COVID-19 
Ο Χρήστος Χωμενίδης στο άρθρο του που δημοσιεύεται στο capital.gr προειδοποιεί για τον αντισυστημισμό που διαμορφώνεται στην ελληνική κοινωνία.
Ανησυχεί για την τάση όπου οι πιο φανταχτεροί πολιτικοί προσωπικότητες έχουν την τάση να κερδίζουν έδαφος, αντί για εκείνους που παρουσιάζουν σοβαρές προτάσεις και λύσεις για τα προβλήματα της κοινωνίας.
Η ανησυχία του Χωμενίδη δείχνει την ανησυχία για το μέλλον της ελληνικής πολιτικής σκηνής και της κοινωνίας γενικότερα. Η επικράτηση του αντισυστημισμού μπορεί να οδηγήσει σε έλλειψη σοβαρών πολιτικών συζητήσεων και στην υπερβολική επικέντρωση σε προσωπικότητες αντί για ιδέες και πολιτικά προγράμματα.
Η κυβέρνηση, όπως επισημαίνει ο Χωμενίδης, δεν πρέπει να επαναπαύεται στα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων, αλλά να αντιμετωπίσει τον αντισυστημισμό με σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Είναι αναγκαίο να δοθεί έμφαση στην πολιτική αναγκαιότητα και όχι μόνο στην επικοινωνιακή επίδειξη δύναμης.
Και έτσι φθάνει στον ΣΥΡΙΖΑ και τον Στέφανο Κασσελάκη, για τον οποίο γράφει ότι είναι τελείως άσχετος, τον χαρακτηρίζει ευθέως νούμερο…και αντί ο κόσμος να τον πάρει με τις ντομάτες όπως λέει, πάει και τον ψηφίζει.
Τι έγραψε ο Χρήστος Χωμενίδης για τον Στέφανο Κασσελάκη
Σήμερα ο Σύριζα μεταλλάσσεται με ταχύτητα ιλιγγιώδη σε ένα αλλόκοτο τσίρκο. Ανοίγει τις διαδικασίες για την επιλογή υποψηφίων για τις ευρωεκλογές και εκδηλώνουν ενδιαφέρον οι πιο απροσδόκητες φάτσες. Κάποιοι που έχουν κάνει καρριέρα στα μεσημεριανάδικα της τηλεόρασης. Ο γιος ενός επιχειρηματία νυχτερινών κέντρων, ολίγον ηθοποιός, ολίγον παίκτης ριάλιτι, καλοφτιαγμένο -ούτε συζήτηση- το παλικάρι πλην εύκολα θα υποψιαζόσουν ότι απλώς είδε φως και μπήκε.
Στο κέντρο της σκηνής το “one man show” του Στέφανου Κασσελάκη. Ο οποίος μας έχει βγάλει ψεύτες. Μας έχει κόψει το γέλιο. Διότι εμείς το νομίζαμε αυτονόητο ότι ο κόσμος θα τον έπαιρνε με τις ντομάτες βλέποντας τον να ακκίζεται σε κάθε ευκαιρία, να εργαλοποιεί τα πάντα, την παρωδία στρατιωτικής θητείας, το σκυλάκι του, την ερωτική του ταυτότητα ακόμα-ακόμα – εκεί οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι, πιστεύαμε, θα αγανακτούσαν. Και όμως… Αυτό το νούμερο -δεν θα φοβηθώ τη λέξη-, που οι πολιτικές του θέσεις είναι από αφελέστατες μέχρι εξοργιστικές, που έφτασε σε σημείο να υποστηρίξει την ευγονική, “θέλουμε με τον Τάιλερ δυό γιούς που να μας μοιάζουν”, αυτό το νούμερο κάνει γκελ! Έχει εντυπωσιακή πέραση, λένε κατ’ιδίαν οι δημοσκόποι, ιδίως στα μεσαία στρώματα και προπαντός στις γυναίκες. Παίρνει ψήφους ακόμα και από τον Βελόπουλο!
Διόλου παράξενο το τελευταίο. Οι θέσεις του Κασσελάκη έχουν συχνά οσμή άκρας, τραμπικής, δεξιάς. Για να μην πω φασισμού, όταν ιδίως μιλάει για την “αδιαμεσολάβητη σχέση του λαού με τον ηγέτη”.
Όπως μάλιστα γράφει ο συγγραφέας Χρήστος Χωμενίδης, ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ είναι χειρότερος από τον διχαστικό ΣΥΡΙΖΑ του παρελθόντος, με τον οποίο τουλάχιστον μπορούσες να συνομιλήσεις πολιτικά.
Γράφει χαρακτηριστικά:
Από τη χρεοκοπία του 2010 μέχρι την κωλοτούμπα του 2015, οι δυνάμεις που κατήγγελλαν το “σύστημα” και επαγγέλλονταν την ανατροπή του, ο Σύριζα κατά βάση του Αλέξη Τσίπρα, άρθρωναν έναν λόγο ανεδαφικό, εμπρηστικό, διχαστικό, ο οποίος ωστόσο παρέμενε πολιτικός. Μιλούσαν επί της ουσίας, με επιχειρήματα που μπορούσε κανείς να τα συζητήσει και να τα αντικρούσει. Έταζαν λαγούς με πετραχείλια, πως θα χτυπάνε το ταμπούρλο και οι διεθνείς αγορές θα χορεύουν. Και εσύ απεδείκνυες -σε ώτα, έστω, μη ακουέντων- γιατί αποκλείεται να συμβεί κάτι τέτοιο. Υπόσχονταν ότι θα αυξήσουν τους μισθούς και τις συντάξεις, πως θα καταργήσουν τον ΕΝΦΙΑ – “με τι λεφτά;” τους ρωτούσες “πώς θα γεμίσετε τα άδεια ταμεία;” Ακόμα και ο παρολίγον μοιραίος Βαρουφάκης έλεγε ένα παραμύθι με αρχή, μέση και τέλος. Σού έδινε τη δυνατότητα να το αποδομήσεις.
