Μία “ψηφιακή φυλακή” για όλους μας κατασκευάζει αθόρυβα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ.) επικαλούμενος την “ανάγκη” για “παγκόσμια υγειονομική περίθαλψη” – Δείτε τι εφιαλτικό μας ετοιμάζουν σε παγκόσμιο επίπεδο με το πρόσχημα της (δήθεν) προστασίας της υγείας μας από πανδημίες κλπ.

Όχι δεν είναι θεωρίες συνομωσίας, ούτε σενάρια τρόμου! Πρόκειται για το “Πρόγραμμα Καθολικής Υγειονομικής Περίθαλψης” που έχει εκπονήσει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας και πρόκειται να εφαρμοστεί σε διεθνή κλίμακα μέχρι το 2027. Στο όνομα, λοιπόν, της αντιμετώπισης των πανδημιών κλπ ο ΠΟΥ κατασκευάζει “για το καλό μας” μια ψηφιακή φυλακή , που θα περιλαμβάνει τα πάντα για τον καθένα μας στο επίπεδο της προσωπικής υγείας , ώστε να είναι δυνατόν να “αξιοποιηθούν” ανάλογα όλα αυτά τα στοιχεία για την χειραγώγηση των πολιτών και την επιβολή καταστάσεων εκτάκτου ανάγκης, όπως αυτές που ζήσαμε με τα lockdoun με τον Covid-19 (Κορωνοϊό).

Πιο αναλυτικά το σχετικό ρεπορτάζ έχει ως εξής:

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έδωσε στη δημοσιότητα την πιο πρόσφατη εκδοχή του σχεδίου του για τον λεγόμενο «ψηφιακό μετασχηματισμό της υγείας», προκαλώντας έντονες αντιδράσεις. Επικριτές του οργανισμού κάνουν λόγο για το πιο ξεκάθαρο μέχρι σήμερα σήμα ότι ένας μη εκλεγμένος διεθνής φορέας επιδιώκει να καθιερώσει σε παγκόσμια κλίμακα τις φορετές συσκευές παρακολούθησης, τα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης και τον κεντρικό έλεγχο ευαίσθητων δεδομένων υγείας.

Η αναθεωρημένη «Παγκόσμια Στρατηγική για την Ψηφιακή Υγεία 2020–2027», που δόθηκε στη δημοσιότητα πρόσφατα, περιγράφει ένα φιλόδοξο πλάνο διεύρυνσης της χρήσης ψηφιακών ταυτοτήτων, βιομετρικών εργαλείων, αναλύσεων μέσω AI και τεχνολογιών απομακρυσμένης παρακολούθησης, όλα στο όνομα της λεγόμενης «καθολικής πρόσβασης στην υγεία».

Σύμφωνα με τον ΠΟΥ, ο όρος «ψηφιακή υγεία» καλύπτει ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, από απλές εφαρμογές κινητών τηλεφώνων έως πολύπλοκα συστήματα τεχνητής νοημοσύνης, επεξεργασίας μεγάλων όγκων δεδομένων και έξυπνων φορητών συσκευών. Ο οργανισμός καλεί τα κράτη να επιταχύνουν την ενσωμάτωση αυτών των τεχνολογιών στα εθνικά τους συστήματα υγείας, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η υιοθέτηση αυτή δεν θα είναι προαιρετική.

Επισήμως, ο στόχος παρουσιάζεται ως η εξασφάλιση ισότιμης πρόσβασης όλων των πολιτών σε ποιοτικές υπηρεσίες υγείας, ανεξάρτητα από χρόνο, τόπο ή οικονομική δυνατότητα. Ωστόσο, πίσω από τη ρητορική περί φροντίδας και ισότητας, επικριτές διαβλέπουν τη δημιουργία μιας εκτεταμένης ψηφιακής υποδομής, η οποία θα μπορούσε να μετατραπεί σε εργαλείο μαζικής επιτήρησης της ανθρώπινης συμπεριφοράς, της μετακίνησης και της συμμόρφωσης, όπως επισημαίνει και το slaynews.com.

Ο ίδιος ο ΠΟΥ αναγνωρίζει ότι η στρατηγική του περιλαμβάνει:

• φορετές συσκευές και αισθητήρες απομακρυσμένης παρακολούθησης

• συστήματα διάγνωσης και λήψης αποφάσεων με τη βοήθεια τεχνητής νοημοσύνης

• πλατφόρμες μεγάλων δεδομένων για τη συλλογή και ανάλυση πληροφοριών υγείας σε επίπεδο πληθυσμού

• διασυνδεδεμένες διεθνείς βάσεις δεδομένων

Για τους επικριτές, όλα αυτά συνθέτουν έναν παγκόσμιο μηχανισμό υγείας που βασίζεται στη συνεχή συλλογή δεδομένων, στην αλγοριθμική εποπτεία και σε κανόνες που διαμορφώνονται από μη εκλεγμένους τεχνοκράτες.

