Ελεύθεροι σκοπευτές της ΕΚΑΜ: Η ‘αόρατη’ απειλή για τον κακοποιό και η σωτήρια παρέμβαση για τον πολίτη!

Εξολοθρεύοντας το φόβο, μαθαίνοντας να ζεις με το απρόοπτο, δαμάζοντας τη σωματική φύση, παίρνεις την ορθή απόφαση. Και με το δάχτυλο στη σκανδάλη, η απόφαση αυτή είναι που εκτελείται ακαριαία.

Δοκίμασα να τους καταλάβω μιλώντας τους. Βρέθηκα στο ίδιο σημείο που ίσως βρεθείτε κι εσείς διαβάζοντας. Η βουτιά στο μυαλό ενός ελεύθερου σκοπευτή της ΕΚΑΜ, δεν οδηγεί στην κατανόηση του πώς σκέφτονται και πώς έχουν εξελίξει την εκπαίδευσή τους σε δεύτερη φύση τους, μέσα από μια γνωσιακή οδό. Κοινώς για αυτά που κάνουν, πιστεύουν κι έχουν κατακτήσει για μια τέτοια «επαγγελματική θέση», η κατανόηση δεν περνά από τη διαδρομή της λογικής. Απλούστατα γιατί ο κοινός λογικός νους, δε μπορεί να διαβάσει την εξαίρεση ως κανόνα και το αδύνατο ως εφικτό.

Και κάπου εκεί είναι που συνειδητοποιεί κάποιος πώς είναι να μεταφέρεις με σεμνότητα μια αλήθεια που όχι μόνο ακροβατεί στο φάσμα του «νικώ την ανθρώπινη φύση» αλλά κυρίως που είναι η αλήθεια που ζει ένας ΕΚΑΜίτης, με την εξειδίκευση του sniper… Και εκεί το αδύνατο γίνεται πιστευτό.

Γιατί η δουλειά, εντός πολλών εισαγωγικών και εν μέσω περισσοτέρων θαυμαστικών, για έναν ΕΚΑΜίτη είναι αυτή, Μια συρροή από αδρεναλίνη, πειθαρχία, δύναμη και ταπεινότητα, ως job description. Αυτό φυσικά και δεν είναι αντιληπτό με τη λογική. Γιατί αυτά τα στοιχεία που παραπέμπουν στη ρουτίνα του sniper, ο προμετωπιαίος λοβός ενός κοινού ανθρώπινου εγκεφάλου τα δέχεται και τα αποδέχεται στο πλαίσιο του σινεμά, της μυθοπλασίας…

Έτσι η κατανόηση, γίνεται και από την καρδιά, διότι κάποιος, πρέπει να συνδεθεί με τον απώτερο σκοπό ενός αστυνομικού για μπει στο σκληρό κι αυστηρό σχολείο προς την ΕΚΑΜ, για να τα καταφέρει εκεί και μετά να συμφιλιωθεί και να δεσμευτεί πως θα δαμάσει την ανθρώπινή του φύση, για το κοινό καλό, για τους ανθρώπους, για τους πολίτες. Για σας και για μας. Για όλους.

Για το σχολείο της ΕΚΑΜ τα έχουμε πει πολλές φορές. Λιγότερο από 7% φτάνουν στην αποφοίτηση και για να το λένε όλοι τους, νέοι και παλιοί, αυτό που τους φτάνει στον τερματισμό δεν είναι μόνο οι πρωταθλητικές προδιαγραφές και ο οξύς νους αλλά κυρίως η Ψυχή. Κι εν τέλει έτσι τους κατανοείς, με την ψυχή σου.

Καταλαβαίνοντας αυτό, είσαι σε θέση να κατανοήσεις τα πάντα σχεδόν. Σπάει ένα pattern. Το μυαλό ενός ελεύθερου σκοπευτή της ΕΚΑΜ, είναι σα μια κβαντική βουτιά στο σύμπαν των δυνατοτήτων. Και το συναρπαστικό twist της υπόθεσης; Όσο αδιόρατο ή κινηματογραφικό κι αν διαβάζεται αυτό, πίσω του έχει μια σειρά από γειωμένες και καλοκουρδισμένες συμπεριφορές, ατελείωτης εκπαίδευσης, καθημερινής εγρήγορσης, θρησκευτικής προσήλωσης και πρακτικότητας τα οποία φτιάχνουν τη συνταγή της αριστείας, της σεμνότητας και του αθόρυβου τρόπου δράσης και στο πεδίο της επιχείρησης μα και στην καθημερινότητά τους.

Οι ελεύθεροι σκοπευτές είναι μια ιδιαίτερη συνθήκη.
Αόρατη απειλή για τον κακοποιό. Αόρατη παρέμβαση σωτηρίας για τον πολίτη.

Ο εκπαιδευμένος ελεύθερος σκοπευτής είναι ένας πολυδιάστατος συγκερασμός «σκληρών» δεξιοτήτων όπως η γνώση όπλων, η γνώση κι η διαχείριση του εξοπλισμού εν γένει, η στρατηγική ανάγνωση των δεδομένων της επιχείρησης, η αγαστή συνεργασία με κάθε εμπλεκόμενο στην επιχείρηση και συνάμα, εκπληκτική γνώση της βαλλιστικής, της φυσικής, σώμα σε πλήρη έλεγχο με υποταγμένο το υποσυνείδητο επί του σκοπού αλλά και soft skills που παίζονται στα δάχτυλα, όπως η συναισθηματική σταθερότητα, η ενεργητική διανοητική ουδετερότητα, η ενσυναίσθηση σε κατάσταση εσωτερικής εγρήγορσης καθώς και μια στωική αποδοχή των δυσκολιών που σχετίζονται με ένα συγκεκριμένο σύνολο περιστάσεων.

Υπάρχουν αμέτρητες περιπτώσεις, όπου ένας μόνο ελεύθερος σκοπευτής, που ξεκινά με μια επιχειρησιακή μυστικότητα για μας τους πολλούς και για τους δικούς του ανθρώπους που πρέπει να αυτοσχεδιάσει, να λειτουργήσει πέρα από κάθε ελπίδα υποστήριξης, αλλά ακόμα και τότε το σύνολο των δεξιοτήτων του και η εκπαίδευσή του, ο καλοκουρδισμένος μηχανισμός συνολικά στην ΕΚΑΜ, τον βοήθησαν και κατάφερε να πραγματοποιήσει την αποστολή και να επιστρέψει σπίτι χωρίς να πληγεί, παρόλο που η επιχείρηση είναι πάντα ένα μεγάλο σύνολο απειλών και απρόβλεπτων γεγονότων.

Για πολλοστή φορά στην ΕΚΑΜ, για πρώτη φορά με τους ελεύθερους σκοπευτές το Men’s Arena, συνομιλεί μαζί τους. Εκείνοι με την επωνυμία της εμπειρίας τους και για αυτονόητους λόγους με το απόρρητο του ονόματός τους, ανοίγουν κυρίως την ψυχή τους και αφήνουν τα όσα κλειστά χαρτιά τους, κλειστά για λόγους προστασίας ατόμων, στοιχείων κι επιχειρησιακών δεδομένων.

Η συζήτηση με την πολύτιμη συμμετοχή του πολύ έμπειρου Διοικητή της Μονάδας, κ. Πέτρου Τζεφεράκου οδηγεί σε πολλές συνειδητοποιήσεις, φωτίζοντας τους βηματισμούς που επιτρέπουν στον εγκέφαλο ενός ελεύθερου σκοπευτή να λειτουργεί με αυτόν τον υπεράνθρωπα ακριβή, υπολογισμένο τρόπο.

Αυτή η συζήτηση εμπνέει περισσότερο, παρά αποκαλύπτει στους αναγνώστες πώς να κατανοήσουν και να εφαρμόσουν αυτά τα βήματα, για να βγει ο καθένας από το περιοριστικό του μοτίβο, καθώς πέρα από τις δάφνες και τα χειροκροτήματα, τη σεμνότητα και το καθήκον που ταυτόχρονα αντιστοιχεί σε αυτή την επίλεκτη Μονάδα της ΕΛ.ΑΣ., αν μπορεί ένας από μας στο μεγάλο γράφημα της ανθρώπινης φύσης, τότε μπορούμε ίσως όλοι. Το αισιόδοξο φύεται εκεί ακριβώς όπου ανθεί και το αξιοθαύμαστο: Μέσω της προσέγγισης αυτών των προηγμένων τεχνικών της ειδικής, επίλεκτης εκπαίδευσης στην ΕΚΑΜ καθώς και της αιχμής της νευροεπιστήμης. Αυτό το αφιέρωμα μοιράζεται εμπειρίες των ελεύθερων σκοπευτών, συγκεκριμένες στρατηγικές και δεξιότητες τους που κάνουν εμάς, τους απλούς ανθρώπους να θυμόμαστε πως ενώ εμείς κοιμόμαστε, δουλεύουμε, αθλούμαστε ή βολτάρουμε, κάπου, κάποιοι σεμνοί και ατρόμητοι, κάνουν αυτό που τιμούν ως καθήκον τους. Και ναι αυτό, στη θεωρία αλλά στη σφαίρα της κινητοποίησης ημών του μη μάχιμου πληθυσμού με αυτόν τον τρόπο μας βοηθά ίσως να είμαστε καλύτεροι: Στις δουλειές μας. Στις σχέσεις μας. Στην εκτελεστική μας λήψη αποφάσεων. Στα μονοπάτια που επιλέγουμε να διασχίσουμε στη ζωή… Ως άτομα κι ως πολίτες.

Μαθαίνοντας πώς οι ελεύθεροι σκοπευτές διδάσκουν το μυαλό τους για να εξαλείψουν τις διασπάσεις του νου, να χακάρουν τους φόβους και να αντιμετωπίσουν την αβεβαιότητα, μπορούμε επίσης να αναπτύξουμε την ψυχική «σκληρότητα» ή ανθεκτικότητα που χρειαζόμαστε για να επιτύχουμε τους στόχους που φαίνεται να μας δοκιμάζουν τόσο στις επιχειρήσεις όσο και στη ζωή.

Ο σύγχρονος άνδρας του 2021 ίσως νιώθει πως χρειάζεται να αποδείξει πολλά παραπάνω από ότι πιο παλιά και πιο σύνθετα σίγουρα στη φύση του. Και δεν είναι μόνο η επικαιρότητα της Δημόσιας Τάξης που έφερε το Men’s Arena στο κέντρο εκπαίδευσης της ΕΚΑΜ, ούτε μόνο το αναμφισβήτητο κύρος κι η δύναμη των ανδρών της, πίσω από τη σκανδάλη της απόφασης.

Με μια πανδημία να έχει φέρει τα πάνω κάτω στην ανθρωπότητα, αυτόν τον ιό που η δύναμη των ανδρών με τα μαύρα μας εμπνέει να γιατρέψουμε μέσα από τη δύναμη της ψυχής και του Νου, είναι ο διανοητικός ιός της παραίτησης.

Τίποτα σε αυτόν τον κόσμο δε συμβαίνει σε κενό. Όλοι είμαστε σε ένα οικοσύστημα όπου ο ένας επηρεάζει τον άλλον. Οι περιστάσεις που βρίσκονται σε διαφορετικά άκρα του φάσματος της ανθρώπινης δραστηριότητας συνδέονται συχνά από την υποκείμενη δεξιότητα των ανθρώπων που εμπλέκονται σε αυτά.

Αυτά που ακολουθούν διαβάζοντας, διαδώστε τα. Όχι εκτός, αλλά εντός. Διαδώστε τα μέσα σας.
Ο Β. περιγράφει με μια φράση τι θα πει στο τέλος της μέρας να είσαι sniper… Είναι χρόνια στη Μονάδα. Είναι έμπειρος, αλλά εκτιμά, όπως οι πολλοί, πως αρκεί ένα κακό momentum.

