COVID-19 
Οπου και να στρέψεις το βλέμμα σε αυτό το μέρος βλέπεις μόνο τον θάνατο. Φαντάζεσαι μεν ότι σε αυτή την αρένα της σφαγής, τα πτώματα που απέσυρε ο ισραηλινός στρατός ήταν έως πριν από λίγα 24ωρα νέοι άνθρωποι, χαρούμενοι, χαμογελαστοί, που πήγαν σε ένα φεστιβάλ μουσικής για να διασκεδάσουν, να χαρούν τη ζωή. Ετυχε το φημισμένο event να διοργανώνεται δίπλα στη Λωρίδα της Γάζας. Και έτυχε -ή μάλλον δεν έτυχε καθόλου- οι φονιάδες της Χαμάς να κάνουν επιδρομή ακριβώς όταν ο χώρος ήταν κατάμεστος από κόσμο. Επιδόθηκαν σε ένα όργιο βαρβαρότητας, έκαναν το δικό τους «πάρτυ αίματος». Εδώ που στέκομαι κάποιος εκτελέστηκε εν ψυχρώ με μια σφαίρα ανάμεσα στα μάτια.
Η στάχτη δίπλα στο παπούτσι μου είναι, ίσως, το τελευταίο ίχνος εκείνων που τους έκαψαν ζωντανούς. Η επίθεση της Χαμάς στο φεστιβάλ Supernova άφησε πίσω της 260 νεκρούς. Βρίσκομαι στη μέση ενός απέραντου κοιμητηρίου ανύποπτων, αθώων ψυχών. Η αίσθηση δεν μοιάζει με τίποτε άλλο έχω ζήσει μέχρι σήμερα. Είναι όλο απόκοσμο. Και τόσο τραγικό, τόσο αδιανόητα, υπερβολικά τραγικό, που σε κάνει να νιώθεις εντελώς ανήμπορος, ακόμη και να θρηνήσεις. Είναι ο ορισμός του σοκ και του δέους. Κι αυτή η οσμή… Η οσμή του θανάτου… Παντού γύρω μου. Παντού πάνω μου.
Μόνο μερικές ημέρες αφότου συντελέστηκε η φρικιαστική, ανείπωτη θηριωδία για την οποία καμαρώνει η Χαμάς, το απόγευμα της Πέμπτης 12 Οκτωβρίου, στριμωγμένοι στη μέση μιας φάλαγγας, περίπου 70 πολεμικοί ανταποκριτές, για λογαριασμό ΜΜΕ από όλο τον κόσμο, οδηγηθήκαμε στο μέρος όπου έλαβε χώρα το μακελειό.
Οι Ισραηλινοί φρόντισαν να αφήσουν εντελώς ανέγγιχτο το σημείο. Μόνο τα πτώματα λείπουν, μόνο αυτά απέσυρε ο στρατός. Προφανώς οι Ισραηλινοί, ανοίγοντας για λίγο τις πύλες στον τόπο του μαζικού μαρτυρίου, ήθελαν να δείξουν σε όλο τον κόσμο τι ακριβώς συνέβη στο φεστιβάλ Supernova.
Οι εικόνες που αντικρίσαμε όλοι μας ήταν τόσο συγκλονιστικές, τόσο συντριπτικά δυνατές, ακριβώς επειδή ήταν τόσο αφόρητα αληθινές. Αν δεν γνώριζες τι είχε συμβεί -ας μου επιτραπεί μια αυθόρμητη εξομολόγηση-, μπορούσες να το περάσεις για σκηνικό κινηματογραφικής ταινίας. Εύκολα μάλιστα – αρκεί να μη σε πλημμύριζε από παντού η μυρωδιά του θανάτου.
Από τις εικόνες που αντικρίσαμε καταλάβαμε ότι τη στιγμή της επίθεσης οι παριστάμενοι είτε προσπαθούσαν να διαφύγουν μπαίνοντας στα αυτοκίνητά τους είτε βρίσκονταν ήδη μέσα σε αυτά. Δεν είχε σημασία, όμως, διότι, όπως και να ’χε, τους σκότωναν επιτόπου.
Κάποιους άλλους τους έκαψαν ζωντανούς. Υπήρχαν δεκάδες καμένα οχήματα μέσα στον χώρο του πάρκινγκ. Ενα αυτοκίνητο έμεινε σταματημένο στο χείλος ενός απότομου ρέματος. Μάλλον ο οδηγός, τρομοκρατημένος όπως ήταν, σε μια κίνηση απόγνωσης, προσπάθησε να κατέβει με το αυτοκίνητό του το ρέμα. Τότε τον εκτέλεσαν τρεις άνδρες της Χαμάς.
Πραγματικά, όπως έγραψαν κάποιοι ξένοι συνάδελφοι, αυτό που βλέπαμε μπροστά μας δεν ήταν πόλεμος, δεν ήταν ένα πεδίο μάχης μετά την ανταλλαγή πυρών.
