COVID-19 
“Το πέτυχε. Μας εξέπλnξε. Δuσάρεστα όμως”
“Eurovision αγάπη μου… έλα πάρε με από εδώ”
Αλήθεια, το 2024 η Ελλάδα που θέλουμε να προβάλλουμε ως τουριστικό προορισμό είναι το “κιτς” που τόσα χρόνια κοροϊδεύουμε με το “the famous greek moussaka”
Ας ξεκινήσουμε από τα απλά: η Eurovision είναι ο ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού και ένα από τα μεγαλύτερα τηλεοπτικά σόου στον κόσμο. Αυτό το ”πανηγυράκι” το παρακολουθούν εκατομμύρια άτομα κάθε χρόνο.
Κάθε χώρα που συμμετέχει είτε θέλει να προβάλλει τον εαυτό της, είτε να κάνει κάποια δήλωση με αφορμή κοινωνικό φαινόμενο, ορισμένες φορές να προτείνει κάποια ιδιαίτερη μουσική πρόταση.
Η χώρα μας εφέτος διαφήμιζε πως θα κάνει τη ”έκπληξη” προβάλλοντας ελληνικό ”έθνικ” ήχο και ”Ελλάδα”.
Το πέτυχε. Μας εξέπληξε. Δυσάρεστα όμως.
Το τραγούδι ”Ζάρι” αδιάφορο. Θα μου πείτε ότι τα αυτιά μου δεν είναι και αντικειμενικός παράγοντας. Σωστό. Όμως στην αναζήτηση του ”έθνικ” στοιχείου μπλέξαμε ινδικό Bollywood, ήχο από παρακμιακό κουτούκι στα βάθη της Ανατολής, ξεθυμασμένο ραπ. Και σε όλα αυτά με πρωταγωνιστή ένα ενοχλητικό ήχο κλαρίνου που σου θυμίζει ότι σύντομα οφείλεις να επισκεφτείς τον ωτορινολαρυγγολόγο σου. Η μελωδία και η αρμονία αγνοείται. Λογικά και δεν ήταν ζητούμενο. Δεν εξηγείται διαφορετικά. Παρακαλώ όμως να μου τηλεφωνήσει όποιος πιστεύει πως θα ξυπνάει το πρωί και θα βάζει το τραγούδι αυτό για να του φτιάξει η διάθεση…
Κρίμα, γιατί το τραγούδι αυτό αδικεί μια μια υπέροχη φωνή και μια νέα καλλιτέχνιδα τη Μαρίνα Σάττι.