«…Το στοίχημα είναι να προβλέψεις καταστάσεις να μη διαταράξουν την ετοιμότητα της εσωτερικής δύναμης και γαλήνης» και συνεχίζει βάζοντας τη δική του σύνδεση με το όραμα και την αποστολή του: «Προέρχομαι από το εθνόσημο. Ο πατέρας μου με ενέπνευσε. Κάποτε μοιράστηκε σπίτι, όταν ήμουν μικρός μια ιστορία για τη διάσωση ενός πολίτη, σπανίως μιλούσε για τη δουλειά του και πρακτικά κι εκείνη τη φορά μίλησε για τη σημασία του να μείνει πιστός στο καθήκον και στη δέσμευσή του ένας Αστυνομικός. Αυτό με ενέπνευσε. Μετά την Ολυμπιάδα δημιουργήθηκε στα μάτια του κόσμου μια πιο παρούσα εικόνα της ΕΚΑΜ, εννοώντας πως είδαν την ΕΚΑΜ σε ένα άλλο πλαίσιο, μαζί συγκινητικό και δυναμικό, με ισχυρή αποστολή αλλά όχι σε κρίση. Άλλωστε στις κρίσεις και στις αποστολές δεν υπάρχουν κάμερες. Όταν λίγο μετά στο παγκόσμιο συνέδριο των G8 είδα full face τα «παιδιά» της ΕΚΑΜ, με το τακτικό κομμάτι, αυτό το βλέμμα που πέρασε η Μάχιμη Υπηρεσία μαζί με την ανθρωπιά, την ασφάλεια και τον επαγγελματισμό, αυτή η αβίαστη δύναμη μαζί με την αφοσίωση στο καθήκον με ενέπνευσαν. Πρώτα πέρασα από την ΟΠΚΕ και μετά πέρασα το σχολείο της ΕΚΑΜ επιτυχώς και έχω την τιμή να είμαι εδώ.

»Η ΕΚΑΜ είναι σε όλη της διαδρομή, ένα μεγάλο σχολείο. Υπάρχει τεράστια υποστήριξη αλλά υπάρχουν και αυτονόητα υψηλές απαιτήσεις. Και όλο αυτό είναι σαν να δίνει σχήμα στην συνύπαρξη της έξαψης με ανυπομονησία από τη μια και στην σεμνότητα και στη διαρκή ετοιμότητα από την άλλη. Με την ηλικία αυτά μπαίνουν σε μια ευθυγράμμιση, η εμπειρία και το υπόδειγμα των πιο έμπειρων και παλιών στη ομάδα φορμάρει το κατάλληλο mindset. Mε τον καιρό μαθαίνεις πως η ενημέρωση για την επιχείρηση είναι σπουδαία και η απενημέρωση είναι σπουδαιότερη…

»Κάθε δουλειά αφήνει το στίγμα της. Στη δική μας, μας μορφώνει κι η ασχήμια της κοινωνίας, με σκοπό εμείς να θυμόμαστε πως πρέπει να τιμάμε τη Δημοκρατία και το πολίτευμα μέσα από μια αθόρυβη και διακριτική δράση, και στο πεδίο που τιμά τη Δημοκρατία και το δικαίωμα των Ελλήνων πολιτών να ζουν ασφαλείς και προστατευμένοι στη χώρα τους. Η ΕΚΑΜ έχει ένα ιδιαίτερο παράδοξο. Μας βλέπουν με τα όπλα και τον εξοπλισμό και ο συνειρμός είναι “πολεμικός” εμείς όμως, σαφώς δεν είμαστε στρατός και, είμαστε εκτός σε αποστολή για την προάσπιση της ασφάλειας, της ειρήνης και της ευνομίας. Πια η τεχνολογία βοηθά πολύ. Υπάρχει πληθώρα πληροφορίας κι όμως πάντα το ζητούμενο είναι και παραμένει η διαχείριση αυτών. Η γνώση είναι δύναμη. Και η δύναμη έχει ευθύνη».

Και πώς όλα αυτά συνδέονται με μια σκανδάλη, ρωτώ
«…Η απάντηση είναι πολύσημη», απαντά ευφυώς ο Β. και συνεχίζει λέγοντας ότι «… για τους ελεύθερους σκοπευτές υπάρχει διαδικασία που ακολουθεί η Μονάδα, υπάρχει ένα εσωτερικό σχολείο επιλογής, όπου δεν αρκεί φυσικά να είναι κάποιος καλός στη στόχευση. Μεγάλη σημασία έχουν και τα soft skills. Οι υποψηφιότητες κρίνονται ως συνδυασμός και των δυο πεδίων. Άλλωστε η αλληγορία στην ΕΚΑΜ που ισχύει σχεδόν πάντα είναι να βρεις τον ουσιαστικό στόχο στην κάθε επιχείρηση, στην προσωπική σου βελτίωση και στην συνύπαρξη στη Μονάδα. Κυρίως όμως, είναι να βρεθεί στην ορθή και παράλληλη στόχευση: χαρακτήρα, Ηρεμίας, Ευθύνης και Παρατηρητικότητας, σε αστικό ή ανοιχτό πεδίο μάχης, γρήγορη προσαρμογή, πολύ πέρα από το drill. Ως sniper σκανάρεις το περιβάλλον και το μικρο-περιβάλλον στην πιο μικρή λεπτομέρειά του και συνδυαστικά. Ο στόχος έχει πολλές ιδιαιτερότητες. Τον έχεις τοποθετήσει εσύ, αλλάζει κάτι; Και φυσικά οι συνθήκες: χιόνι, ζέστη. παραλία, πολυκατοικία, τζάμια, ήχοι, θόρυβοι, ησυχία… και πώς αυτά επιδρούν στην λειτουργική δομή του σώματος και του νου.

