Σε ένα τροπικό δάσος της Κόστα Ρίκα, μια μικρή, ημι-υδρόβια σαύρα που ονομάζεται καταδυόμενη ανόλη κάνει άλμα σε ένα ρυάκι. Τα λεπτά περνούν, αλλά η ανόλη δεν αναδύεται στην επιφάνεια για να πάρει αέρα, όπως συνήθως κάνουν οι σαύρες αυτού του είδους.
Αντί αυτού, η σαύρα παραμένει βυθισμένη και στέκεται πάνω σε έναν βράχο του ποταμού, με μια μικρή φυσαλίδα αέρα γύρω από το κεφάλι της να επεκτείνεται και να συρρικνώνεται, σαν ένα μπαλόνι. Όπως ένας δύτης, το ερπετό χρησιμοποιεί αυτή τη δεξαμενή αποθηκευμένου οξυγόνου για την αναπνοή του.
Σύμφωνα με το CNN, η χρήση αυτής της φυσαλίδας βοηθάει τις σαύρες αυτές να παρατείνουν την παραμονή τους κάτω από το νερό, σύμφωνα με την Δρ Λίντσεϊ Σουίερκ, επίκουρη ερευνήτρια καθηγήτρια βιολογικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Μπίνγκαμτον της Νέας Υόρκης. Πλάνα που τράβηξε πρόσφατα η Σουίερκ από βυθισμένες ανόλες δείχνουν εμφανείς φυσαλίδες να διογκώνονται και να ξεφουσκώνουν στο κεφάλι των ερπετών.
Αυτή η τεχνική θα μπορούσε να βοηθήσει τις ίδιες να κρύβονται από τα αρπακτικά στην ξηρά, ανέφερε η Σουίερκ την Τρίτη στο περιοδικό Biology Letters.
Η Σουίερκ μελετά τις σαύρες εδώ και σχεδόν μια δεκαετία, ενώ το 2021 συνεργάστηκε με άλλους ερευνητές για να περιγράψει τη συμπεριφορά της αναπνοής με φυσαλίδες σε πολλά είδη ημιυδρόβιων σαυρών του γένους Anolis.
«Πολλές συνεργασίες έχουν προκύψει από κάποια πολύ βασικά ερωτήματα, απλώς πολλοί από εμάς βλέπουμε αυτά τα βίντεο και αναρωτιόμαστε πώς συμβαίνει κάτι και γιατί συμβαίνει», δήλωσε στο CNN.
Για τη νέα μελέτη, η Σουίερκ ερεύνησε το είδος Anolis aquaticus, το οποίο ζει κοντά σε δασικά ρέματα στη νοτιοδυτική Κόστα Ρίκα και τον δυτικό Παναμά. Η Σουίερκ διαπίστωσε ότι ο σχηματισμός φυσαλίδων επηρέαζε άμεσα το πόσο καιρό μπορούσε να παραμείνει μια ανόλη βυθισμένη.
Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, οι ανόλες που ανέπνεαν φυσαλίδες παρέμειναν κάτω από το νερό για 3 ½ λεπτά κατά μέσο όρο. Ήταν περίπου 32% περισσότερο από ό,τι οι σαύρες που εμποδίζονταν, μέσω της εφαρμογής ενός μαλακτικού σε μέρη του κεφαλιού τους, να σχηματίζουν φυσαλίδες αέρα.
«Μπορούν να επιμηκύνουν τις καταδύσεις τους χρησιμοποιώντας αυτές τις αναπνευστικές φυσαλίδες», δήλωσε η Σουίερκ.
Οι καταδυόμενες ανόλες δεν είναι γρήγοροι δρομείς και βασίζονται κυρίως στο καμουφλάζ για να κρύβονται από θηρευτές όπως πουλιά, φίδια, θηλαστικά και άλλες σαύρες. Και όταν το καμουφλάζ αποτυγχάνει, η αναμονή μιας απειλής κάτω από το νερό είναι μια αποτελεσματική στρατηγική επιβίωσης, δήλωσε η Σουίερκ.
