COVID-19 
Με τον πιο τραγικό τρόπο αποφάσισε να δώσει τέλος στη ζωή του ο 81χρονος συγγραφέας ο οποίος έβαλε φωτιά στο διαμέρισμά του στην Ηλιούπολη Θεσσαλονίκης και αυτοκτόνησε.
Το πρωί της Δευτέρας, σύμφωνα με όσα αναφέρουν αυτόπτες μάρτυρες της περιοχής, ο 81χρονος βγήκε στην ταράτσα και ζήτησε από την γειτόνισσά του να μετακινήσει το αυτοκίνητό της το οποίο ήταν παρκαρισμένο κάτω από το οίκημα. Στη συνέχεια της ζήτησε να μπει μέσα στο σπίτι της γιατί θα αρχίσει να πυροβολεί.
Ο Ευάγγελος Βαρελίδης βρέθηκε από δυνάμεις της πυροσβεστικής απανθρακωμένος έχοντας δίπλα του την καραμπίνα.
«Ονομάζομαι Ευάγγελος Βαρελίδης και είμαι Συγγραφέας-Ερευνητής σε θέματα ΝΟΥ – ΨΥΧΗΣ – ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ – ΕΡΩΤΑ και ΕΓΩ» αναφέρει το εισαγωγικό σημείωμα στο blog του.
Οι γείτονές του μιλούν για έναν ήσυχο άνθρωπο ο οποίος διοργάνωνε φιλοσοφικές συζητήσεις στο διαμέρισμά του. Μιλώντας στο GRTimes, ένας φίλος του, τον χαρακτηρίζει ως μοναχικό άνθρωπο που παρά το γεγονός ότι είχε τέσσερα παιδιά, ζούσε μόνος και βυθισμένος στο διάβασμα. Ο 81χρονος είχε πάθει εγκεφαλικό και δεν μπορούσε να γράψει γρήγορα στον υπολογιστή, γεγονός που επιβάρυνε ιδιαίτερα την ψυχολογία του.
Ο επιστήθιος φίλος του αναφέρει ότι στις 8 το πρωί έλαβε δύο email από τον 81χρονο στα οποία εξηγούσε τους λόγους για τους οποίους θα προχωρούσε στο απονενοημένο διάβημα.
«Μου είπε έλα εδώ να τραβάς βίντεο γιατί θα γίνει πανηγύρι μεγάλο» αναφέρει o φίλος του και προσθέτει «Βγήκε στην ταράτσα και έριξε με την καραμπίνα μερικές βολές στον αέρα για να μαζέψει κόσμο προφανώς. Πέταξε 4-5 βιβλία. Στη συνέχεια μου είπε ‘Φάνη απομακρύνσου’, ακούσαμε μια έκρηξη πήρε φωτιά ο χώρος και δεν τον είδα. Πολύ πιθανό να πυροβολήθηκε και μετά να κάηκε». Μάλιστα όπως αναφέρει, πριν από δύο εβδομάδες του έστειλε μια επιστολή και του παρέδωσε προσωπικά του αντικείμενα.
Ο 81χρονος Ευάγγελος Βαρελίδης γεννηθείς το 1940 μεγάλωσε σε δύσκολες εποχές. Στο blog του ανέφερε χαρακτηριστικά: «Χωρίς να γνωρίζω τα ακριβή αίτια, παρατηρούσα τη συμπεριφορά των μεγάλων γύρω μου και απορούσα. Τα ψέματά τους, η υποκρισία τους, η βία τους, η φτώχεια τους, η έλλειψη θετικών συναισθημάτων τους, όλα με πλήγωναν. Οι απορίες μου – βασανιστικά ερωτήματα που ζητούσαν απάντηση – με χαρακτήρισαν σε όλο το βίο μου.
Τώρα, προς το τέλος του ταξιδιού προς την Ιθάκη, έχοντας συγκεντρωμένες τις εμπειρίες και τις γνώσεις που απέκτησα μελετώντας τον κόσμο, γράφω βιβλία για να μεταλαμπαδεύσω τη γνώση, να γίνει χρήσιμη και σε άλλους».
