COVID-19 
Του Πάνου Παναγιωτόπουλου
Η εκστρατεία στην Μικρά Ασία του Ελληνικού Στρατού (1919-1922),που προκάλεσε το βαρύ και αθεράπευτο τραύμα στην Ελληνική ψυχή, με την Μικρασιατική καταστροφή, που ακολούθησε, παρά τις ιστορικές έρευνες και τις πανεπιστημιακές μελέτες, που έχουν γίνει μέχρι σήμερα, αλλά και την σε βάθος εξέταση των γεγονότων από την διεύθυνση Ιστορίας του ΓΕΣ, έχει ακόμη πλήθος γεγονότων και καταστάσεων, που χρειάζονται περαιτέρω αξιολόγηση και εμβάθυνση.
Επειδή ο Αύγουστος του 1921 ήταν ο “μοιραίος” μήνας, το europost.gr θα δημοσιεύσει μια σειρά από άρθρα και παρεμβάσεις, με αποκαλυπτικό περιεχόμενο για την ψύχραιμη εκτίμηση των δραματικών εξελίξεων της περιόδου εκείνης. Αρχίζουμε σήμερα με την “μοιραία “εκκίνηση της προέλασης του Ελληνικού Στρατού προς τον Σαγγάριο, που έγινε την 1η Αυγούστου του 1921.
Είχε προηγηθεί, στις 15 Ιουλίου 1921, στην Κιουτάχεια, ευρύτατη σύσκεψη κορυφής σύσσωμης της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, με την βαρύνουσα παρουσία του ίδιου του βασιλιά Κωνσταντίνου.
Το κεντρικό ερώτημα, που ετέθη, ήταν αν έπρεπε να συνεχισθεί η εκστρατεία μέχρι την Άγκυρα, για την τελική εξουδετέρωση του στρατού του Κεμάλ και των άτακτων, που τον επικουρούσαν.
Παρά τις έντονες αντιρρήσεις, που ακούστηκαν, ελήφθη τελικώς η απόφαση για να ξεκινήσει η προέλαση προς τον Σαγγάριο, με στόχο την κατάληψη της Άγκυρας.
Όποιος κυττάξει τον χάρτη και σταθμίσει τις στρατιωτικές δυνατότητες της εποχής εκείνης, σε μεταφορές, μετακινήσεις προσωπικού, ανεφοδιασμό με όπλα, πυρομαχικά, τρόφιμα κλπ, μέσα επικοινωνίας κ.α. μπορεί να αντιληφθεί την ένταση και τους κινδύνους του όλου εγχειρήματος. Πόσο μάλλον που ο Κεμάλ είχε διατηρήσει τον κύριο κορμό των δυνάμεων του και είχε διαμορφώσει καλά σχεδιασμένες αμυντικές οχυρωματικές γραμμές στα βάθη της Ανατολίας, επωφελούμενος από τις άνυδρες ερήμους και τα γυμνά και πετρώδη ξηρά όρη, που περιέβαλλαν την Άγκυρα.
Αναμφίβολα ήταν το μεγαλύτερο εγχείρημα, μέχρι τότε, στην Ιστορία του Ελληνικού Στρατού, στο οποίο εκαλούντο να πολεμήσουν, υπό αντίξοες συνθήκες, οι 9 από τις 11 μεραρχίες του.
Η προέλαση ξεκίνησε την 1η Αυγούστου του 1921.
Επί των χαρτών, τα στρατιωτικά σχέδια εμφανίζονταν σχεδόν “ιδανικά”, αλλά στην πράξη αγνοούσαν την Γεωγραφία και την γεωμορφολογία.
Τα 2 πρώτα Σώματα Στρατού θα διέσχιζαν τον Σαγγάριο και το Β Σώμα θα προχωρούσε μέσα από την Αλμυρή Έρημο, υπό καταστάσεις πρωτόγνωρες για το Ελληνικό Στράτευμα. Ήταν η αρχή του τέλους.
Στα επόμενα άρθρα μας θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στο ερώτημα, πόσο αναπόφευκτο ήταν το τέλος αυτό; Και γιατί ένα τόσο μεγάλο και γενναίο Στράτευμα υποχώρησε, χωρίς να ηττηθεί ποτέ, ολοκληρωτικά, στο πεδίο των μαχών, όταν είχε φθάσει 60 χλμ, μόλις, κοντά στην Άγκυρα! Τα όσα έγιναν εκείνον τον μοιραίο Αύγουστο του 1921 αποτελούν μνημείο απαράμιλλης ανδρείας και ηρωισμού των ανδρών μας, οι οποίοι διέσχισαν με τα πόδια και έμφορτοι οπλισμού και εφοδίων, αφιλόξενες στέππες και άγριες ερήμους της Ανατολίας, διψασμένοι, άυπνοι και νηστικοί, με την αφοσίωση προς την Ελλάδα να ενεργοποιεί σε υπεράνθρωπο βαθμό τις λίγες δυνάμεις, που τους είχαν μείνει.
Στο επόμενο άρθρο μας θα γράψουμε αναλυτικά για όλα αυτά, αλλά θα αναδείξουμε και τις τεράστιες ευθύνες των ηγητόρων της εποχής, καθώς και του Εθνικού διχασμού, που αποτελεί την διαχρονική κατάρα του Μεγάλου και Ενδόξου Έθνους μας!
