COVID-19 
Μια κατάσταση «mixed grill» θα θυμίζει το ΠΝ του 2030-32 στον στόλο των κυρίων σκαφών επιφανείας, καθώς μετά και την χθεσινή εξέλιξη της σύστασης κοινοπραξίας TKMS και Thales για την αναβάθμιση των ΜΕΚΟ (όχι όλων όπως δείχνουν τα λεγόμενα του ΥΠΕΘΑ) θα βρεθούμε με έναν Στόλο «εφιάλτη» από άποψης υποστήριξης και ετοιμότητας μάχης.
Αν, δε, ισχύουν τα όσα αναφέρουν οι αμερικανικές υπηρεσίες σε ότι αφορά την προβληματική λειτουργία των φρεγατών LCS, κάτι που οδήγησε το αμερικανικό Ναυτικό να της αποσύρει ελάχιστα χρόνια μετά την ένταξή τους σε υπηρεσία, τότε μπορεί να έχουμε ένα Ναυτικό μικρότερο κατά 40% μεν από την επιχειρησιακή «οροφή» των 14 φρεγατών (10 “S” και 4 MEKO-200HN) που αποτελούν το ελάχιστο, μέχρι σήμερα (13 είχαν μείνει με την απόσυρση της “S” «Μπουμπουλίνα») αλλά αυτό θα είναι δυστυχώς το λιγότερο.
Αν το αμερικανικό Ναυτικό δεν μπορεί να υποστηρίξει τις LCS που ήταν καινούριες, ούτε θέλουμε να φανταστούμε πώς θα μπορέσει τις υποστηρίξει το ΠΝ που θα έχει άλλους δύο κλάσεις φρεγατών (τις γαλλικές FDI και τις αναβαθμισμένες ΜΕΚΟ-200ΗΝ) προς υποστήριξη!
Με βάση τα όσα διαφαίνονται το ΠΝ της επόμενης δεκαετίας θα βρεθεί να έχει τρεις Φ/Γ τύπου FDI με γαλλικά συστήματα και όπλα, τρεις αναβαθμισμένες ΜΕΚΟ-200 (αν το πρόγραμμα δεν «κολλήσει» πάλι κάπου) με γερμανολλανδικά συστήματα και αμερικανικά όπλα βάσει της συμφωνίας της κοινοπραξίας που ανακοινώθηκε χθες, και στο τέλος με τέσσερις (ας πούμε «φρεγάτες») τύπου LCS που δεν θέλει το αμερικανικό ναυτικό που δείχνουν να αντικαθιστούν τις κορβέτες, με αμερικανικά συστήματα και άγνωστα όπλα (τα σκάφη είχαν εξοπλισμό ως περιπολικά).
Το χαρακτηριστικό της παραπάνω δύναμης: Τουλάχιστον οι 7 (LCS και ΜΕΚΟ 200ΗΝ) είναι ακατάλληλες για επιχειρήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο (υπάρχει και μια… Κύπρος για όσους την ξεχνάνε), λόγω μικρού βυθίσματος και αυτό το ξέρουν «και οι… πέτρες».
Η τέταρτη ΜΕΚΟ, η ΥΔΡΑ (F452) θα μείνει χωρίς εκσυγχρονισμό και θα αποσυρθεί μόλις συμπληρώσει 40 έτη υπηρεσίας το 2031, αν και εφ’όσων, το πρόγραμμα των τριών έχει ολοκληρωθεί εγκαίρως.
Το κακό και η διάλυση όλου του επιχειρησιακού σχεδιασμού του ΠΝ ξεκίνησε το 2017 όταν
αντί να υλοποιηθεί η προμήθεια από το Naval Group των αρχικά 6 φρεγατών FREMM (προβλεπόταν προμήθεια επιπλέον 4 σκαφών, όλα ναυπηγημένα στην Ελλάδα εκτός από το πρώτο πλοίο της κλάσης) που είχε αποφασίσει η κυβέρνηση Καραμανλή το 2008 σε υλοποίηση του σχεδιασμού δύο διαδοχικών ΕΜΠΑΕ,
ταυτόχρονος εκσυγχρονισμό των 4 ΜΕΚΟ-200ΗΝ σε πρόγραμμα Μέσης Ζωής (και όχι… «Τέλους Ζωής», όπως τώρα),
Δυστυχώς η Naval Group για να προωθήσει την ελαφρά φρεγάτα συνοδείας FDI που δεν την έχει αγοράσει κανείς εκτός Γαλλίας και ούτε πρόκειται να το κάνει για διάφορους λόγους, βρήκε τα «κονέ» στο Πολεμικό Ναυτικό και στην κυβέρνηση Τσίπρα το 2017 και ανέτρεψε τον μοναδικό σχεδιασμό που θα μπορούσε να δώσει βιώσιμο Ναυτικό: Τις FREMM.
