COVID-19 
‘Πάρτι’ κάνει στις Βρυξέλλες ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν, κινούμενος δραστήρια σε διαφορετικά επίπεδα και προσπαθώντας με κάθε τρόπο να επωφεληθεί από την κρίση στην Ουκρανία, για να αναβαθμίσει τον γεωστρατηγικό και γεωπολιτικό ρόλο της Τουρκίας. Μία αναβάθμιση, που μάλλον φαίνεται να επιτυγχάνει στην πράξη, με συνέπειες όχι καλές για την Ελλάδα, της οποίας η κυβέρνηση περιορίζεται, μέχρι τώρα, στο να ακολουθεί παθητικά τις υποδείξεις των Δυτικών συμμάχων, αρνούμενη να αναλάβει την οποιαδήποτε πρωτοβουλία, που θα έβγαζε την Ελλάδα μπροστά!
Πιο συγκεκριμένα, ο Ερντογάν έχει πετύχει να εξασφαλίσει την αποδοχή του, σε ρόλο ενδιάμεσου συνομιλητή ή και διαμεσολαβητή, στην Ρωσο-Ουκρανική κρίση. Έχει βρει νέους διαύλους επικοινωνίας με τον Αμερικανό Πρόεδρο Μπάιντεν και έχει καταφέρει να πείσει το ΝΑΤΟ ότι ορθώς δεν εφήρμοσε τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, από τη στιγμή που και η Δύση έχει αποδεχθεί ότι ο Τούρκος Πρόεδρος μπορεί να παίξει ρόλο διαμεσολαβητή.
Δηλαδή ότι ο ταραχοποιός Ερντογάν έχει φορέσει προβιά προβάτου και έχει κατορθώσει να πείσει όλους τους εμπλεκομένους στην Ρωσο-Ουκρανική κρίση ότι μπορεί να παίξει ρόλο ειρηνοποιού!
Από την άλλη πλευρά ο Τούρκος Πρόεδρος εξακολουθεί να διατηρεί ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας με τον Βλαδίμηρο Πούτιν και με την Κίνα, ενώ την ίδια στιγμή πουλάει Τουρκικά, μη επανδρωμένα, μαχητικά αεροσκάφη και drones στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις!
Η Τριμερής Συνεργασία Τουρκίας – Γαλλίας – Ιταλίας
Στα παιχνίδια, που έκανε ο Ερντογάν στις Βρυξέλλες συμπεριέλαβε και τους ηγέτες της Ιταλίας, Μάριο Ντράγκι και της Γαλλίας Εμανουέλ Μακρόν. Κατάφερε, μάλιστα, να τους πείσει να επανασυγκροτήσουν την Τριμερή Συνεργασία μεταξύ Γαλλίας, Τουρκίας και Ιταλίας, προσπαθώντας να μπει σφήνα στην ανάπτυξη της Ελληνο-Γαλλικής Αμυντικής Συνεργασίας.
Όλα δείχνουν ότι ο Τούρκος Πρόεδρος προσπαθεί να κερδίσει το χαμένο έδαφος και να αναδείξει την Τουρκία σε χώρα-πρωταγωνίστρια της νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας, η οποία θα οικοδομηθεί στην ευρύτερη γεωπολιτική ζώνη, στην οποία ανήκουν και η Τουρκία και η Ελλάδα, με κεντρικό άξονα την επιδίωξη της Ευρώπης για απεξάρτηση της οικονομίας της από το φυσικό αέριο, το οποίο εισάγει από τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Το επικίνδυνο στοιχείο σε αυτή την εξέλιξη είναι αυτός ο πρωταγωνιστικός ρόλος, που διεκδικεί η Τουρκία, να περάσει μέσα από την προώθηση των πολλών διεκδικήσεων, που έχει η συγκεκριμένη χώρα, σε βάρος της Εθνικής κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος.
