COVID-19 
Λίγες μέρες πριν τη συμπλήρωση ενός έτους από τη σιδηροδρομική τραγωδία των Τεμπών, η μητέρα της 19χρονης Μάρθης Ψαροπούλου και πρόεδρος του συλλόγου συγγενών των θυμάτων “Τέμπη 2023”, Μαρία Καρυστιανού, μίλησε στο larissanet.gr για την πορεία των ερευνών.
“Ένα χρόνο μετά το μόνο που μπορώ να πω είναι πως δεν υπάρχει σημαντική βελτίωση πέρα από αυτά που συνέβησαν την πρώτη εβδομάδα. Έχουμε δύο ανθρώπους στη φυλακή, ένα μπάζωμα για το οποίο δεν ξέρουμε τίποτα και δεν έχουν αποδοθεί ευθύνες και κάποιες ανακρίσεις, αλλά τίποτα ουσιώδες. Ένα χρόνο μετά είμαστε στο ίδιο σημείο”, αναφέρει η Μαρία Καρυστιανού και συμπληρώνει:
“Γνωρίζουμε ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη κινείται με τους δικούς της ρυθμούς. Θεωρούσαμε ότι το λιγότερο που θα μπορούσε να συμβεί ήταν να δοθεί μία προτεραιότητα και μία σοβαρότητα στο έγκλημα των Τεμπών. Χρειαζόντουσαν περισσότεροι ανακριτές για να κινηθεί η διαδικασία, ενώ δεν δόθηκαν πότε απαντήσεις σε εμάς. Η Δικαιοσύνη συνεχίζει να κινείται με αργούς ρυθμούς και πλέον οι κινήσεις της δεν μας εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη”.
Αναφερόμενη στην αντιμετώπιση της υπόθεσης και των συγγενών των θυμάτων από τις δικαστικές αρχές, σημείωσε: “Το μόνο που έχουμε εμείς από την Ελληνική Δικαιοσύνη είναι τις δύο με τρεις ενημερώσεις από τον Άρειο Πάγο, ότι κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Μας αναφέρουν ότι δεν υπάρχουν μεγάλου μεγέθους υπολείμματα ανθρώπων, άρα… δεν χρειάζεται να στεναχωριόμαστε, ενώ ενδιάμεσα μας δίνουν και συμβουλές ψυχολογικής φύσεως”.
Για τον δικό της, προσωπικό αγώνα προκειμένου να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον θάνατο της κόρης της, η Μαρία Καρυστιανού δήλωσε: “Θα το τραβήξω μέχρι τέλους και θα κερδίσω, αυτό το θεωρώ δεδομένο. Δεν θα αφήσω αυτό που συνέβη και θα συνεχίσω να κυνηγάω την υπόθεση.Πρέπει να διεκδικούμε το δίκιο μας, δεν έχει σημασία αν οι συγκυρίες είναι αντίθετες. Θα ταλαιπωρηθούμε, αλλά σίγουρα θα δικαιωθούμε”.
Όπως λέει, ζει με μοναδικό στόχο “να μπουν οι υπεύθυνοι στη φυλακή και να τιμωρηθούν για όλη την αδιαφορία και την απερισκεψία τους”. “Η ζωή μου είναι αφιερωμένη μόνο σε αυτό και το κάνω με τέτοιο τρόπο που θαρρείς πως έχω πάρει μία μεγάλη ανάσα και τρέχω και η επόμενη ανάσα θα είναι όταν έρθει η δικαίωση. Είναι πόνος, οργή και θυμός, αλλά θα τους δικαιώσουμε. Δεν μας έχει μείνει κάτι άλλο. Σίγουρα δεν θα μείνουμε βουβοί, άλαλοι και ήσυχοι. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο”.
