Να δείξει περισσότερο σεβασμό για τους νεκρούς από τον κορωνοϊό το Ελληνικό πολιτικό σύστημα! Οι αναφορές σε… «υποκείμενο νόσημα» και σε «ηλικίες άνω των 70», δεν μετριάζουν την απώλεια των αγαπημένων μας!

Του Πάνου Παναγιωτόπουλου

Είναι αλήθεια ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη και προσωπικά ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, πέτυχαν -μέχρι σήμερα- να δείξουν υγιή και αποτελεσματικά ανακλαστικά απέναντι στην πανδημία του κορωνοϊού, που “θερίζει” τις ευρωπαϊκές κοινωνίες και πλήττει άσχημα και την χώρα μας.

Τα αποτελέσματα είναι συγκεκριμένα, καταγράφονται από τις επίσημες στατιστικές και δείχνουν ότι η Ελλάδα είναι από τις λίγες χώρες που πρόλαβαν να πάρουν τα απαραίτητα απαγορευτικά μέτρα και να περιορίσουν την έκταση των απωλειών, μέχρι σήμερα τουλάχιστον.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η Ελλάδα δεν θρηνεί σημαντικές απώλειες σε ανθρώπινες ζωές (και δυστυχώς θα θρηνήσει και άλλες, αν καταγράψει κανείς και τον αριθμό εκείνων, που δίνουν την οριακή μάχη στις Εντατικές), οι οποίες αφορούν σε περιπτώσεις αγαπημένων ανθρώπων, που ο θάνατός τους -κάτω από τις συγκεκριμένες δραματικές συνθήκες- θα αφήσει αθεράπευτες πληγές σε πολλές ελληνικές οικογένειες.

Ναί, ευτυχώς, είμαστε πίσω σε κρούσματα και σε θανάτους από άλλες Ευρωπαϊκές χώρες! Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το πολιτικό σύστημα και τα ΜΜΕ έχουν το δικαίωμα να υποβαθμίζουν τις τραγικές απώλειες και να παραβλέπουν τον βαρύτατο πόνο εκατοντάδων οικογενειών!

Και κάτι ακόμα: Με ποιό δικαίωμα κάποιοι αρμόδιοι και αναρμόδιοι προσπαθούν να “συμφιλιώσουν” την κοινή γνώμη με την άποψη ότι, ε…, πως να το κάνουμε, κάποιοι από τους νεκρούς του κορωνοϊού ήταν κοντά στον δρόμο της απώλειας! Γιατί είχαν «υποκείμενο νόσημα» και ανήκαν σε «ηλικίες άνω των 70»! Δηλαδή έτσι μετριάζουν τον πόνο από την απώλεια των αγαπημένων μας?… Περνώντας, στο υποσυνείδητο της κοινής γνώμης, την επικίνδυνη αντίληψη ότι «οι ευάλωτες ομάδες», έτσι κι αλλιώς, «κάποια στιγμή είχαν μεγάλες πιθανότητες να έφευγαν!».

Καταλαβαίνουν οι ηγήτορες του πολιτικού συστήματος, αλλά και η ηγεσία του ιατρικού κόσμου της χώρας πόσο επικίνδυνη είναι η εξοικείωση της κοινής γνώμης με τέτοιου είδους ανόητες και χυδαίες προσεγγίσεις, οι οποίες -ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιούν αυτοί που κάνουν τις σχετικές αναφορές- συνδέονται συνειρμικά με τα αισχρά ιδεολογήματα του μεσοπολέμου περί «ευγονικής», που επεκράτησαν στις κυρίαρχες αντιλήψεις των ολοκληρωτικών καθεστώτων της περιόδου εκείνης?…

Δηλαδή, θα φτάσουμε να θεωρούμε ως «φυσιολογικό» και «αναμενόμενο» να πεθαίνει κάποιος από κορωνοϊό επειδή είναι διαβητικός ή έχει πρόβλημα με την καρδιά του ή έχει υπέρταση ή υποβάλλεται σε κάποιας μορφής θεραπεία για καρκίνο ή επειδή έχει περάσει την ηλικία των 70 ετών?…

Θα πετάξουμε έτσι στον κάδο των σκουπιδιών μια από τις θεμελιακές προσδοκίες της μεταπολεμικής Ευρώπης, που ήταν η προστασία της υγείας και της ζωής των ανθρώπων η βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους, η ενίσχυση των κοινωνικών και πολιτικών τους δικαιωμάτων και η αύξηση της μακροζωίας τους?…

Οι αναφορές σε… «υποκείμενο νόσημα» και σε «ηλικίες άνω των 70», όταν εκφωνείται κάθε μέρα από τους αρμοδίους το προσκλητήριο των απόντων, δεν μπορεί να μετριάζουν τον πόνο και την κοινωνική οδύνη για την απώλεια των συνανθρώπων μας και να μας εξοικειώνουν με την χυδαία (και ανομολόγητη) αντίληψη ότι «ήταν από κείνους, που με την πρώτη στραβή, θα τους χάναμε ούτως ή άλλως!».

Και αυτά όλα, χωρίς να αποδίδουμε κακές προθέσεις ή δόλο στους αρμοδίους. Αλλά, υπάρχουν και πράξεις, που πληγώνουν βαθιά την κοινωνία και τελούνται από αδικαιολόγητη αμέλεια ή από ασυγχώρητη επιπολαιότητα!…

Ακολουθήστε το Europost στο