»Ο ελεύθερος σκοπευτής είναι μια πολυδύναμη συνθήκη στην αποστολή. Πολλές φορές είναι μέτρο πίεσης, είναι μέρος του να ζητηθεί η παρουσία του από έναν Διαπραγματευτή, σε θέση όπου φαίνεται κι αυτό δημιουργεί μια θέση και μια ανάγνωση από μόνο του, ή σε θέση όπου είναι αφανής κι αυτό έχει μια άλλη θέση και μια άλλη ανάγνωση. Ο σκοπευτής οφείλει να προετοιμαστεί σωματικά, διανοητικά, τεχνικά και συστημικά, προς όλα τα άλλα μέρη – μέλη της αποστολής και τη Διοίκηση. Και πάλι μέρος της εκπαίδευσής μας είναι να είμαστε προετοιμασμένοι για 5000 σενάρια, να συμβεί το 5001 και πάλι να μπορέσει να ανταποκριθεί. Η παρατηρητικότητα, το on & off ανάμεσα σε περιφερειακή και την εστιακή όραση, η συστημική όραση, του να είσαι τα μάτια κάποιου άλλου ή κάποιος άλλος να συμπληρώνει τα δικά σου είναι κάτι που μαθαίνεις να εξασκείς στο έπακρο. Μέσα από την υπομονή και την παρατηρητικότητα μαθαίνει ο σκοπευτής να εμπιστεύεται τον τρόπο που διαβάζει και τον τρόπο που κινείται ο κακοποιός και πως αυτό επηρεάζει την επιχείρηση. Ακόμη κι η διαίσθησή του περνά μέσα από φίλτρα πειθαρχίας για το πώς θα περάσει μια πληροφορία στην ομάδα εφόδου. Ακούγεται ίσως περίεργο αλλά έτσι κάπως ισορροπούν μετά από πολλή εκπαίδευση τα πράγματα.

»Πολλά ακούγονται παράλογα, όμως αν μου επιτραπεί να προσυπογράψω κάτι, είναι πως όταν το κίνητρο και το όραμα είναι δυνατά και παρόντα, τότε το σώμα μπορεί να ξαναπρογραμματιστεί από το Νου, ανάλογα με το σκοπό. Ακόμη κι οι ίδιοι οι μηχανισμοί της επιβίωσης, επαναπρογραμματίζονται γιατί έχει επαναπρογραμματιστεί το σύστημα των πεποιθήσεων ενός σκοπευτή καθώς προετοιμάζεται για μια αποστολή. Είναι σα να ρίχνει μικρές άγκυρες και να βγάζει κάποιες πρίζες τις οποίες ξέρει που θα βρει μετά και πώς θα ξανασυνδέσει. Plug off to play in… Άλλωστε εκτός από τον ίδιο τον εαυτό του ο sniper τιμά την ασφάλεια και την ακεραιότητα του ανθρώπου εν γένει. Όλα τα παιδιά της ομάδας θέλω να πάνε σπίτι τους. Κι ο κακοποιός, αξιώνουμε όλοι να βρει τη δικαιοσύνη κι όχι το χώμα. Ναι είμαστε με τα όπλα, τα οποία ενεργούν ως το τελευταίο όριο στην αποστολή. Η ανάλυση εδώ γίνεται για να φτάσουμε στη λύση κι όχι στην παράλυση».

Είναι σαν να ξετυλίγεται στη συζήτηση ένα παράδοξο. Όμως αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι άνδρες με τα μαύρα, οι snipers με τα όπλα, είναι παρόντες για να μη χρειαστεί να γίνουν ενεργοί. Ετοιμάζονται χρόνια, για μια στιγμή όπου και πάλι, εξαντλούνται τα περιθώρια για να μην χρειαστεί να διαταραχτεί η ειρήνη κι ευνομία. Οι snipers δεν είναι πληρωμένοι δολοφόνοι. Δεν προκαλούν παράπλευρες απώλειες , δε διαπραγματεύονται την ειρήνη, τη Δημοκρατία και την ηρεμία της κοινωνίας. Η ζωή είναι υπεράνω όλων.

«… Θυμάμαι το 2013, σε μια επιχείρηση αναζήτησης κακοποιών, στο βουνό έμεινα 9 ώρες ακίνητος», εξηγεί ο Β. και προσθέτει «τώρα που στο περιγράφω εγώ ο ίδιος το ακούω απίθανο. Όμως είναι αδύνατο να περιγραφεί με λέξεις αυτό που μπορεί να κάνει ο Νους στο σώμα. Ο εγκέφαλος δίνει μεγάλη ώθηση. Το κίνητρο κρατά το εγκέφαλο να κυριεύει τη φύση κι ενώ για την επιβίωση το σώμα σε άλλες συνθήκες δε θα συνεργαζόταν, σε αυτές για άλλους λόγους υποτάσσεται στο καθήκον για την επιβίωση τη δική σου και των άλλων στην ομάδα. Αν είχα κινηθεί θα είχα προδώσει την αποστολή. Ξέρω πως ετοιμάζεσαι να με ρωτήσεις… Ναι. Θα τα κάνεις και πάνω σου. Κι αυτή είναι η εκπαίδευσή σου και ο σκοπός και το καθήκον σου, να πας μετά την αποστολή κι εσύ και κάθε σου ανάγκη. Γίνεσαι ο εχθρός σου για να σώσεις τον εαυτό σου και τους άλλους. Πραγματικό παράδοξο. Όμως υπάρχουν συστήματα και τεχνικές που μαθαίνονται. Ο υγιής φόβος είναι ένας άλλος φόβος. Δυνητικά είμαι η τελευταία γραμμή άμυνας και το ξέρω. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Θα κάτσεις στη θέση σου. Είναι μια πορεία από τον πόλεμο στο ζεν κι από κει στη σίγαση όλων αυτών στην προσωπική σου ζωή. Και στην κανονικότητα. Σε εγκαταλείπει το σώμα σου, αλλά σε τραβά η Ψυχή σου. Και το έχουμε ζήσει αυτό το συναίσθημα στο σχολείο προετοιμασίας και στο ειδικό σχολείο των σκοπευτών: αυτή την απόλυτη υπέρβαση, στα στατιστικά, στους αριθμούς, στις προβλέψεις. Και αυτό είναι παρόν σε όλη τη Μονάδα όχι μόνο στους snipers. Όταν ένας bridger ρίχνει μια πόρτα δεν είναι η δύναμή του, είναι η Ψυχή του. Εδώ μαθαίνεις την τέχνη της ειρήνης μέσα από την αειθαλή υπέρβαση των ορίων. Υπερφορτίζεις την ακοή και την όραση κι όμως πάλι ακούς και βλέπεις ότι χρειάζεται. Μπαίνεις σε συντονισμό, δεν ξέρω πως να το εξηγήσω. Κι αυτό όλο είναι, αυτό που χρειάζεται. Μετά είσαι φυσική προέκταση του όπλου σου. Γίνεσαι ένα.

