“Δεν υπάρχει γάμος χωρίς το δικαίωμα της απόκτησης ενός παιδιού από κοινού”, λένε οι ειδικοί, ξεκαθαρίζοντας ότι όποτε έρθει το σχέδιο νόμου της κυβέρνησης για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, θα λύνει και τα θέματα της υιοθεσίας, καθώς το ένα δεν μπορεί να διαχωριστεί από το άλλο.
Αν και ακόμη δεν υπάρχει σαφές χρονοδιάγραμμα για την παρουσίαση του επίμαχου νομοσχεδίου που έχει ανάψει φωτιές και μέσα στην κυβέρνηση αλλά κυρίως στους κόλπους της Εκκλησίας, η συζήτηση έχει φουντώσει για τα καλά, ενώ ο ένας μετά τον άλλο οι μητροπολίτες εκφράζουν στα κηρύγματά τους την αντίρρησή τους με έντονο έως και πύρινο ύφος.
Χθες, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, μιλώντας στον ΑNT1, επανέλαβε ότι η κυβέρνηση σέβεται τις απόψεις της Εκκλησίας, όμως -όπως είπε- δεν είναι αυτή που νομοθετεί, ενώ ως προς “γαλάζιες” αντιδράσεις και την ψήφο των βουλευτών, όταν έρθει η ώρα, απάντησε: “θα σας μιλήσω για τον εαυτό μου, που δεν έχω την βουλευτική ιδιότητα, αλλά δεν θα μπορούσα να είμαι σε μία κυβέρνηση και να μην υποστηρίζω τις νομοθετικές πρωτοβουλίες”.
“Ισότητα για όλους”
Στόχος του νομοσχεδίου είναι ο γάμος για όλους, αφού μέχρι σήμερα στην χώρα μας δεν δίνεται αυτό το δικαίωμα στα ομόφυλα ζευγάρια, παρά μόνο αυτό του συμφώνου συμβίωσης.
Αν και κανένας ενωσιακός κανόνας ή οδηγία δεν υπαγορεύει στην Ελλάδα την νομοθέτηση του πολιτικού γάμου, εντούτοις η χώρα μας είναι από τις λίγες στην Ευρώπη που δεν έχει δώσει στα ομόφυλα ζευγάρια την δυνατότητα του γάμου (σ.σ ποιος άλλωστε δεν θυμάται τον πολιτικό γάμο που τέλεσε ο τότε δήμαρχος Τήλου το 2008 για δύο ομόφυλα ζευγάρια, οι οποίοι κρίθηκαν ανυπόστατοι από το Εφετείο, ενώ ο ίδιος ο δήμαρχος διώχθηκε για παράβαση καθήκοντος) ο οποίος δίνει αυτόματα το δικαίωμα στην απόκτηση ενός παιδιού από κοινού. Είτε μέσω της υιοθεσίας (σ.σ από κάποιο ίδρυμα ή υιοθετώντας το παιδί που ήδη έχει ο ένας γονέας) ή μέσω της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, εάν τελικά ρυθμιστεί στη χώρα μας και αυτός ο τρόπος απόκτησης παιδιού.
Σήμερα, στην Ελλάδα, ένας gay άνδρας ή γυναίκα μπορεί να υιοθετήσει κατά μόνας ένα παιδί, αφου ο σεξουαλικός του προσανατολισμός δεν είναι κριτήριο ή προϋπόθεση για να γίνει δεκτή η αίτησή του. Ως ζευγάρι όμως, δεν έχει το δικαίωμα αυτό, γιατί δεν έχουν τελέσει γάμο. Ούτε ο ένας μπορεί να υιοθετήσει το παιδί του άλλου, για τον ίδιο λόγο.
Έτσι, το παιδί μπορεί να κληρονομήσει μόνο τον έναν γονέα, με τις αφορολόγητες παροχές που δίνει ο νόμος, να πάρει αφορόλογητη δωρεά μόνο από τον ένα γονέα, όπως επίσης και την σύνταξη του. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που πολλοί επιλέγουν να κάνουν οικογένεια στο εξωτερικό και να ζήσουν τελικά εκεί, αφού η ελληνική πολιτεία δεν αναγνωρίζει τα δικαιώματα που δίνει στα παιδιά των ετερόφυλων οικογενειών και σε αυτά των ομόφυλων. Είναι η ελληνική κοινωνία έτοιμη για μία τέτοια αλλαγή;
Η τελευταία δημοσκόπηση
Λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, η δημοσκόπηση της Pulse για λογαριασμό του ΣΚΑΙ έδειξε την κοινή γνώμη μάλλον διχασμένη. Ως προς τον πολιτικό γάμο των ομόφυλων ζευγαριών το 45% απάντησε θετικά, ενώ το 46% αρνητικά και το 9% δεν εξέφρασε άποψη. Στην τεκνοθεσία οι απαντήσεις ήταν περισσότερο αρνητικές με το 56% να απαντά ότι δεν την επιθυμεί αναμέσα σε ζευγάρια του ίδιου φύλου, έναντι του 36% που το βλέπει θετικά.
Το βέβαιο είναι πως όταν έρθει το επίμαχο νομοσχέδιο η συζήτηση θα αποκτήσει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς οι διατάξεις του θα είναι “χειροπιαστές” και ο διάλογος θα γίνει υπό το φως πραγματικών δεδομένων. Μέχρι τότε, η κοινωνία ζυμώνεται, ωριμάζει, σκέφτεται, και μαζί της- όπως φαίνεται-και οι πολιτειακοί παράγοντες.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα