COVID-19 
Ο Άαρον Νέβιλ (Aaron Neville) ξέρει τι σημαίνει: «η αγάπη σώζει». Ο εμβληματικός μουσικός στα νέα του απομνημονεύματα «Tell It Like It Is: My Story», που θα κυκλοφορήσουν στις 5 Σεπτεμβρίου, αποκαλύπτει πτυχές της ζωής του μεταξύ των οποίων ότι πάλεψε τον εθισμό με την ηρωίνη για δεκαετίες, ενώ τα πιο πρόσφατα χρόνια πάλευε με την κατάχρηση συνταγογραφούμενων φαρμάκων.
Το 2005 ο Νέβιλ και η πρώτη του σύζυγος Τζοέλ Ρου έχασαν το σπίτι τους από τον τυφώνα Κατρίνα. Δύο χρόνια αργότερα η Ρου πέθανε από καρκίνο και ο Νέβιλ πάλεψε με την κατάθλιψη. Άρχισε να χρησιμοποιεί τα παυσίπονα που είχαν απομείνει από την αείμνηστη γυναίκα του.
«Όταν πέθανε ο Τζοέλ ήμουν σε άσχημη κατάσταση», λέει στο αμερικανικό περιοδικό People. «Ήμουν μαζί της από 16 χρόνων, δεν ήξερα τίποτα άλλο».
Για να καλύψει το κενό προσθέτει ότι «απλώς έπαιρνα τα χάπια που είχε, Μορφίνη, Ντιλαουντίντ, Τρεπιντάν, οτιδήποτε. Και αφού τελείωσαν, τα αγόραζα στους δρόμους και έπαιρνα έναν γιατρό να γράψει μια συνταγή. Είχα μπει σε ένα σκοτεινό μονοπάτι».
Στη συνέχεια, το 2008, γνώρισε τη φωτογράφο Σάρα Αν Φρίντμαν, όταν προσλήφθηκε για να φωτογραφίσει αυτόν και τα αδέρφια του. Όπως γράφει ο Νέβιλ στα απομνημονεύματά του: «Ή ο Θεός, ή η Τζόελ ή και οι δύο έστειλαν τη Σάρα Αν Φρίντμαν στη ζωή μου για να με σταματήσουν από την καθοδική πορεία που ακολουθούσα».
Το ζευγάρι τα κατάφερε και άρχισε να βγαίνει. «Μια μέρα», γράφει, «ετοιμαζόμασταν να βγούμε για φαγητό και έβαλα το χέρι μου στην τσέπη για να πάρω τα κλειδιά του αυτοκινήτου μου. Όταν το έβγαλα, περίπου 15 Vicodin έπεσαν στο πάτωμα. Η Σάρα κατάλαβε αμέσως τι ακριβώς ήταν».
Προκλήθηκε ένταση στη σχέση τους και του έστειλε ένα τελεσίγραφο: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το βλέμμα που μου έριξε», γράφει ο Νέβιλ. «Μου έδωσε μια μόνο επιλογή, και ήταν χωρίς αντίλογο. Επέλεξα τη Σάρα. Αυτή ήταν η τελευταία μου σχέση με ναρκωτικά οποιουδήποτε είδους», προσθέτει.
Ο Νέβιλ και η Φρίντμαν παντρεύτηκαν το 2010 και μοιράζονται ένα αγρόκτημα στη Νέα Υόρκη.
«Είναι ο άγγελός μου», λέει και συνεχίζει: «Μόλις είπα στη Σάρα τις προάλλες, αν δεν ήταν εκείνη, δεν θα είχα πέντε Γκράμι, δεν θα είχα τα δύο τελευταία μου άλμπουμ και σίγουρα δεν θα έγραφα το βιβλίο».
