COVID-19 
Πόσο εύκολο είναι να είσαι δάσκαλος των επίδοξων ηθοποιός αλλά να μην εμφανίζεις εξουσιαστικές συμπεριφορές και πόσο εύκολα τα καταφέρνει ο Θάνος Τοκάκης;
Ο γνωστός ηθοποιός σε συνέντευξή του μιλάει και για αυτή την ιδιότητά του αλλά και για το κατά πόσο τα μεγάλα «εγώ» κάποιων συναδέλφων του ευθύνονται για όλα όσα ακούστηκαν στον χώρο της υποκριτικής; Ο ίδιος απαντά σε όλα…
Πώς αξιολογείς τον εαυτό σου ως δάσκαλο;
Αξιολογώ τον εαυτό μου σε σχέση με αυτά που παίρνω και όχι με αυτά που δίνω. Η διδασκαλία είναι ένα τρομακτικά δύσκολο πράγμα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που περιμένουν από σένα να μάθουν και η δυσκολία είναι να κατεβάσεις τον εαυτό σου, να μην πιστεύεις ότι είσαι κάτι ξεχωριστό, γιατί αυτή η διαδικασία εμπεριέχει μια ανταλλαγή, όποιον και να έχεις απέναντί σου.
Τα καταφέρνεις;
Το παλεύω, ναι. Πολλές φορές το «εγώ» μου μπορεί να είναι μεγάλο και δεν μου το επιτρέπει. Είναι τόσο μεγάλο και μου λέει «Όχι, είσαι τεράστιος, γίγαντας» (γέλια). Γειώνομαι όταν βλέπω ανθρώπους απέναντί μου που μπορούμε να πάμε στην ουσία. Με νοιάζει το αποτέλεσμα και όχι να βγουν και να πουν τι καλός που ήμουν. Ωραίο είναι και αυτό αλλά η ουσία είναι να έχουμε πάει ένα βήμα παραπέρα όχι μόνο σε σχέση με την υποκριτική αλλά στη ζωή.
Τα μεγάλα «εγώ» πιστεύεις ότι ευθύνονται για όλα αυτά που ακούστηκαν;
Όταν είσαι δάσκαλος ή σκηνοθέτης, είναι πολύ εύκολο να εμφανίσεις εξουσιαστικές συμπεριφορές. Εξαρτάται βέβαια και από τον άνθρωπο. Είναι κάποιος που ξέρει και κάποιος που δεν ξέρει. Κάποιος ο δάσκαλος και κάποιος ο μαθητής. Αυτή είναι μια αντίληψη πολύ παλιά και όχι δική μου. Το πρώτο πράγμα που θέλω να μεταδώσω στα παιδιά είναι ότι είμαστε ισότιμοι. Σε μια δουλειά είμαστε όλοι ισότιμοι. Δεν πα’ νά ‘ναι ο Bob Wilson και ο Κόπολα! Στη δουλειά είσαι ένας ηθοποιός, ένας συνδημιουργός μιας ταινίας ή ενός έργου τέχνης. Δεν πάμε να κάνουμε το καπρίτσιο του σκηνοθέτη. Γιατί η ζωή και η ίδια η τέχνη μάς ξεπερνάει. Έχουμε ένα στόχο. Αυτό χάνουμε εμείς. Είναι μια θεατρική παράσταση, μια ταινία. Αυτός είναι ο στόχος μας. Είμαστε συνδημιουργοί αυτής της κατάστασης. Πρέπει να μπούμε στη διαδικασία της συνδημιουργίας. Αυτό είναι το πιο δύσκολο στη διανοητική διαδικασία.
Εσύ την πέτυχες αυτή την πιο παλιά νοοτροπία ή τη γλίτωσες;
Εγώ πέτυχα λίγο αυτή την πιο παλιά κουλτούρα. Φαντάσου ότι όταν βγαίναμε εμείς, δεν έπρεπε να σκηνοθετούν ηθοποιοί. Υπήρχε αυτή η αίσθηση ότι ο σκηνοθέτης θα κάνει ό,τι γουστάρει και εσύ ό,τι σου πει. Αυτή ήταν η γραμμή. Τότε βγήκε μια νέα γενιά σιγά σιγά που έφερε λίγο τα πάνω κάτω και εμείς ακολουθήσαμε και πήραμε λίγο μια φόρα.
Ποια είναι η σχέση σου με αυτή την πόλη;
Είναι πολύπλοκη. Αυτή η πόλη ουσιαστικά πρεσβεύει λίγο και αυτή τη χώρα. Από πού ν’ αρχίσω; (γέλια). Δεν είμαι και φιλέλληνας, η αλήθεια είναι (γέλια). Τα πράγματα γίνονται όλο και χειρότερα. Οι άνθρωποι είναι η πόλη και οι άνθρωποι είναι το πρόβλημα. Από τον άνθρωπο που θέλει να παντρευτεί και εμείς δεν το θέλουμε μέχρι το επίπεδο επικοινωνίας των ανθρώπων μέσα σε αυτή την πόλη είναι προβληματικό. Και μεγαλώνει το εγώ. Αυτό με τρομάζει. Νιώθω με την πόλη αυτό που έχει πει ο Τσαρούχης για την Ελλάδα, ότι είναι ένα πολύ όμορφο σκηνικό με πολύ κακούς ηθοποιούς.
