COVID-19 
Ο Γιώργος Νταλάρας δε μιλά συχνά δημόσια και όταν το κάνει έχει τη δική του σημασία, με τον ίδιο να πραγματοποιεί πρόσφατα δηλώσεις στο Documento και να αναφέρεται σε αρκετά θέματα, που σηκώνουν συζήτηση.
Ο γνωστός καλλιτέχνης, που σε άλλη περίπτωση είχε αποκαλύψει τα μελανά του σημεία, έφτασε σε σημείο να σχολιάσει τη σχέση του με το θάνατο, αλλά και το πώς νιώθει τη ζωή του σε ένα γενικότερο απολογισμό.
Η σπάνια του εξομολόγηση
Φτάσατε αισίως 71 χρόνων. Πώς νιώθετε γι’ αυτό;
Στις 29 Σεπτεµβρίου θα γίνω 72. Ας το θέσω απλά: για µένα σηµαίνει ότι από το χαρακάκι ενός µέτρου που µετράει την ηλικία µας έχει µείνει ένα µικρό κοµµάτι. Το παρατηρώ, γιατί έχω τη σιγουριά του θανάτου. Τη γνωρίζω, έχω συµφιλιωθεί µε τον θάνατο.
Λόγω των απωλειών που έχετε βιώσει;
Οχι, όχι. Από µικρό παιδί κάτι έλεγε µέσα µου ότι το µόνο που δεν ξέρουµε είναι πώς θα πεθάνουµε. ∆εν ξέρω ακόµη αν αυτό µε βοήθησε ή όχι, αν και τελικά πιστεύω ότι µε βοήθησε. Αλλοι που µε παρατηρούν µου λένε: «Οχι, δεν είναι καλό αυτό. Πρέπει να ζεις µε ελπίδες και µε τις καλές αυταπάτες». Εγώ όµως από µικρός δεν έµενα στον κήπο της Εδέµ µε τις νεράιδες. Το ξήλωσα το παραµύθι αυτό· έφυγα.
Και δεν στερηθήκατε πράγµατα;
Το αντίθετο. Στερήθηκα το κοµµάτι της µυθολογίας, αλλά µε έκανε να εντρυφήσω πιο πολύ σε αυτήν έχοντας οδηγούς πια τη γνώση και την επιστήµη, όχι φυσικά επειδή είµαι επιστήµων ή παντογνώστης. Μάλλον επειδή ακριβώς δεν είµαι τίποτε από όλα αυτά, θα ήθελα µέρα µε τη µέρα, βιβλίο µε το βιβλίο που διαβάζω, να αντιληφθώ για ποιο λόγο το ένστικτό µου δεν έκανε λάθος. Εζησα µια ζωή καθαρή, προσγειωµένη, µε µεγάλη αγάπη. Οσο έβλεπα όλο αυτό το άπειρο να απλώνεται από πάνω µου καθώς περνούσαν τα χρόνια πρόσθετα γνώσεις, προσπαθώντας να καταλάβω το µέγεθος, τις αποστάσεις, το µεγαλείο της ζωής.