Και οι δυο ναυπηγήσεις (FREMM και FDI) της Naval Group, αλλά οι Γάλλοι προτίμησαν να προωθήσουν για λόγους εμπορικούς τις FDI (καμία πώληση μέχρι τότε), αντί των FREMM (ο κορμός του γαλλικού, του ιταλικού Ναυτικού, του αιγυπτιακού και πλέον και του αμερικανικού ως κλάση Constellation) που θα εξασφάλιζαν πραγματική ναυτική κυριαρχία έναντι όλων των νυν τουρκικών σχεδιάσεων.
To τραγικό: Όλοι, ακόμα και οι Αμερικανοί πήγαν στις FREMM και η Ελλάδα η μοναδική που εγκατέλειψε το πρόγραμμα αν και το επέλεξε πρώτη!
Με μειούμενους προϋπολογισμούς συντήρησης και παραιτήσεις στελεχών το ΠΝ του 2030 θα κληθεί να έχει έναν εφιάλτη δομών υποστήριξης εξοπλισμού νέα γενιάς που θα έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις (τελειώνει η εποχή με το “κατσαβίδι”) και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τι θα έχει δημιουργηθεί από άποψης υποδομής εδώ, γιατί αλλιώς θα πρέπει να συστήματα να ξηλώνονται και να πηγαίνουν στις χώρες κατασκευής για συντήρηση με οτι αυτό σημαίνει για το αξιόμαχο των δυνάμεων.
Η μόλις πριν λίγα χρόνια και μετά από κόπο, επίτευξη τεράστιου επιπέδου ομοιογένειας με τα ολλανδικά συστήματα μάχης και ειδικά γύρω από τα ολλανδικά ΚΠΜ όπως TACTICOS, SEWACO, DAISY, STACOS και τα ραντάρ που το στήριζαν και βρίσκονταν σε όλες τις φρεγάτες και ΤΠΚ του ΠΝ πλέον θα “ξηλωθούν” και ένας λογιστικός εφιάλτης θα έρθει να πάρει την θέση του.
Καταστάσεις όπως είχε ζήσει ο ΕΣ στις αρχές του ’80 με τα γαλλικά άρματα ΑΜΧ-30 και τα AMX-10P που οδήγησαν την πρόωρη απόσυρσή τους, παρά τις υψηλές δυνατότητες μάχης που είχαν για την εποχή, λόγω συνεχών προβλημάτων στο σύστημα κίνησης (τι σύμπτωση: Και οι LCS το ίδιο πρόβλημα έχουν!).
Το αποτέλεσμα θα είναι ότι κανείς δεν θα μπορεί να εγγυηθεί αν θα μπορούν να βγουν όλα τα σκάφη σε μια περίπτωση ανάγκης (δεν συζητάμε για το τι πολεμικές επιδόσεις θα έχουν αυτά τα σκάφη).
Την ίδια στιγμή το τουρκικό Nαυτικό που παραλαμβάνει συνεχώς νέα σκάφη, απογειώνοντας την τουρκική ναηυτπηγική βιομηχανία έχει καταφέρει να έχει μια τεράστια ομοιογένεια υλικού και όπλων τουρκικής σχεδίασης και κατασκευής με ότι αυτό σημαίνει στην επίτευξη ενοποιημένων αποστολών μεγάλων στόλων και εναλλαξιμότητας προσωπικού και μέσων.
Σε ένα απλό παράδειγμα αν μια τουρκική φρεγάτα ή κορβέτα βρίσκεται σε ναυπηγική κλίνη για απλή συντήρηση μπορεί απλά να δώσει σε άλλο σκάφος που θα επιχειρήσεις το οποιοδήποτε σύστημα του που μπορεί να χάλασε ή να χτυπήθηκε σε περίπτωση επιχειρήσεων.
Τα μαθηματικά πολλές φορές κερδίζουν τους πολέμους όπως με το σκληρό τρόπο έμαθαν και οι Γερμανοί στον Β’ΠΠ παρά το ότι είχαν πολλές φορές ανώτερα υλικά, απλά ήταν πολύ λίγα και η βιομηχανία από ένα σημείο και μετά δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει τόσους τύπους.
