COVID-19 
Δημογραφικό και Στεγαστική κρίση: Οι δημογραφικές εξελίξεις σε όλες τις χώρες επηρεάζουν, μεταξύ άλλων, και τις συνθήκες στέγασης των νεότερων γενεών. Οι σημαντικές αλλαγές που συνέβησαν μετά το 2010 συνέβαλαν στην εμφάνιση της τρέχουσας στεγαστικής κρίσης, επηρεάζοντας όχι μόνο τη δημιουργία οικογένειας αλλά και τον αριθμό των παιδιών που θα αποκτήσουν αυτές οι γενεές.
Δημογραφικό και Στεγαστική κρίση : Ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για τις νεότερες γενεές
Η κατάσταση στην Ελλάδα
Στην Ελλάδα, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια, οι νέοι ηλικίας 25-45 ετών αντιμετωπίζουν όλο και μεγαλύτερες δυσκολίες στέγασης. Αυτό το ζήτημα έρχεται συχνά στην επικαιρότητα.
Τα στοιχεία δείχνουν το μέγεθος του προβλήματος. Μετά από μια περίοδο σταθεροποίησης των γεννήσεων γύρω στις 150 χιλιάδες ετησίως τις πρώτες μεταπολεμικές δεκαετίες, παρατηρείται μια «βουτιά» μετά το 1980. Η πτώση αυτή ανακόπτεται προσωρινά την πρώτη δεκαετία του 2000 και συνεχίζεται έκτοτε, ενώ οι θάνατοι αυξάνονται.
Δημογραφικές εξελίξεις και στεγαστική κρίση
Ο καθηγητής δημογραφίας, Βύρων Κοντοζαμάνης, στη νέα μελέτη του Ινστιτούτου Δημογραφικών Ερευνών και Μελετών, υποστηρίζει ότι οι δημογραφικές εξελίξεις δεν είναι υπεύθυνες για την πρόσφατη στεγαστική κρίση. Η πτώση των γεννήσεων μετά το 1980 και η μαζική φυγή νέων στο εξωτερικό μετά το 2010 οδήγησαν σε σημαντική μείωση της ηλικιακής ομάδας 25-44 ετών κατά 25% (κατά 850 χιλιάδες) ανάμεσα στο 2009 και το 2024.
Διαδοχικές κρίσεις και επιπτώσεις
Η περίοδος μετά το 2010 χαρακτηρίστηκε από διαδοχικές κρίσεις που επηρέασαν σημαντικά τις νεότερες γενεές: αύξηση της ανεργίας, μείωση των εισοδημάτων, αύξηση της επισφαλούς εργασίας, και περιορισμένη δυνατότητα αποταμίευσης. Επιπλέον, η στεγαστική πίστη περιορίστηκε και αυξήθηκε η ζήτηση κατοικιών από αλλοδαπούς, ενώ οι επενδύσεις σε κατοικία συρρικνώθηκαν σημαντικά.
Δημογραφικό και Στεγαστική κρίση : Ένα εκρηκτικό κοκτέιλ για τις νεότερες γενεές
Γήρανση του οικιστικού αποθέματος
Αυτές οι εξελίξεις οδήγησαν σε γήρανση του οικιστικού αποθέματος και περιορισμένη προσφορά νέων κατοικιών, πολλές από τις οποίες απευθύνονται σε άτομα με υψηλά εισοδήματα. Ταυτόχρονα, τα ποσοστά ιδιοκατοίκησης μειώθηκαν και οι τιμές κατοικιών και ενοικίων αυξήθηκαν ραγδαία, δημιουργώντας μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ του κόστους στέγασης και των εισοδημάτων των νέων.
Συνέπειες στη δημιουργία οικογένειας
Οι εξελίξεις αυτές είχαν σημαντικές επιπτώσεις στη δημιουργία οικογένειας και στον αριθμό των παιδιών που θα αποκτήσουν οι νεότερες γενεές. Πολλοί νέοι αναγκάζονται να ζουν με τους γονείς τους μέχρι και τα 34 χρόνια τους ή να καταφεύγουν σε ενοικιαζόμενη κατοικία που απορροφά μεγάλο μέρος των εισοδημάτων τους.
Αντιμετώπιση του προβλήματος
Η μελέτη καταλήγει ότι τα μέτρα των τελευταίων ετών για την αντιμετώπιση του στεγαστικού προβλήματος (πρόγραμμα «Το σπίτι μου», πρόγραμμα «Στέγαση και Εργασία», πρόγραμμα «Κάλυψη», πρόγραμμα «Ανακαινίζω-Ενοικιάζω», πρόγραμμα «Κοινωνική αντιπαροχή») επωφελούν μόνο ένα μικρό τμήμα των νεότερων γενεών. Προτείνεται η εφαρμογή ενός διευρυμένου προγράμματος προσφοράς κοινωνικής κατοικίας, αντίστοιχου με αυτά που υπάρχουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ώστε να καλύψουν τις στεγαστικές ανάγκες των νέων που ζουν σε μεγάλα αστικά κέντρα με χαμηλά εισοδήματα, συμβάλλοντας έτσι στην άμβλυνση των επιπτώσεων της στεγαστικής κρίσης στο δημογραφικό.