»Ακόμη κι όταν το κουβαλάς για κει που πας είναι σα να μεταφέρεις το δικό σου σωματικό βάρος, σα να είναι μέρος του σώματος σου, το όπλο, η διόπτρα, ο γεμιστήρας, το 3πόδο. Και φυσικά κουβαλάς κι άλλα. Γιατί εκεί μπορεί να μείνεις μέρες. Πας με το ζευγάρι σου, εννοώντας τον άλλον sniper. Είναι μια σιωπηλή συνύπαρξη που ώρες ώρες είναι φλύαρη, καθώς αν και σε εξωτερική σιωπή, εσωτερικά επεξεργάζεσαι πολλές πληροφορίες. Από την ώρα δε, που πέφτεις πάνω στο όπλο σου είναι μια αίσθηση ενότητας και δύναμης, εν ηρεμία. Θέλει πολύ σεμνότητα και σεβασμό αυτή η σχέση. Ούτε να υπερτιμηθεί, ούτε να υποτιμηθεί. Δεν αποφασίζει ένας, είναι συστημική η απόφαση, η δράση, η αντίδραση. Κι άλλο παράδοξο: ενώ βράζει το αίμα σου, γίνεσαι cold blooded, ψυχρός. Περνά ο έλεγχος στα φίλτρα των αισθήσεων, ενεργοποιείται άλλο κομμάτι του εγκεφάλου κι ένα άλλο πάει περίπατο. Για όσο χρειαστεί.

»Και αυτό το νιώθεις με το ζευγάρι σου. Είναι μια σχέση απεριόριστης εμπιστοσύνης και εναρμόνισης. Ο πιο έμπειρος πάντα παρατηρεί. Ο λιγότερος έμπειρος εκτελεί. Ο πρώτος έχει τα κιάλια και καλύπτει άλλο εύρος, ο δεύτερος εστιάζει με τη διόπτρα. Συντονίζονται. Ο πρώτος μπορεί να παρατηρεί τη συνολική κατάσταση και να ανακατευθύνει. Άλλες φορές που δε μπορούν καν να μιλήσουν ανταλλάσσουν σημειώσεις. Δεν είναι wam-bam, ήρθα πυροβόλησα, έφυγα… προφανώς. Δεν είναι ταινία η ΕΚΑΜ. Οι σκοπευτές είναι τα μάτια της ομάδας εφόδου. Η λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά και σε απόλυτο συντονισμό με το Διοικητή κι όποιον άλλον ηγείται της επιχείρησης, εμείς είμαστε τα μάτια τους και μάλιστα μάτια σε εγρήγορση, που οφείλουν να φιλτράρουν αμερόληπτα πριν περάσουν την παραμικρή πληροφορία. Να μη δοθεί λάθος μήνυμα. Ο λόγος πρέπει να είναι ορθός, κοφτός και ξεκάθαρος. Είμαστε τα μοναδικά μάτια. Οφείλουμε να είμαστε τα πιο καθαρά».

Οι διαφορές ανάμεσα στους ελεύθερους σκοπευτές της ΕΛ.ΑΣ. και του στρατού είναι δομικές κυρίως και έπειτα τεχνικές. Οι snipers της ΕΚΑΜ δεν είναι σε εμπόλεμη ζώνη ούτε έχουν δικαίωμα να μεταφράσουν έτσι μια επιχείρηση. Κάνουν κι εξελίσσουν όσα μαθαίνουν στις συνεχείς τους εκπαιδεύσεις. Είναι σε επιχείρηση εν κράτει Δημοκρατίας κι Ισοπολιτείας. Εδώ συνεχώς τηρείται μυστικότητα για την προστασία του πολίτη. Δεν υπάρχει εξομοίωση πραγματικότητας, αλλά η ωμή κι απρόβλεπτη εκδοχή της.

Οι snipers δίνουν μια άλλη νέα διάσταση στην Υπομονή. Είναι μια χρυσή ποιότητα, ένα μεγάλο δώρο όταν κατακτηθεί δημιουργικά. Η υπέρβαση σου είναι το κοινό καλό όχι ένα μισθοφορικό χειροκρότημα. Είσαι εν τω μέσω πολιτών, αόπλων ή παιδιών. όχι στο πεδίο μιας μάχης. Μαθαίνουν με τα χρόνια οι άνθρωποι αυτοί να διαπραγματεύονται με το σώμα τους, μαθαίνουν να είναι ζεστοί μα να μην καίγονται. Να ψυχραίνουν, μα να μη νεκρώνουν. Με το τσιγκέλι να τους πάρεις κουβέντα για επιχειρήσεις, ακόμη κι αυτές που έχουν πάρει το δρόμο τους. Σεμνοί και μαζί δυνατοί.

Ο Διοικητής της Μονάδας κ. Πέτρος Τζεφεράκος συμπληρώνει: «Εδώ είναι όλοι εθελοντές. Έχουν επιλέξει να είναι εδώ. Ξέρουν, όμως, πια όσο περνάνε τα χρόνια πως όση εμπειρία και να έχεις πάντα υπάρχει το απρόοπτο. Στην επιχείρηση ή σε σένα τον ίδιο. Έχει πολλά χιλιόμετρα πίσω του κάθε sniper. Θέλει πολλά χιλιόμετρα πριν κάνει κάποιος τους την ειδική εκπαίδευση. Και μετά πολύ δρόμο μέχρι να δούμε πως το έχει στο πετσί του. Είναι άξιοι οι άνδρες μας και έχουν σεμνότητα και δέσμευση στο έργο τους. Εκπαιδεύονται συνεχώς. Και στις συνεκπαιδεύσεις στα προγράμματα του δικτύου ATLAS, η Μονάδα έχει κερδίσει σεβασμό κι εκτίμηση από τους ομότιμους τους από τις άλλες Ευρωπαϊκές χώρες. Ξαναλέω είναι εθελοντικά εδώ. Το θέλησαν. Αυτό προϋποθέτει πως θα τους ζητηθεί να δώσουν όλοι το παραπάνω. Αυτό δε χτίζεται από τη μέρα στην άλλη φυσικά. Ξεκινά από τα σχολεία, περνά διαδοχικά στις επιχειρήσεις με περιφερειακή συμμετοχή τους και μετά στο πεδίο της “μάχης”.

»Και φυσικά η παράδοση της ΕΚΑΜ στο να είμαστε επιλεκτικοί, γιατί πρέπει κι όχι από καπρίτσιο είναι παρούσα και στο σχολείο των snipers. Ζητάμε ευφυία, στρατηγική σκέψη, αυτογνωσία, όχι μόνο μια καλή βολή. Γιατί οι σκοπευτές είναι μια εξαιρετική συνθήκη στην επιχείρηση κι οφείλουμε να είμαστε σίγουροι. Είναι οι μόνοι που προβλέπεται να επιχειρήσουν κατόπιν διαταγής χωρίς περιορισμούς, που υπάρχουν στις υπόλοιπες επιχειρησιακές ομάδες. Πρέπει να υπάρχουν γνώσεις και ποιοτικά χαρακτηριστικά και να μπουν στο πετσί τους. Να είναι συνολικά έμπειροι. Μια καλή βολή, 10 καλές βολές δεν κάνουν έναν καλό sniper. Πρέπει να είναι master του εσωτερικού τους κόσμου και του εξωτερικού τους περιβάλλοντος… Αλλιώς δε συνδέονται με το άριστο momentum, που είναι πολύ σημαντικό μαζί με την ψυχραιμία και τον αυτοέλεγχο. Αυτές όλες οι ποιότητες είναι σημαντικές και ίσως αυτονόητες για κάποιον που λαμβάνει τόσο καίριες αποφάσεις, αλλά αυτό που συζητείται είναι οι συνθήκες στις οποίες λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις».

Μέσα από μια υπερφόρτωση των πληροφοριών στο συνειδητό νου, ένας έμπειρος σκοπευτής επιτρέπει στην ασυνείδητη γνώση και σοφία του να περάσει στον έλεγχο των καταστάσεων επιβεβαιώνοντας τα πονήματα των Νευροεπιστημόνων, αφήνοντας κάθε γνώση, κάθε εμπειρία, κάθε βίωμα να μπει στη σωστή του θέση. Νους εν πλήρει κινήσει σε ένα σώμα σε απόλυτη ακινησία και προσήλωση.

Ο Π., ομοίως ελεύθερος σκοπευτής, μιλάει για την ΕΚΑΜ με συγκίνηση ξεκινώντας τη χρονογραμμή του από την εποχή που ήταν μαθητής στο Λύκειο, έχοντας βάλει στόχο τη Μονάδα. Ένας άνθρωπος που με πολύ σεβασμό μιλά για την ΕΚΑΜ θεωρώντας δώρο την ευκαιρία να είναι εκεί… Λέξεις ειπωμένες από τους πιο πολλούς, όπως το καθήκον, η προσφορά, η αγάπη για τον άνθρωπο, η δικαιοσύνη, το δικαίωμα του πολίτη στην ασφάλεια και στην ελευθερία και το δικό τους χρέος πίσω από αυτό το έργο. Και επειδή ακριβώς είναι κοινές κι ειπωμένες από όλους τους όχι μόνο δε χάνουν την αξία τους αλλά αποκτούν και περισσότερη.

Ο Π. αλεξιπτωτιστής, ειδικός φρουρός, πέρασε από 2ετή θητεία στην ΕΛ.ΑΣ., έπειτα στη ΔΙΑΣ και εκεί υλοποίησε την απόφαση του να δηλώσει εθελοντής στην ΕΚΑΜ. Πέρασε το σχολείο συμπεραίνοντας πως το πιο αξιόλογο χαρακτηριστικό για έναν ΕΚΑΜίτη είναι ο Αδαμάντινος Χαρακτήρας. Τόσο ακέραιος ώστε να μη μπορέσει καμία πρόκληση και καμία ασχήμια στην κοινωνία να τον αλλοιώσει. Για τον ΕΚΑΜίτη που τιμά την ευκαιρία που του δόθηκε, μέσα από μια επίλεκτη ομάδα, η ακεραιότητα κρίνεται στα δύσκολα και καθώς εκείνοι τα έχουν επιλέξει, η απόφαση του να σταθεί κάποιος στο ύψος των απαιτήσεων είναι προ-ειλημμένη. Στο σχολείο όλα αυτά σμιλεύονται. Είναι πολύ έξυπνα σχεδιασμένη όλη αυτή η δομή του σχολείου, να σε μυεί στην ομαδικότητα και την πειθαρχία σε κάθε κύτταρο του εκπαιδευόμενου.

«… Εγώ ήξερα ποιος είμαι», σημειώνει ο Π. «Το σχολείο αυτά τα χαρακτηριστικά μου τα δυνάμωσε, σα να βρήκαν λόγο να υπάρχουν και να γίνονται πιο σημαντικά. Έμαθα να κάνω την Ιώβεια υπομονή δεύτερη φύση μου, έμαθα να αντέχω και μαζί να διατηρώ ψυχική ηρεμία σε κάθε πίεση. Για μένα η εκπαίδευσή μου εδώ είναι ένα milestone. Eίναι μεγάλη και καθημερινή η διανοητική προετοιμασία, ο δυνατός νους είναι ο μόνος σύμμαχος όταν πιέζεται το σώμα, κι καλείται να ξεπεράσει τη φύση του. Μέσα στο μεγάλο της περίγραμμα η εκπαίδευση εκτός από διανοητικό και ψυχικό κομμάτι που αλλάζει, τεχνικά χτίζει μια άλλη φύση. Τείνει να καλύψει όσο πιο πολλές πιθανότητες, διευρύνει και θωρακίζει απέναντι στα σενάρια με σκοπό όταν κριθεί η ώρα, να έχουν εκμηδενιστεί οι πιθανότητες του να πάει κάτι στραβά. Ως sniper εκπαιδεύεσαι και στην έξτρα ευθύνη που έχει αυτή η θέση στη διαχείριση της απόφασης να δράσεις και μαζί στις δεξιότητες που απαιτούνται όταν δίνεις πληροφορίες στην ομάδα εφόδου. Πρέπει να ξέρεις τι λες και να είσαι ήρεμος και νηφάλιος ακόμη και όταν η αδρεναλίνη σου μετριέται στα ύψη. Παράλληλα ως sniper καλλιεργείς ακόμη περισσότερο τις βαλλιστικές σου γνώσεις, ασχολείσαι εμπεριστατωμένα με τα όπλα και έχεις πρόσβαση και σε πιο “ιδιαίτερα” όπλα. Μαζί καλλιεργείς και τη σχέση σου με το όπλο σου, είναι μέρος του ποιος είσαι εσύ. Γίνεται εσύ για πολλές, αναρίθμητες ώρες και συνάμα πρέπει κάθε ένα δευτερόλεπτο που περνάει να θυμίζεις τον εαυτό σου πως παραμένει ένα όπλο, που μπορεί να αφαιρέσει ή να σώσει ζωή…». Και εμείς εδώ μπήκαμε για να σώσουμε τη ζωή και να τιμάμε τον άνθρωπο. Μεταξύ προκλήσεων, γνώσης, υπευθυνότητας και ισορροπίας – γιατί η ζωή εξακολουθεί να συμβαίνει εκεί έξω – όλο αυτό κάπου ισορροπεί. Το όπλο είναι και παραμένει εντός άπειρων εισαγωγικών, ένα αντικείμενο. Ένας μηχανισμός. Που από ‘παιχνίδι γνώσης για καλό σκοπό’ ως ο ίδιος μηχανισμός αφαιρεί αυτό που αρχικά προστατεύει. Όταν έρθει η ώρα πρέπει να ληφθεί η πιο σωστή απόφαση. Αυτό το δίπολο μεταξύ ζωής και θανάτου σε διδάσκει από την αρχή πως χρειάζεται mind engineering κι όχι συναίσθημα. Θέλει την ορθή αρχιτεκτονική της καθαρής σκέψης και της ανάκλησης από ότι σε έχει διδάξει η εκπαίδευση στη Μονάδα. Το ίδιο το όπλο σε μαθαίνει να είσαι ψυχρός και να εκτελείς σε σεβασμό προς το καθήκον και τον όρκο σου. Δε σταματάς να μαθαίνεις. Κάθε μέρα εξελίσσεις το σύστημά σου εμπειρικά και γνωστικά για αυτή τη μία στιγμή όπου θα χρειαστεί να παρέμβεις ακαριαία. Οι ΕΚΑΜίτες που είναι στην ομάδα κρούσης είναι μέσα στον αναβρασμό. Το περιβάλλον εκεί έχει άλλη δόνηση. Ο ελεύθερος σκοπευτής, είναι απομακρυσμένος, αποσυνδεδεμένος από τη δόνηση αυτή και άρα έχει την πολυτέλεια –εντός πολλών πάλι εισαγωγικών- να συνδεθεί με την εσωτερική του ηρεμία και να αναδείξει όλες του τις δεξιότητες, μαθημένες κι έμφυτες για να πράξει το σωστό. Κάποιες φορές είμαι σε τόσο έντονη προσήλωση, μια ακατανόητη ηρεμία μαζί με την αδρεναλίνη, ένα περίεργο πράγμα να περιγραφεί, που νιώθω τους παλμούς στο όπλο μου.

Το 2013 έμεινα στο όπλο μου ακίνητος 12 ώρες. Εκεί λες τι όρια δίνει η φύση στον άνθρωπο. Πού τη βρίσκει τη δύναμη. Πώς κουμπώνουν αριστοτεχνικά όλα όσα έχεις μάθει… Δεν είναι Θεός κανένας μας. Αλλά ένα ισχυρό κίνητρο μόνο μπορεί να σε κάνει να ανακαλύψεις δυνατότητες που δεν πίστευες καν πως υπάρχουν.

Δεν είμαι καλός στις λέξεις, ή οι λέξεις δε μπορούν να μεταφέρουν πώς το έχω κάνει εγώ, πώς το έχουν κάνει και τόσοι άλλοι. Ξέρω όμως, το σώμα μου ξέρει, πως μπορώ να το ξανακάνω. Δε μπορώ να το εξηγήσω επιστημονικά, αλλά μπορώ να βιώσω σωματικά και διανοητικά. Οι ορμόνες ελέγχουν και μαζί ανατρέπουν την ανθρώπινη φυσική κανονικότητα. Η αδρεναλίνη σε κρατά στο στόχο σου και στην εστίασή σου. Ο σκοπός μου συνδέεται με τη ζωή μου. Αυτό είναι ανίκητο. Κι εκεί συνειδητοποιείς κάθε φορά πως έχεις πιο πολλά και πιο ισχυρά όρια από την προηγούμενη φορά. Τα ξεπέρασες κι έτσι διανοητικά προετοιμάζεσαι και για την επόμενη φορά. Μαθαίνεις να συνδέεις και να αποσυνδέεις, σκέψεις, συναισθήματα… Είναι η μηχανολογία της εκπαίδευσης. μαζί με την ανατροφοδότηση από την εμπειρία και τη σωματική σοφία».