Ο οργανισμός προτρέπει τα κράτη να ανασχεδιάσουν τα συστήματα υγείας τους με άξονα την ψηφιακή παρακολούθηση. Ήδη, όπως αναφέρει, 129 χώρες έχουν υιοθετήσει εθνικές στρατηγικές ψηφιακής υγείας, ενώ πάνω από 1.600 κρατικοί αξιωματούχοι έχουν εκπαιδευτεί σε σχετικές τεχνολογίες και εφαρμογές τεχνητής νοημοσύνης, γεγονός που δείχνει ότι ο διεθνής συντονισμός βρίσκεται σε εξέλιξη.

Η στρατηγική του ΠΟΥ στηρίζεται σε τέσσερις βασικούς άξονες:

Πρώτον, την ενίσχυση της συνεργασίας και της ανταλλαγής γνώσης. Προβλέπεται διαμοιρασμός δεδομένων υγείας, συστημάτων επιτήρησης και ψηφιακών προτύπων ανάμεσα σε κυβερνήσεις και ιδιωτικούς φορείς, κάτι που – σύμφωνα με τους επικριτές – ενδέχεται να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο δίκτυο ανταλλαγής δεδομένων χωρίς ουσιαστικό δημοκρατικό έλεγχο.

Δεύτερον, την εφαρμογή εθνικών ψηφιακών στρατηγικών υγείας. Κάθε χώρα καλείται να αναπτύξει μηχανισμούς ψηφιακής διακυβέρνησης, επενδύσεις και εξειδικευμένο προσωπικό, ευθυγραμμίζοντας την εσωτερική της πολιτική με τα πρότυπα που θέτει ο ΠΟΥ.

Τρίτον, τη θεσμοθέτηση δομών ψηφιακής διακυβέρνησης της υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο, με κανόνες για την ασφάλεια, την ιδιωτικότητα, τη διαλειτουργικότητα και τη δεοντολογία της τεχνητής νοημοσύνης. Επικριτές προειδοποιούν ότι τέτοιες δομές, once εδραιωθούν, δύσκολα ανατρέπονται.

Τέταρτον, την προώθηση ανθρωποκεντρικών συστημάτων υγείας, με έμφαση στην «ψηφιακή υγειονομική παιδεία». Για πολλούς, αυτό μεταφράζεται σε σταδιακή εξοικείωση των πολιτών με τις φορετές συσκευές, την κοινή χρήση δεδομένων και την ψηφιακή εποπτεία ως μέρος της καθημερινότητας.

Ο ΠΟΥ υποστηρίζει ότι τεχνολογίες όπως η τηλεϊατρική, η απομακρυσμένη παρακολούθηση και η ανάλυση μεγάλων δεδομένων μπορούν να βελτιώσουν τα αποτελέσματα υγείας, να ενισχύσουν τη διάγνωση και να οδηγήσουν σε πιο στοχευμένες θεραπείες. Οι αντίπαλοι, ωστόσο, επισημαίνουν ότι τα ίδια εργαλεία μπορούν εύκολα να αξιοποιηθούν για την παρακολούθηση συμπεριφοράς και τοποθεσίας, την προγνωστική ανάλυση πληθυσμών, την επιβολή κοινωνικών κανόνων και τη σύνδεση με ψηφιακές ταυτότητες – ιδίως όταν συνδυάζονται με φορητές συσκευές που συλλέγουν δεδομένα σε πραγματικό χρόνο.

Όλα αυτά εξελίσσονται ενώ ο ΠΟΥ συνεχίζει να προωθεί τη διεθνή συνθήκη για τις πανδημίες και να διευρύνει τις αρμοδιότητές του στον τομέα της επιτήρησης, κινήσεις που – σύμφωνα με τους επικριτές – θα μπορούσαν να του προσδώσουν πρωτοφανή επιρροή στις πολιτικές υγείας κυρίαρχων κρατών.

Παρότι ο οργανισμός επιμένει ότι η ψηφιακή υγεία αποτελεί βασικό εργαλείο για την καθολική κάλυψη, την ετοιμότητα απέναντι σε πανδημίες και την προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, οι ανησυχίες παραμένουν. Για τους επικριτές, το ερώτημα είναι σαφές: όταν ένας παγκόσμιος οργανισμός μπορεί να επιβάλλει συστήματα παρακολούθησης και κεντρικοποιημένες βάσεις δεδομένων χωρίς άμεση δημοκρατική λογοδοσία, το όριο ανάμεσα στην υγειονομική καινοτομία και τον έλεγχο των πληθυσμών γίνεται επικίνδυνα δυσδιάκριτο.