COVID-19 
Σε κατάληψη στον χώρο της σίτισης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών (ΕΚΠΑ) προχώρησαν χθες οι φοιτητικοί σύλλογοι της Φιλοσοφικής και των Θετικών Επιστημών καταγγέλλοντας την ελλιπή ποιότητα και ποσότητα του φαγητού που τρώνε στα εστιατόρια των σχολών.
Σε ανακοίνωση που εξέδωσαν τονίζουν μεταξύ άλλων πως το Υπουργείο μιλά για ένα ψηφιακό, σύγχρονο πανεπιστήμιο ενώ εκείνοι τρώνε μπαγιάτικο ψωμί.
Στα αιτήματα των φοιτητών περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, βελτίωση στην ποιότητα και ποσότητα του φαγητού, εστιατόριο στην ευθύνη του ΕΚΠΑ χωρίς εργολάβους με μόνιμο και σταθερό προσωπικό, αύξηση της χρηματοδότησης, δωρεάν σίτιση για όλους.
Δείτε την ανακοίνωση των φοιτητών:
«Η σίτιση που προσφέρεται σε φοιτητές, ερευνητές και εργαζόμενους της Πανεπιστημιούπολης είναι υποβαθμισμένη. Η ποιότητα του φαγητού είναι συνήθως πολύ χαμηλή, η ποσότητα δεν αρκεί ειδικά όσο φτάνουμε προς το τέλος του ωραρίου, κόβονται πιάτα και η αναμονή για έναν πιάτο φαγητό είναι τεράστια. Την ίδια στιγμή, η εργολαβική εταιρεία κερδίζει εκατομμύρια από τη σύμβαση που έχει υπογράψει με το ΕΚΠΑ.
Την ώρα που ο υπουργός Παιδείας μας μιλάει για ένα ψηφιακό σύγχρονο Πανεπιστήμιο, οι φοιτητές τρώμε μπαγιάτικο ψωμί. Την ώρα που μας μιλά για αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό των σπουδών μας, εμείς βλέπουμε πιάτα με αποφάγια στοιβαγμένο, γιατί δεν προλαβαίνουν οι λιγοστοί υπάλληλοι να τα μαζεύουν. Τέτοιες εικόνες μας έβρισκαν και θα μας βρίσκουν απέναντι.
Έξω οι εργολάβοι από τα ιδρύματα μας.
Αλήθεια, που πάνε όλα αυτό τα εκατομμύρια που παίρνει από το ΕΚΠΑ ο εργολάβος; Σίγουρα όχι στους εργαζόμενους που είναι λίγοι και χωρίς δικαιώματα. Ποιος φέρει την ευθύνη για την τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η σίτιση στην Πανεπιστημιούπολη;
Αυτή η κατάσταση είναι αποτέλεσμα της διαχρονικής πολιτικής υποχρηματοδάτησης που ακολουθούν όλες οι κυβερνήσεις. Οι εργολάβοι-παράσιτα που λυμαίνονται τη φοιτητική μέριμνα (εστίες, σίτιση) και τις υποδομές του ΕΚΠΑ, με τη συναίνεση της διοίκησης, είναι μία μόνο πλευρά της επιχειρηματικής λειτουργίας του ιδρύματος. Φυσικά, όλοι αυτοί έχουν έναν Θεό, το κέρδος και δε δίνουν δεκάρα για τις ανάγκες μας».