Για όσους θυμούνται την παρισινή σφαγή με τους 130 νεκρούς, τα αθώα θύματα της ανθρωποφαγίας των τζιχαντιστών, τον Νοέμβριο του 2015, αυτό που έγινε εδώ ήταν ένα «νέο Μπατακλάν».
Ηδη το νιώθω να με στοιχειώνει το φεστιβάλ Supernova. Στον κεντρικό χώρο της αρένας, εκεί όπου είναι πάντα τα μπαρ, έχουν μείνει ακόμη όρθια τα μπουκάλια με τα ποτά και τα αναψυκτικά. Για τα φαντάσματα που θα μένουν πια εδώ – και μέσα μας.
Εικόνα 1η: Από το Παρίσι στο μέτωπο
Μετά την επίθεση της Χαμάς, το Ισραήλ έχει καλέσει στα όπλα περίπου 360.000 εφέδρους. Η ανταπόκριση ήταν άμεση και μαζική. Εξάλλου οι περισσότεροι από αυτούς τους εφέδρους βρίσκονταν ήδη στη χώρα τους τη στιγμή που κηρύχθηκε η επιστράτευση. Κάποιοι άλλοι, όμως, ήταν στο ταξίδι του μέλιτος, άλλοι σπούδαζαν στο εξωτερικό, άλλοι οργάνωναν τη ζωή τους σε ξένες χώρες κ.λπ. Οπως η 32χρονη Ντάνιελ, η οποία βρισκόταν στο Παρίσι όταν ήχησαν οι σειρήνες του πολέμου. Εργάζεται ως ηθοποιός και είναι εγκατεστημένη στη γαλλική πρωτεύουσα τα τελευταία χρόνια κυνηγώντας το όνειρό της, να κάνει μια επιτυχημένη σταδιοδρομία στον χώρο της υποκριτικής, να γίνει πρωταγωνίστρια.
Οταν οι τρομοκράτες της Χαμάς εισέβαλαν στο Ισραήλ και το μουσικό φεστιβάλ Supernova σκοτώνοντας αδιακρίτως όποιον έβρισκαν μπροστά τους, η Ντάνιελ βρισκόταν στο διαμέρισμά της στο Παρίσι και παρακολουθούσε άναυδη τις εξελίξεις. «Αντικρίζοντας αυτές τις φρικιαστικές εικόνες, το στομάχι μου δέθηκε κόμπος. Δεν μπορούσα να το πιστέψω», λέει στο «ΘΕΜΑ» και συνεχίζει: «Μόλις έδωσαν εντολή να επιστρέψουν όλοι οι έφεδροι στην πατρίδα, για μένα δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη παρά να γυρίσω αμέσως στο Ισραήλ με την πρώτη πτήση». Συναντήσαμε την Ντάνιελ στη Ρέιμ, στον σταθμό ανεφοδιασμού και σίτισης του ισραηλινού στρατού, σε απόσταση μισής ώρας περίπου από τη Λωρίδα της Γάζας. Ηταν το τελευταίο της γεύμα προτού μεταφερθεί στις θέσεις μάχης, δίπλα στους άλλους στρατιώτες. Στην ερώτηση αν φοβάται, η ίδια απαντάει χωρίς να το σκεφτεί, αυτόματα: «Φοβάμαι, ναι. Αλλά η αγάπη για την πατρίδα μου με κάνει να ξεπερνάω τον φόβο».
Εικόνα 2η: Την εκτέλεσαν πισώπλατα
Ενα από τα κεντρικά πρόσωπα του δράματος που εκτυλίχθηκε στο Ισραήλ είναι η 23χρονη Εντεν Μπενρουμπή, η οποία ζούσε στο Ισραήλ. Η καταγωγή της ήταν από τη Θεσσαλονίκη και μέσα σε λίγα λεπτά η διασκέδασή της έδωσε τη θέση στον απόλυτο θρήνο, όταν δολοφονήθηκε το περασμένο Σάββατο πισώπλατα από τη Χαμάς, ενώ έτρεχε να σωθεί από τον καταιγισμό των πυρών. Ο τοίχος της προσωπικής της σελίδας στο Facebook εξακολουθεί να δέχεται καταιγισμό μηνυμάτων.
Οι φίλοι και οι συγγενείς της με δάκρυα στα μάτια την αποχαιρέτησαν με όσο κουράγιο τούς είχε απομείνει. Η περίπτωση της Εντεν Μπενρουμπή συμπυκνώνει όλα όσα γίνονται μέσα στην παράνοια ενός πολέμου όπου έχει καταλυθεί κάθε ανθρωπιά, έστω και ο υποτυπώδης σεβασμός του εκτελεστή στο ανυπεράσπιστο θύμα του: σαδιστικά, απάνθρωπα, δίχως έλεος. Πισώπλατα.
