COVID-19 
Δεν πάει πολύς καιρός που τα γλυκά του κουταλιού ήταν το πρώτο πράγμα που πρόσφεραν οι νοικοκυρές στον επισκέπτη σαν καλωσόρισμα, μαζί με έναν ελληνικό καφέ και ένα ποτήρι παγωμένο νερό.
«Για να είναι γλυκιά η ζωή», έλεγε η γιαγιά μου…
Θυμάμαι το τελετουργικό του σερβιρίσματος στα φιλόξενα ελληνικά σπίτια του παλιού καιρού: απαιτούσε απαραίτητα έναν δίσκο αργυρό ή επάργυρο, στρωμένο με δαντελένιο, κοφτό ή κεντημένο, στο χέρι, πετσετάκι, πάνω στο οποίο ήταν τοποθετημένα πιατάκια με το γλυκό του κουταλιού και ποτήρια και δίπλα μια κανάτα με δροσερό νερό.
Λαμπερό, αρωματικό, διαφανές, το καλοφτιαγμένο γλυκό του κουταλιού, διατηρεί όλον τον χρόνο τον ιδιαίτερο παλμό της φύσης σε κάθε εποχή.
Είναι υγιεινό, δεν περιέχει λιπαρά ή χοληστερίνη και είναι θερμιδικά «ασήμαντο» αφού το έθιμο απαιτεί, να προσφέρεται και να καταναλώνεται σε τόσο μικρή ποσότητα, όση χωράει ένα κουταλάκι, εξ’ ου και το όνομά του.
Η ιδιαίτερη τεχνική που απαιτείται για να φτιαχτούν τα γλυκά του κουταλιού, που στηρίζεται στην ετοιμασία τους σε στάδια με την αφιέρωση του ανάλογου χρόνου, σχεδόν τα εξαφάνισε από τη ζαχαροπλαστική ατζέντα της σημερινής γυναίκας.
Και λέω γυναίκας, διότι τα γλυκά του κουταλιού, φτιάχνονταν κατά παράδοση αποκλειστικά από τις νοικοκυρές και ήταν μέρος της οικιακής οικονομίας, σαν ένας τρόπος συντήρησης των φρούτων.
γλυκό κουταλιού σταφύλι – 1
γλυκό κουταλιού σταφύλι – 6
Τα γλυκά του κουταλιού παραδοσιακά ακολουθούν τις εποχές: εσπεριδοειδή τον χειμώνα. φράουλες την άνοιξη.
Αρχή του καλοκαιριού κεράσια, βύσσινα. βερίκοκα στα μισά του καλοκαιριού, προς το τέλος του άγουρο συκαλάκι.
Το φθινόπωρο σταφύλι, κυδώνι, μήλο, κολοκύθα κόκκινη κ.α.
Ευτυχώς, εδώ και 8-10 χρόνια επανακάμπτουν. Σήμερα το απολαμβάνουμε περισσότερο ως επιδόρπιο μαζί με γιαούρτι ή παγωτό.
Ένα από τα πιο εύγευστα αλλά και εύκολα και γρήγορα γλυκά του κουταλιού, είναι το γλυκό σταφύλι. Φτιάξτε το και φυλακίστε κάτι από την καλοκαιριάτικη γεύση σε ένα βάζο για γλυκαίνετε και να γλυκαίνεστε τις κρύες μέρες του χειμώνα.
Να μου το θυμηθείτε κάθε φορά που θα ανοίγετε το βαζάκι για να το απολαύσετε θα εύχεστε να είχατε φτιάξει περισσότερο.
Τι θα χρειαστείτε:
1 κιλό σταφύλι (σουλτανίνα)
½ κιλό ζάχαρη
1 φλυτζάνι καφέ νερό
1 κλωνάρι αρμπαρόριζα ή 2 βανίλιες
Χυμό από 1 λεμόνι
Πώς θα το φτιάξετε:
Τώρα που τα σταφύλια είναι στα καλύτερά τους διαλέξτε ώριμα σταφύλια με σφιχτές ρόγες.
Πλύνετε πρώτα καλά το σταφύλι κάτω από τρεχούμενο νερό ή βουτώντας το δυο-τρεις φορές σε λεκάνη με μπόλικο νερό φροντίζοντας να αλλάζετε το νερό κάθε φορά για να καθαρίσει καλά.
Ξεχωρίστε τις ρόγες από το τσαμπί με προσοχή. Μην τις πιέζετε και μην τις ζουλάτε για να μην τις τραυματίσετε…
Βάλτε τις ρόγες σε κατσαρόλα, ραντίστε με τον χυμό του λεμονιού και προσθέστε τη ζάχαρη.
Προσθέστε το νερό και αφήστε να βράσουν σε πολύ χαμηλή φωτιά στην αρχή, ώσπου να λιώσει η ζάχαρη.
Δυναμώστε στο μεσαίο την ένταση της φωτιάς.
Μόλις αρχίσει να βράζει το γλυκό, στην επιφάνεια ενδέχεται να σχηματιστεί αφρός. Ξαφρίστε όποτε είναι αναγκαίο και αφήστε να δέσει για περίπου 30 λεπτά.
Αποφύγετε το ανακάτεμα.
Αφήστε το γλυκό να κρυώσει μέσα στην κατσαρόλα χωρίς να το σκεπάσετε.
Κατά διαστήματα πιάνετε την κατσαρόλα από τα χερούλια και την ανακινείτε κυκλικά.
Καλό είναι να φτιάξετε το γλυκό το βραδάκι και να το τελειώσετε την επόμενη μέρα.
Όλα τα γλυκά κουταλιού γίνονται πολύ καλύτερα αν τα αφήσετε να σταθούν μια νύχτα στο σιρόπι τους.
Την επόμενη μέρα ή μετά από ένα οχτάωρο, ξαναβάλτε το στη φωτιά για το τελικό δέσιμο.
Αφήστε το γλυκό να πάρει μια δυο βράσεις μέχρι να δέσει σωστά το σιρόπι, να φτάσει στην πυκνότητα που θέλουμε.
Αρωματίστε με τη βανίλια ή την αρμπαρόριζα και προσθέστε και λίγο ακόμα χυμό λεμονιού.
Αφήστε να βράσει το γλυκό για μισό λεπτό ακόμη.
Αφού σταθεί και κρυώσει καλά, μέσα στην κατσαρόλα και αφού ανακινήστε αρκετές φορές την κατσαρόλα από τα χερούλια ώστε να ποτίσει καλά με σιρόπι η κάθε ρόγα σταφυλιού το βάζετε μέσα σε βάζα αποστειρωμένα και το διατηρείτε σε σκιερό μέρος.
Καλή επιτυχία φίλες μου και καλά μαγειρέματα.
Μέχρι το επόμενο μαγειρικό μας ραντεβού να περνάτε καλά, να προσέχετε τους υπέροχους και μοναδικούς εαυτούς σας και να έχετε κατά νου αυτό που έλεγε η γιαγιά Αθηνά: “Όλοι παιδάκι μου φοράμε μάσκες· και έρχεται η στιγμή που δεν μπορούμε να τις βγάλουμε χωρίς να ξεκολλήσει μαζί τους και το πετσί μας…“