Όλα αυτά έχουν εμπνεύσει το σινεμά, την τέχνη, τη λογοτεχνία. Άλλωστε το άκρο εμπνέει, η κορυφή είναι ακαταμάχητη και η δύναμη ασυναγώνιστη. Η τεράστια διαφορά από τη showbiz είναι πως οι ΕΚΑΜίτες snipers κάνουν τη δουλειά τους αθόρυβα, ταπεινά, με σεμνότητα. Με την εμπειρία μιλάς στους παλμούς σου. Τους εξημερώνεις, σε ακούει η καρδιά σου. Είναι μια εσωτερική διαπραγμάτευση. Δεν είναι οι τύποι που ρίχνουν 1000 φυσίγγια ο καθένας και μετά πάνε για μπύρες. Ο ένας βοηθά τον άλλον, για να βγει σωστά η αποστολή, για να βοηθηθεί ο αθώος, να προστατευτεί ο πολίτης και να συνεχίσει η κανονικότητα. Να μπορούμε να χαιρόμαστε την ζωή μας. Ακόμη κι αν ανθρώπινα κάποιο συναίσθημά τους εμφανιστεί λαθραία, μπαίνει στην κατάψυξη και βγαίνει, ώρες, μέρες μετά…

Σα να σβήνει ο Θεός τα φώτα και μόνο η επιχείρηση φωτίζεται.

Υπάρχει μια κοσμική διαγραφή και μένει εκεί μόνο ο στόχος και στην αποστολή να προηγείται η δικαιοσύνη και όχι το χτύπημα.

Μαθαίνω από τους snipers πως δε βάζει ο Νους μας ποια όρια μπορούμε να λαστιχάρουμε, τι μπορούμε να έχουμε, να πετύχουμε, να φροντίσουμε, να φέρουμε στη ζωή μας… Και δεν το μαθαίνω από αυτά που λένε, τα λίγα που τους επιτρέπεται να μοιραστούν, αλλά από το πώς το λένε μέσα σε έναν ωκεανό από αλήθειες που εννοούνται.

Η πιο μεγάλη βαρύτητα που ασκείται σε αυτόν τον κόσμο είναι αυτή των πιστεύω και των πεποιθήσεων του ανθρώπου. Καταλήγοντας αυτός να είναι και να κάνει ότι πιστεύει.

Ο εκπαιδευτής των snipers της ΕΚΑΜ, έρχεται στη συζήτηση πιο λακωνικός από όλους. Η παρρησία κυριαρχεί στο βλέμμα του. Στα τόσα που έχει δει, ξέρει, μαθαίνει και διδάσκει αλλά δε μοιράζεται. Ερωτηθείς για τις δυάδες απαντά αποστομωτικά: «Έχουν μεγάλη σημασία τα ζεύγη. είναι το πεδίο να φανεί τι θα πει ομαδικότητα, σχεδόν σα να είναι ένας οργανισμός. Όμως εκείνο το κλάσμα δευτερολέπτου που αποφασίζεται κι η υλοποιείται η μια κίνηση, είσαι εσύ, η σκανδάλη κι ο Θεός. Άλλωστε η ευθύνη δεν έχει πολλές παρέες. Εσύ και το όπλο σου. Στη ζωή για τον σκοπευτή δε ισχύουν αυτά τα περιβόητα που κάποιοι ίσως θεωρούν εκεί έξω. Αλίμονο αν μεταφερθεί αυτή η ικανότητα της σκόπευσης σε έπαρση. Είναι το τέλος. Η σκόπευση έχει δίδυμή της την ταπεινότητα. Ο ταπεινός επιτρέπει στον εαυτό του να μαθαίνει και να βελτιώνεται. Κι αυτό είναι απαραίτητο. Να μαθαίνει από το δάσκαλό του, από τη ζωή από όλους τους ανθρώπους. Τον κρατά στη γη όπου οφείλει να πατάει. Δεν είναι η αδρεναλίνη που το κάνει τόσο ελκυστικό, είναι το ένα βήμα παραπάνω, αυτό όμως όπως είπαμε πάει μαζί με την ευθύνη και την πειθαρχία.

Στους snipers που έχουν ήδη περάσει από το δύσκολο σχολείο, η Μονάδα τους εμπιστεύεται με την ειδικότητα αυτή, ή μάλλον τους εμπιστεύεται την ειδικότητα αυτή. Πριν από την ειδική αυτή μετεκπαίδευσή τους έχουν υπηρετήσει 2 χρόνια σε ομάδα εφόδου. Έχουν τα προσόντα. Οφείλουν όχι μόνο να τα δείξουν αλλά και να τιμάνε κάθε μέρα τις αρετές των ικανών ανδρών που υπηρετούν τους νόμους και το Σύνταγμα. Η αρετή διάκρισής τους πρέπει να φανεί όταν σε ελάχιστο χρόνο, πρέπει να αποδείξουν τα μέγιστα ή όταν ο χρόνος είναι εναντίον τους, ή εξαντλητικά πολύς και μοιάζει να έχει διαστρεβλωθεί ένα 12ωρο ή ένα λεπτό στο πως επιδρά στους ίδιους αλλά και στην ίδια την επιχείρηση.

Τα ίδια θα πω που έχουν ακουστεί ήδη. Ψυχή και Μυαλό. Υπομονή κι Επιμονή. Και το κίνητρο, ο σκοπός, οι συνάδερφοι, οι συμπολίτες μας κι εν τέλει η ίδια η ζωή, ο άνθρωπος. Τι είναι πάνω από τη ζωή και τον άνθρωπο… Είναι μεγάλο το αίσθημα ευθύνης».

Με λέξεις ούτε μέσα από εδώ μπορεί να δοθεί η Ψυχή κι η δύναμη κι η πίστη. Και τίποτα από αυτά δεν πλάθεται με λέξεις, αλλά με έργα.

Λες κι υπάρχει κάτι άλλο, όντως, πιο πάνω από τη ζωή…

Κάθε επιχείρηση πρέπει να κερδηθεί.

Πηγή: mensarena.gr / Μαριάννα Αντωνακάκη