Ο Κωστής Χατζηδάκης, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, εμφανίστηκε για ακόμη μια φορά με το γνώριμο ύφος του τεχνοκράτη που υπερασπίζεται τη λογική της «δημοσιονομικής υπευθυνότητας», υπενθυμίζοντας πως το «δώστα όλα» δεν είναι πολιτική, αλλά παγίδα.
«Να δώσουμε μέχρι εκεί που αντέχουμε», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Κωστής Χατζηδάκης αφήνοντας ξεκάθαρο πως η οικονομική σταθερότητα δεν πρέπει να διακινδυνεύει για χάρη επικοινωνιακών εντυπώσεων ή προεκλογικών υποσχέσεων.
Έχει δίκιο – αδιαμφισβήτητα. Η χώρα δοκίμασε τα αποτελέσματα μιας πολιτικής υποσχέσεων χωρίς φρένο, και το τίμημα το πλήρωσαν πρώτοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, όπως ο ίδιος ομολογεί. Ωστόσο, το να υπερασπίζεται κανείς τη λογική δεν σημαίνει ότι πρέπει να ξεχνά τη δικαιολογημένη αγανάκτηση της κοινωνίας που συχνά νιώθει πως πληρώνει το τίμημα ενώ κάποιοι άλλοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Όταν λοιπόν ο κ. Χατζηδάκης μιλά για «βήματα μπροστά» με αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις και υπενθυμίζει ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι θα έχουν πάρει ως το 2027 «δύο μισθούς παραπάνω», οφείλει να διευκρινίσει σε ποιους ακριβώς απευθύνεται – γιατί πολλοί πολίτες δεν το βιώνουν έτσι και η τσέπη πολλών τρύπησε από το ψάξε -ψάξε των ίσως ξεχασμένων ευρώ όταν πλησιάζουν τα μέσα του μηνός.
Το ίδιο ισχύει και για τις αναφορές στον ΟΣΕ και στην τραγωδία των Τεμπών. «Ολοένα και περισσότερο διάφορες θεωρίες που είχαν αναπτυχθεί κατά καιρούς, καταρρέουν», λέει, χωρίς όμως να αναγνωρίζει ρητά τις διαχρονικές ευθύνες της κρατικής δυσλειτουργίας. Ο σχεδιασμός για «ευελιξία στον ΟΣΕ όπως στη ΔΕΗ» και η προσδοκία ότι ο ιδιωτικός τομέας θα φέρει λύσεις, έχει βάση, αλλά χρειάζεται και μια στοιχειώδη παραδοχή: το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ μόνο οργανωτικό αλλά και βαθιά πολιτικό.
Στην ίδια γραμμή, μιλά για τη νέα μισθολογική πολιτική, τα μη κρατικά πανεπιστήμια, τον εκσυγχρονισμό της Δικαιοσύνης, τη φορολογική συμμόρφωση και τον «πρωθυπουργό που είναι προσανατολισμένος στο αποτέλεσμα». Όλα σωστά στα λόγια, αλλά οι πολίτες έχουν πια κουραστεί από την επανάληψη του ίδιου αφηγήματος που δεν συνοδεύεται πάντα από μετρήσιμα αποτελέσματα στην καθημερινότητά τους.
Οι αναφορές στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια και τη ρήτρα αντιρρύπανσης της ΕΕ είναι άλλο ένα σημείο όπου ο ρεαλισμός υπερισχύει. Ο υπουργός δεν τάζει λαγούς με πετραχήλια – και καλά κάνει. Αλλά το να λες πως «με εμάς δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές» δεν φτάνει όταν οι πολίτες βιώνουν καθημερινά το αντίθετο από τη «μείωση των άμεσων φόρων» που υπόσχεται για το φθινόπωρο.
Ο κ. Χατζηδάκης καταλήγει με τη φράση: «Εμείς εκλεγήκαμε με συγκεκριμένες δεσμεύσεις το 2023 και τις δεσμεύσεις αυτές θα τις τιμήσουμε». Κι αυτό είναι μια τίμια τοποθέτηση, εφόσον πράγματι η κυβέρνηση παραμένει εντός του πλαισίου που υποσχέθηκε. Όμως όσο «συνετή» κι αν είναι η στρατηγική, δεν παύει να χρειάζεται μια πολιτική ηγεσία ικανή να αφουγκραστεί και να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη ενσυναίσθηση τις πιέσεις που βιώνει η κοινωνία…
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα