Αυτό που διαδραματίζεται στη Μέση Ανατολή δεν είναι απλώς ένα μακρινό, γεωπολιτικό σίριαλ για τους απανταχού αναλυτές. Είναι εξέλιξη που επηρεάζει άμεσα την Ελλάδα —και μάλιστα, την τοποθετεί σε θέση ευάλωτη, όσο κι αν κάποιοι επιμένουν να υποδύονται τον παρατηρητή.
Ο Ερντογάν «λύνει και δένει» στα τηλέφωνα με τον Τραμπ και τoν Πούτιν για το Ιράν κι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση «αερολογούν» με αναρτήσεις στο Facebook!
Η εποχή των “τυπικών” έχει προ πολλού εκπνεύσει. Οι πόλεμοι πλέον δεν χρειάζονται νομιμοποίηση, ούτε καν μια επίφαση δικαιολογίας. Όποιος έχει στρατό και ισχύ, κάνει ό,τι θέλει. Είτε λέγεται πρόεδρος των ΗΠΑ είτε πρωθυπουργός με εμμονή στους βομβαρδισμούς —ονόματα δεν λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε… ή και τις θίγουμε: Νετανιάχου.
Αυτή η νέα παγκόσμια πραγματικότητα —όπου η διπλωματία έχει αντικατασταθεί από τους «σερίφηδες» της διεθνούς σκηνής— δίνει θάρρος στους κάθε λογής επεκτατιστές. Και κάπως έτσι, ο κ. Ερντογάν μυρίζει ευκαιρία, ακονίζει γεωτρύπανα και εξάγει “ειρήνη” με το τηλέφωνο στο χέρι, παριστάνοντας τον μεσολαβητή ανάμεσα σε Ουάσινγκτον και Τεχεράνη. Αν όλο αυτό δεν σας φαίνεται επικίνδυνο, τότε ίσως να είστε… μέλος του ΚΥΣΕΑ.
Γιατί, όσο στην Άγκυρα γίνονται συνεχείς επαφές υψηλού επιπέδου και κινήσεις στη σκακιέρα, στην Αθήνα ο πρωθυπουργός γράφει στο Facebook. Όχι ότι είναι κακό να γράφει, απλώς όταν ο κόσμος φλέγεται, καλό θα ήταν να πει και κάτι ουσιαστικό —όχι γενικότητες του τύπου «να δείξουμε αυτοσυγκράτηση» και «να συζητήσουμε στη Χάγη». Αυτά καλύπτουν επικοινωνιακά μια ανησυχητική έλλειψη στρατηγικής και πολιτικής πυξίδας.
Ο Ερντογάν «λύνει και δένει» στα τηλέφωνα με τον Τραμπ και τoν Πούτιν για το Ιράν κι ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση «αερολογούν» με αναρτήσεις στο Facebook!
Την ίδια ώρα, ας μην ξεχνάμε και το στρατηγικό επίτευγμα της μεταφοράς των Patriot στην Κρήτη, αφήνοντας άλλες περιοχές της χώρας να κοιτούν τον ουρανό… με τα κιάλια. Το αφήγημα “προστατεύουμε τη Σούδα” δεν αναιρεί το ερώτημα: και την υπόλοιπη Ελλάδα ποιος την καλύπτει;
Ο υπουργός Ενέργειας, κ. Παπασταύρου, βγήκε στην ΕΡΤ για να μας εξηγήσει πως η χώρα μας είναι “παράγοντας σταθερότητας”. Ευτυχώς, γιατί με τόση σταθερότητα γύρω μας, τουλάχιστον θα είμαστε το μόνο ακίνητο αντικείμενο μέσα στον κυκλώνα.
Αλήθεια όμως: πόσο σταθερός μπορεί να είναι ένας παράγοντας, όταν γύρω του ο κόσμος μετασχηματίζεται σε πεδίο συγκρούσεων, ενεργειακών σφιγγοφωλιών και πυρηνικών σκιάχτρων; Και πόσο πειστική είναι η “ενεργειακή μας θωράκιση”, όταν βρισκόμαστε σε μια περιοχή όπου οι αγωγοί περνούν μέσα από ναρκοπέδια και οι συμμαχίες αλλάζουν με ρυθμό twitter;
Η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει να παριστάνει τον θεατή. Ούτε να κρύβεται πίσω από «ευρωπαϊκές στάσεις» που θυμίζουν περισσότερο ευχολόγια παρά πολιτική βούληση. Ούτε η αναγνώριση κινδύνου, ούτε η προβολή ισχύος είναι πια επιλογές. Είναι επιτακτική ανάγκη.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα