COVID-19 
Μια απόφαση από τις πολλές με τις οποίες ξάφνιασε τον περίγυρό του, αλλά και την κοινή γνώμη, ήταν αυτή που ανακοίνωσε ο Εμανουέλ Μακρόν την βραδιά των Ευρωεκλογών. Το κακό αποτέλεσμα της κάλπης τον οδήγησε στην απόφαση να διαλύσει τη γαλλική Εθνοσυνέλευση για τη διεξαγωγή βουλευτικών εκλογών αυτή την Κυριακή 30 Ιουνίου και στις 7 Ιουλίου.
Ήταν ένα παράδειγμα «μακρονικής» νοοτροπίας που αιφνιδίασε ακόμη και τον πρωθυπουργό που δήλωσε ότι δεν ήταν ενήμερος.
Η συγκυρία ήταν η πλέον περίπλοκη, γράφει η Deutsche Welle, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού να απέχουν λιγότερο από ένα μήνα και να απαιτούν συνεχή παρακολούθησε λόγω και των εξωτερικών απειλών. Αναγκαστικά ο γαλλικός λαός τον ακολουθεί και, «με την ψυχή στο στόμα», περιμένει να δει τι θα δώσουν οι κάλπες τις δύο επόμενες Κυριακές.
Το βέβαιο είναι ότι ο πρόεδρος θα υποχρεωθεί να συγκατοικήσει με πρωθυπουργό που θα αναδείξουν οι κάλπες, είτε από το μπλοκ της Ακροδεξιάς (RN) είτε αυτό της Αριστεράς (NFP).
Εφόσον ο Εμμανουέλ Μακρόν υποχρεωθεί σε συγκατοίκηση, όπως προσθέτει η Deutsche Welle, θα είναι η τέταρτη για την Πέμπτη Γαλλική Δημοκρατία, σύμφωνα με το Σύνταγμα που συνέταξε το 1958 ο Σαρλ Ντε Γκωλ μαζί με τον τότε υπουργό Δικαιοσύνης Μισέλ Ντεμπρέ.
Ο Φρανσουά Μιτεράν είχε την πρώτη εμπειρία (1986-1988) με πρωθυπουργό τον Ζακ Σιράκ, του οποίου και έκανε τη ζωή δύσκολη. Η δεύτερη εμπειρία, που θεωρήθηκε «βελούδινη συμβίωση», ήταν του Μιτεράν με τον Εντουάρ Μπαλαντίρ (1993-1995).
Η τρίτη, που ήταν η πιο μακροχρόνια (1997- 2002), ήταν του Σιράκ με τον Λιονέλ Ζοσπέν, που παραιτήθηκε με το που ανακοινώθηκε ότι ο Ζαν-Μαρί Λεπέν με το τότε ακροδεξιό «Εθνικό Μέτωπο» τον ξεπέρασε στον δεύτερο γύρο.
Η ιδιομορφία μιας μελλοντικής συγκατοίκησης του Εμμανουέλ Μακρόν, του οποίου η δύναμη με το Kέντρο είναι στο ναδίρ, θα εξαρτηθεί από το ποιο από τα δύο άκρα που έχουν συσταθεί θα κερδίσει. Όλες οι μετρήσεις δείχνουν ότι η Ακροδεξιά με τον Ζορντάν Μπαρντελά έχει τις μεγαλύτερες πιθανότητες. Πολλοί πιστεύουν ότι μια συμβίωση Μακρόν-Μπαρντελά θα δώσει μια «σκληρή συγκατοίκηση». Παράλληλα, το Λαϊκό Μέτωπο της Αριστεράς και οι Ανυπότακτοι του Μελανσόν δεν θα χάσουν ευκαιρία να μπουν στο παιγνίδι των διαμαρτυριών και διεκδικήσεων τόσο στο Κοινοβούλιο όσο και στους δρόμους.
Η παράδοση πάντως θέλει ο πρόεδρος να προτείνει πρωθυπουργό από την ομάδα των νικητών, και επ’ αυτού πολλά είναι τα σενάρια.
Η συνταγματολόγος και καθηγήτρια στη Σορβόννη Μαρί-Αν Κοεντέτ επισημαίνει όμως ότι «ο πρόεδρος δεν είναι υποχρεωμένος» να διορίσει έναν πρωθυπουργό. Στο Σύνταγμα αναγράφεται ότι «διορίζει» μεν, χωρίς ωστόσο να είναι υποχρεωμένος να το κάνει. Αυτή η λεπτομέρεια, και λόγω των δυσκολιών της χρονικής περιόδου, σημαίνει ότι η Γαλλία θα μπορούσε να παραμείνει χωρίς κυβέρνηση για κάποιες ημέρες ή εβδομάδες, με τον Εμμανουέλ Μακρόν να διαχειρίζεται τα τρέχοντα.
Υπάρχει και η δυνατότητα μιας «τεχνητής» κυβέρνησης, με προηγούμενη σύναψη συμφωνιών για τη μη ανατροπή της, ώστε να λειτουργήσει η χώρα. Σημειώνεται πάντως ότι εάν μπλοκάρει η κατάσταση, π.χ. λόγω ελλείψεως εθελοντών για την πρωθυπουργία, όπως ο Ζορντάν Μπαρντελά ο οποίος θέτει ως προϋπόθεση την εξασφάλιση της απόλυτης πλειοψηφίας, ο Μακρόν δεσμεύεται με ακινησία για έναν χρόνο. Το Σύνταγμα της Πέμπτης Γαλλικής Δημοκρατίας τον υποχρεώνει να παραμείνει για έναν χρόνο, απαγορεύοντάς του να προβεί σε νέες εκλογές.
