεργούνται αποκλειστικά για τα γκουρμέ εστιατόρια μας. Πολλοί είναι άτυποι προμηθευτές, όπως ο παλιός φίλος του πατέρα μας Παναγιώτης που πιάνει χταπόδι στα νερά γύρω από τη Δήλο αποκλειστικά για την οικογένειά του και τον σεφ μας. Και φυσικά, το αρνί και το χοιρινό είναι του πατέρα μας».
«Υπάρχει αμοιβαία εξάρτηση με τους ανθρώπους και τη γη της Μυκόνου και με τον υπόλοιπο κόσμο μέσω των καλεσμένων μας» λένε τα τέσσερα αδέλφια και συνεχίζουν «Πολλοί επισκέπτες επιστρέφουν χρόνο με το χρόνο, όχι μόνο για την αριστεία εξυπηρέτησης, αλλά την αναμονή του στοιχείου της έκπληξης. Οφείλουμε να συνεχίσουμε να κινούμαστε. Η εξαιρετική φιλοξενία είναι σαν να διατηρείς τον ρομαντισμό σε μια σοβαρή σχέση».
Εκεί βρίσκεται το μυστικό: Στην αλήθεια, την υψηλή αισθητική, την αγάπη στον τόπο αλλά και στον φιλοξενούμενο.
Η οικογένεια Δακτυλίδη αγαπά την Μύκονο που θέλει να την βλέπει ψηλά στην προτίμηση των ξένων τουριστών. Παρά τον ετήσιο ισολογισμό της επιχείρησή τους που τους καθιστά μια δυναστεία στον χώρο της φιλοξενίας και τα τέσσερα νεότερα μέλη της οικογένειας Δακτυλίδη βουτούν με πάθος στην δουλειά. Εργάζονται πολλές ώρες την ημέρα και δεν διστάζουν να διεκπεραιώσουν εργασίες προκειμένου όλα να λειτουργούν στην εντέλεια στα ξενοδοχεία τους. Όταν κάποια στιγμή οδηγός της επιχείρηση έφυγε ξαφνικά, το transfer από και προς το αεροδρόμιο το έκανε ένα από τα αδέλφια. Μπορεί να τους δούμε να σκάβουν, να παίρνουν θέση στη ρεσεψιόν, να ελέγχουν και την παραμικρή λεπτομέρεια.
Είναι Μυκονιάτες γέννημα – θρέμμα κι αγαπούν τον τόπο τους. Το σχολείο δεν είναι παραμόνο η αρχή της κοινωνικής προσφοράς τους. Υπάρχουν και πολλά άλλα σχέδια που βρίσκονται στα σκαριά…
