EΛΛΑΔΑΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ

Ο ήρωας του Αράχθου: Ο Γκόγκα Λεβιάν χτύπησε τατουάζ τους δυο «αγγέλους»- «Για πάντα μαζί μου»

Η περασμένη Τετάρτη δεν ήταν απλώς μία τραγική μέρα για την περιοχή του Αράχθου· ήταν μια μέρα που σημάδεψε τις ψυχές όλων όσοι έγιναν μάρτυρες μιας βαθιάς ανθρώπινης πράξης, γεννημένης από θάρρος και ανιδιοτελή αγάπη.

Ο ήρωας του Αράχθου: Ο Γκόγκα Λεβιάν χτύπησε τατουάζ τους δυο «αγγέλους»- «Για πάντα μαζί μου»

Δύο παιδιά, ο 12χρονος Νίσι και ο 14χρονος Σπύρος, χάθηκαν στα ψυχρά νερά του ποταμού, παρά την ηρωική προσπάθεια ενός άνδρα που τόλμησε να τα αψηφήσει για να τους χαρίσει ζωή. Ο Γκόγκα Λεβιάν, με καταγωγή από την Αλβανία, εκείνη την ημέρα δεν έγινε απλώς ήρωας με την παραδοσιακή έννοια. Έγινε κάτι βαθύτερο: μια ενσάρκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης και της υπέρβασης. Μπορεί να μην γνώριζε προσωπικά τα δύο παιδιά· όμως, την κρίσιμη στιγμή, η φωνή της καρδιάς του ήταν πιο δυνατή από κάθε λογική.

«Θα κάνω τατουάζ τα πρόσωπά τους. Να είναι πάντα πάνω μου. Πάντα στην καρδιά μου», είχε πει λίγες μέρες μετά, με φωνή τρεμάμενη, μα γεμάτη συναισθηματικό βάρος. Και δεν το είπε απλώς — το έκανε.

Σε ένα συγκινητικό βίντεο που ανάρτησε στον προσωπικό του λογαριασμό, παρουσίασε το έργο που πλέον κοσμεί το σώμα του και μιλά για πάντα στη σιωπή του πένθους: Ένα τατουάζ που τον απεικονίζει με φτερά αγγέλου, να αγκαλιάζει τα δύο παιδιά, τα οποία κι αυτά έχουν μεταμορφωθεί σε μικρούς αγγέλους. Κάτω από τις μορφές τους, χαραγμένα με λεπτομέρεια και σεβασμό, τα ονόματά τους: Νίσι και Σπύρος.

Ο ήρωας του Αράχθου: Ο Γκόγκα Λεβιάν χτύπησε τατουάζ τους δυο «αγγέλους»- «Για πάντα μαζί μου»

Δεν τους είχε δει ποτέ να γελούν, να παίζουν, να μεγαλώνουν. Μα τη στιγμή που τους είδε να κινδυνεύουν, ένιωσε σαν να ήταν δικά του παιδιά. Και όταν τελικά δεν κατάφερε να τους σώσει, δεν τους ξέχασε. Δεν τους άφησε να «φύγουν». Τους πήρε μαζί του, για πάντα. Όχι μόνο στο δέρμα του, αλλά στην ψυχή του.

Ο Γκόγκα Λεβιάν δεν αναζήτησε δόξα ή αναγνώριση. Έδρασε από ένστικτο, από αγάπη. Και σήμερα, το τατουάζ του δεν είναι ένα απλό σχέδιο. Είναι ένας φόρος τιμής στη ζωή που χάθηκε, αλλά και στη δύναμη του ανθρώπου να θυμάται, να τιμά, να αγαπά — ακόμα και μέσα από τον πόνο.


Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα



Back to top button