COVID-19 
Ο ενεργειακός χάρτης του πλανήτη άλλαξε από το 2020. Ηταν η χρονιά που οι ΗΠΑ έγιναν για πρώτη φορά ενεργειακά αυτάρκεις. Εκτοτε οι ισορροπίες ανατρέπονται ραγδαία. Οι «δεσμοί» των πετρελαίων και του φυσικού αερίου, που «έχτισαν» τον κόσμο όπως τον γνωρίζουμε για πάνω από έναν αιώνα, «σπάνε» με κρότο. Μέχρι να ξανασταθούν τα πιόνια στις νέες θέσεις τους στη γεωπολιτική σκακιέρα θα περάσει καιρός.
Τα σημερινά κύματα είναι η αρχή ενός τσουνάμι εξελίξεων με απροσδιόριστο φινάλε. Ξεκίνησε λίγο μετά την Κριμαία, το 2014, όταν οι Αμερικανοί διαπίστωσαν ότι διαθέτουν επαρκή αποθέματα σχιστολιθικού αερίου ώστε να μην εξαρτώνται από κανέναν. Μάλιστα, με δυνατότητες να γίνουν και μεγάλη εξαγωγική δύναμη.
Η πρόβλεψη που διατυπώθηκε τότε ήταν πως το 2020 η χώρα θα είναι πια ανεξάρτητη. Ετσι κι έγινε. Εναν χρόνο μετά, το 2021, οι ΗΠΑ έφευγαν άρον άρον από το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Οι τρεις πόλεμοι που έκαναν από το 1990 μοιάζουν πλέον αχρείαστοι με τα νέα δεδομένα. Οι ΗΠΑ, έχοντας απεμπλακεί πλέον από τα μικροσυμφέροντα των χωρών του Κόλπου κι από τον ανταρτοπόλεμο των Ταλιμπάν ή του ISIS, έστρεψαν ξαφνικά το βλέμμα τους, με εξαγωγική ματιά πια, στη σχέση Ευρώπης – Ρωσίας.
Κάτι που εξηγεί και τη στάση τους τώρα στο Ουκρανικό, μια στάση που βλάπτει την Ευρώπη, αλλά είναι στρατηγικά συνεπής για τα αμερικανικά συμφέροντα. Εξαρχής, άλλωστε, είχαν προϋπολογίσει ότι τα γεγονότα της Κριμαίας πριν από οκτώ χρόνια θα ήταν μόνο η αρχή.
Πλέον η ενεργειακή κοιτίδα της ανατολικής Μεσογείου αποκτά ξαφνικά στρατηγική και οικονομική υπεραξία. Χώρες όπως η «ατμομηχανή» Γερμανία αλλά και οι Βρυξέλλες βλέπουν στο Αιγαίο και στην ευρύτερη περιοχή μια ευκαιρία απεμπλοκής από τους αγωγούς της «επιθετικής» Ρωσίας. Οι ΗΠΑ, έναν πιθανό ανταγωνιστή στις εξαγωγές ενέργειας.
Μόλις 160 χλμ. από τις ακτές της Κύπρου εντοπίστηκαν νέα αποθέματα αερίου, αυτή τη φορά 70 δισ. κυβικών μέτρων, ποσότητα ικανή για να αυξήσει την ενεργειακή αυτονομία ολόκληρης της Ευρώπης.
Γιατί επιδιώκει να καθυστερήσει την εκμετάλλευση κοιτασμάτων Ελλάδας και Κύπρου;
Ομως, ο Ερντογάν έχει άλλα σχέδια. Το ύπουλο, αν όχι βρόμικο, παιχνίδι του Τούρκου προέδρου έχει στόχευση όχι μόνο να καθίσει κι αυτός στο τραπέζι του φυσικού αερίου της Μεσογείου, διεκδικώντας από την πίτα ακόμα και κομμάτια που δεν του ανήκουν, αλλά και να καθυστερήσει με κάθε τρόπο η αξιοποίηση των κοιτασμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου.
Ο Ερντογάν πατάει σε ένα χαλί που ήδη είναι στρωμένο πριν απ’ αυτόν. Τη δεκαετία του 1950 οι «επτά αδελφές», οι BP, Esso, Gulf Oil, Mobil, Royal Dutch Shell, SoCal και Texaco, ήλεγχαν το 85% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου. Σήμερα, πάνω από το 90% των αποθεμάτων είναι πια υπό τον έλεγχο των λεγόμενων Εθνικών Πετρελαϊκών Εταιριών, των οποίων η ιδιοκτησία, συνήθως εν μέρει, ανήκει στις κυβερνήσεις κρατών.
Ετσι, με την ανοχή των ΗΠΑ και της Ε.Ε. ο Ερντογάν βλέπει τη μεγάλη ευκαιρία να ανθήσει η οικονομία της Τουρκίας, μαραζώνοντας ταυτόχρονα την οικονομία Ελλάδας και Κύπρου. Η τακτική των εν Ελλάδι «κατευναστών» για ακόμα μια φορά δεν δικαιώνεται.
To υπερόπλο της Τουρκίας είναι η Μαύρη Θάλασσα. Μια σύγκριση αρκεί. Αν εντυπωσίασε η ανακάλυψη του κυπριακού κοιτάσματος των 70 δισ. κυβικών μέτρων φυσικού αερίου, που ανακοινώθηκε πριν από λίγα 24ωρα, τότε τα 540 δισ. κυβικά μέτρα που βρήκαν οι πρώτες τουρκικές γεωτρήσεις στη Μαύρη Θάλασσα αναβαθμίζουν τον Ερντογάν σε έναν από τους πιο υπολογίσιμους «παίκτες» στη γειτονιά μας.
