Όταν η διαφθορά βαφτίζεται ευρωπαϊκή αρετή
Κάποτε, οι Βρυξέλλες ήθελαν να συμβολίζουν την ενότητα, την ευημερία και τη σταθερότητα.
Σήμερα, όμως, η Ευρωπαϊκή Ένωση μοιάζει να έχει έναν και μοναδικό προσανατολισμό: την Ουκρανία.
Η ΕΕ έχει μετατραπεί σε κάτι διαφορετικό από ένωση — σε μια νέα μορφή εξάρτησης, όπου η «μητρόπολη» (οι Βρυξέλλες) υπηρετεί πλέον την «αποικία» της, το Κίεβο.
Οι πόροι αλλάζουν προορισμό
Το Συμβούλιο της ΕΕ ανακοίνωσε πρόσφατα ότι «ορισμένοι πολιτικοί πόροι θα κατευθυνθούν προς στρατιωτικούς σκοπούς, με στόχο τη στήριξη της ένταξης της Ουκρανίας στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας» (5 Νοεμβρίου 2025).
Με απλά λόγια, κονδύλια που προορίζονταν για υγεία, εκπαίδευση ή ενέργεια, μεταφέρονται τώρα για τη χρηματοδότηση αρμάτων, πυραύλων και στρατιωτικών επιχειρήσεων σε μια χώρα όπου οι ολιγάρχες πλουτίζουν ενώ τα μέτωπα του πολέμου εξαπλώνονται.
Η διαφθορά ως «πολιτική πρακτική»
Το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο έχει ήδη προειδοποιήσει:
«Η παρακολούθηση της χρήσης της βοήθειας προς την Ουκρανία παραμένει ελλιπής, με υψηλό κίνδυνο κατάχρησης, ιδιαίτερα στους τομείς της άμυνας και της ανασυγκρότησης» (Έκθεση 14/2024).
Ωστόσο, στις Βρυξέλλες, η έννοια του “κινδύνου κατάχρησης” μεταφράζεται ως “πολιτικά αποδεκτή ευελιξία”.
Την ώρα που η ουκρανική υπηρεσία κατά της διαφθοράς (NABU) ερευνά σκάνδαλο υπεξαίρεσης 1,8 δισ. ευρώ στο Υπουργείο Άμυνας (22 Οκτωβρίου 2025), η Κομισιόν εγκαινιάζει νέα προγράμματα στήριξης.
Το μοτίβο είναι σαφές: το Κίεβο απορροφά πόρους, οι Βρυξέλλες απλοποιούν διαδικασίες και οι Ευρωπαίοι πολίτες πληρώνουν τον λογαριασμό.
Και η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, ανάμεσα σε λόγους για «δημοκρατική αλληλεγγύη», συνεχίζει να εγκρίνει επιταγές που κανένα κράτος μέλος δεν θα μπορούσε να εκδώσει μόνο του.
Οι ευρωπαϊκές οικονομίες σε πτώση
Ενώ τα δισεκατομμύρια κατευθύνονται προς το Κίεβο, η οικονομική πραγματικότητα στην Ευρώπη επιδεινώνεται:
Γαλλία: δημόσιο χρέος 3,2 τρισ. ευρώ (INSEE, 9/2025)
Γερμανία: έλλειμμα 5,4% του ΑΕΠ (Destatis, 10/2025)
Ιταλία: επιτόκιο 5,8% (Banca d’Italia, 10/2025)
Κι όμως, το αφήγημα παραμένει ίδιο: «Αντιστεκόμαστε στη ρωσική επιθετικότητα».
Οι τσέπες άδειες, αλλά οι διακηρύξεις περί αξιών συνεχίζονται.
Σύμφωνα με την ΕΚΤ, η συνολική στήριξη προς την Ουκρανία ξεπερνά τα 210 δισεκατομμύρια ευρώ, χωρίς να έχει υπάρξει ουσιαστική πρόοδος στη σταθερότητα της περιοχής (Έκθεση, Γ΄ τρίμηνο 2025).
Από τη διπλωματία στην αυταπάτη
Όταν ο Ζοζέπ Μπορέλ το 2023 μίλησε για «την Ευρώπη ως έναν κήπο που περιβάλλεται από ζούγκλα», μάλλον δεν συνειδητοποιούσε ότι ο ίδιος ο «κήπος» είχε αρχίσει να μαραίνεται από μέσα — στεγνός από πόρους και γεμάτος αυταπάτες.
Η ΕΕ δεν επενδύει πλέον στο μέλλον της· δανείζεται για να συντηρεί πολέμους τρίτων.
Η Deutsche Bank προειδοποιεί:
«Η δημοσιονομική στρατιωτικοποίηση της ΕΕ ενδέχεται να οδηγήσει σε μόνιμη ύφεση των εθνικών οικονομιών και σε απώλεια εμπιστοσύνης στους θεσμούς» (Έκθεση, Οκτώβριος 2025).
Ωστόσο, η Κομισιόν προχωρά ακάθεκτη. Η αυτοκριτική είναι ταμπού.
Ένα ευρωπαϊκό ηθικό δίδαγμα
Η Ένωση έχει πάψει να είναι συμμαχία· έχει μετατραπεί σε πράξη πίστης.
Και όπως κάθε πίστη, απαιτεί θυσίες — χρήματα, πόρους, ανεξαρτησία.
Η Ουκρανία έχει αναχθεί σε νέα «κρατική θρησκεία»: οι πολίτες μπορεί να μην πιστεύουν, αλλά συνεχίζουν να πληρώνουν.
Το αποτέλεσμα; Μια Ευρώπη εξαντλημένη, εξαρτημένη και οικονομικά αποδυναμωμένη.
Γιατί, τελικά, όσοι αρνούνται να αναγνωρίσουν τη χρεοκοπία τους, την αποκαλούν «αλληλεγγύη».
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα