COVID-19 
Του Πάνου Παναγιωτόπουλου
Στον σύγχρονο κόσμο που ζούμε κάθε σώφρων άνθρωπος προτιμάει, ασφαλώς, την διαδικασία των συνομιλιών από την πολεμική σύγκρουση στις σχέσεις μεταξύ γειτονικών κρατών. Το ίδιο ισχύει και για τις σχέσεις Ελλάδος – Τουρκίας. Ορθώς, λοιπόν, μέχρι τώρα η Ελλάδα δεν έχει αρνηθεί ποτέ τον διάλογο με την Τουρκία, αλλά επιμένει, όμως, αυτός ο διάλογος να γίνει υπό συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις και μέσα σε ένα πλαίσιο όπου θα καθορίζονται σαφώς τα προς συζήτησιν θέματα.
Η Τουρκία δεν έχει τηρήσει καμία από αυτές τις προϋποθέσεις και έχει δώσει τα χειρότερα δείγματα συμπεριφοράς για το πως εννοεί τις διερευνητικές συνομιλίες με την Ελλάδα. Μάλιστα, τον τελευταίο καιρό δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω στις προκλήσεις στους εκβιασμούς και στις απειλές εναντίον της Ελλάδος και της Κύπρου, μιλώντας ανοιχτά για διχοτόμηση του Αιγαίου και στέλνοντας το ερευνητικό σκάφος του Πολεμικού της Ναυτικού «Τσεσμέ» να οριοθετήσει με τον πλού του την γραμμή της διχοτόμησης του Αιγιακού Πελάγους, όπως την φαντασιώνεται και την επιδιώκει ο ίδιος ο Ερντογάν.
Οι συνομιλίες έπρεπε να αναβληθούν για μετά την Σύνοδο Κορυφής
Το ερώτημα, που ανακύπτει, λοιπόν, είναι, γιατί η Ελλάδα συμπράττει -και μάλιστα είναι επισπεύδουσα- στην διεξαγωγή της δεύτερης φάσης του 62ου γύρου των διερευνητικών συνομιλιών πριν την Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που θα διεξαχθεί στις 25 και στις 26 Μαρτίου;
Δεν γνωρίζουμε ότι, ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις της Ελληνικής κυβέρνησης, δίνουμε έτσι ‘πιστοποιητικό καλής διαγωγής’ στον Ερντογάν, ο οποίος δεν επιδιώκει μόνον να αποφύγει τις κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, αλλά θέλει -σώνει και καλά- να αναβαθμίσει τις σχέσεις Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, κερδίζοντας συγκεκριμένα πράγματα από τις Βρυξέλλες.
Είναι η περιβόητη ‘θετική ατζέντα’, που προωθεί η Τουρκία, με τη βοήθεια των Γερμανών και των άλλων συμμάχων της στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ας δούμε τι επιδιώκει ο Ερντογάν: Πρώτον, να αποφύγει τις κυρώσεις, που δεν τις αντέχει η παραπαίουσα Τουρκική Οικονομία, κάτι που φαίνεται μάλλον να επιτυγχάνει προς το παρόν!
Δεύτερον, επιδιώκει την ουσιαστική αναβάθμιση της Τελωνειακής Ένωσης Τουρκίας – Ευρώπης, για να διευκολύνει την εξαγωγή Τουρκικών προϊόντων προς όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.
Τρίτον, επιθυμεί μια άλλη συμφωνία μεταξύ Ευρώπης και Τουρκίας για το Μεταναστευτικό, στο πλαίσιο της οποίας και θα εισπράξει περισσότερα δισεκατομμύρια ευρώ από τις Βρυξέλλες και θα συνεχίσει να στέλνει χιλιάδες παράτυπους μετανάστες προς την Ευρώπη, κυρίως μέσω Ελλάδος.
Τέταρτον, ο Τούρκος Πρόεδρος θέλει σώνει και καλά να καταργηθεί η βίζα για τους Τούρκους πολίτες, που θέλουν να ταξιδεύουν προς την Ε.Ε.
Πέμπτον, ο Ερντογάν επιθυμεί να ενισχυθεί με κάθε τρόπο ο δανεισμός των Τουρκικών τραπεζών από μεγάλες Ευρωπαϊκές τράπεζες, μέσω της εξαγοράς ομολόγων και αξιογράφων, ώστε να στηριχθεί η κλυδωνιζόμενη Τουρκική Οικονομία.
Θα επιτρέψουν οι κυβερνήσεις Ελλάδος και Κύπρου να εξελιχθούν τα πράγματα έτσι στην Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 25 και στις 26 Μαρτίου;
Και σε κάθε περίπτωση, αφού είχε προηγηθεί η πρόσκληση της Ελλάδος προς την Τουρκία, για την διεξαγωγή της δεύτερης φάσης του 62ου γύρου των διερευνητικών συνομιλιών στην Αθήνα, με την Τουρκία να μην απαντάει για εβδομάδες ολόκληρες και να ακολουθεί παρελκυστική τακτική, γιατί δεν ζητήσαμε την αναβολή της συνάντησης για μετά την Σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε, εκμεταλλευόμενοι την τουρκική αναβλητικότητα και αργοπορία;
