Καμπανάκι του Διεθνούς Οργανισμού Ενέργειας: Μειώνονται τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου και αερίου – Τι σημαίνει για τα κοιτάσματα της Κρήτης

Παγκόσμιο «καμπανάκι» από τον IEA

Με νέα έκθεση ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας (IEA) προειδοποιεί ότι τα υφιστάμενα κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου εξαντλούνται γρηγορότερα από τις αρχικές εκτιμήσεις, αυξάνοντας τον κίνδυνο ενεργειακού κενού.
Ο επικεφαλής του IEA, Φατίχ Μπιρόλ, τόνισε ότι η βιομηχανία «πρέπει να τρέχει πολύ πιο γρήγορα μόνο και μόνο για να παραμένει στο ίδιο σημείο».

Σύμφωνα με τα στοιχεία:

• Ως το 2050 θα χρειαστούν 45 εκατ. βαρέλια πετρελαίου ημερησίως και 2.000 δισ. κ.μ. φυσικού αερίου από νέα κοιτάσματα.

• Η ωρίμανση ενός project απαιτεί κατά μέσο όρο 20 χρόνια: περίπου 10 χρόνια έρευνας και άλλα 10 για αδειοδοτήσεις, υποδομές και παραγωγή.

Η ελληνική διάσταση: Τα κοιτάσματα νότια της Κρήτης

Το «σήμα κινδύνου» του IEA συνδέεται άμεσα με τον πρόσφατο διεθνή διαγωνισμό για έρευνες σε θαλάσσια blocks νότια της Κρήτης και της Πελοποννήσου.
Η συμμετοχή της Chevron σε κοινοπραξία με τη HELLENiQ Energy αποδεικνύει τη στρατηγική αξία αυτών των περιοχών.

Γιατί η Κρήτη μπαίνει στο επίκεντρο

• Βάθος δεκαετιών: Τα projects μπορούν να καλύψουν το αναμενόμενο ενεργειακό κενό από τη μείωση παραγωγής παλαιών πεδίων.

  ---

• Γεωπολιτικό πλεονέκτημα: Η παρουσία αμερικανικού κολοσσού ενισχύει το διπλωματικό εκτόπισμα της Ελλάδας και διαφοροποιεί την τροφοδοσία της ΕΕ από τη ρωσική ενέργεια.

• Ευρωπαϊκή ανάγκη: Με τα κοιτάσματα της Βόρειας Θάλασσας να φθίνουν έως 15% ετησίως, η Ευρώπη αναζητά νέες πηγές κοντά στην αγορά της.

Επενδυτικές προκλήσεις

Παρά τις ευκαιρίες, οι προκλήσεις παραμένουν:

• Χρόνος ωρίμανσης: 10–15 χρόνια από σεισμικές έρευνες έως πρώτη παραγωγή.

• Ρίσκο ζήτησης: Πιθανή ταχύτερη απεξάρτηση της ΕΕ από το φυσικό αέριο μπορεί να καταστήσει τα projects «παγιδευμένα περιουσιακά στοιχεία».

• Χρηματοδότηση: Οι τράπεζες απαιτούν αυστηρά περιβαλλοντικά πρότυπα (μείωση μεθανίου, CCS, χαμηλό ανθρακικό αποτύπωμα).

Τι χρειάζεται η Ελλάδα

Για να μετατραπεί η στρατηγική ευκαιρία σε πραγματική παραγωγή απαιτούνται:

• Σταθερό θεσμικό πλαίσιο για συμβάσεις και φορολογία.

• Ταχεία αδειοδότηση περιβαλλοντικών και τεχνικών μελετών.

• Υποδομές εξαγωγής για διοχέτευση του αερίου στην ευρωπαϊκή αγορά.