COVID-19 
Στην εκπομπή Ελένη παραχώρησε συνέντευξη ο Νίκος Γκάλης και προχώρησε σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη.
Ο κορυφαίος παλαίμαχος μπασκετμπολίστας μιλά για τον ερχομό του στην Ελλάδα από την Αμερική, την ενασχόλησή του με το μπάσκετ αλλά και τον λόγο που δεν χαμογελά στο γήπεδο.
Μεταξύ άλλων, αποκάλυψε το πραγματικό του επίθετο και πως ο πατέρας του το έκανε «Γκάλης».
«Ήρθα το 1979 από την Αμερική και η Θεσσαλονίκη ήταν ήσυχη. Ένιωθα σαν να είμαι σε χωριό, ταίριαξε στον χαρακτήρα μου. Δεν έχω φύγει από τότε.
Έλεγα μέσα μου ότι μια μέρα θα κατακτήσω την πόλη και τη χώρα με αυτά που θα δείξω. Το αισθάνομαι. Ένας αθλητής και ένας εγωιστής αθλητής δεν θέλει να χάσει ούτε ένα καλάθι. Πιστεύω ότι κατάφερα αρκετά πράγματα.
Ήταν ωραία τα παιδικά μου χρόνια. Οι γονείς μου ήταν Έλληνες. Ήμασταν φτωχή οικογένεια και είναι καλό για έναν αθλητή να ξεκινάει από κάτι τέτοιο γιατί βάζει στόχους. Έπαιζα όλα τα αθλήματα μικρός και το αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Και στο μπιλιάρδο θα μπορούσα να είχα γίνει επαγγελματίας. Έπαιζα και έπαιρνα χαρτζιλίκια. Όταν οι φίλοι μου έλεγαν να παίξουμε φράγκο, έλεγα “περίμενε να πάω να βγάλω κανένα φράγκο”.
Από το πανεπιστήμιο έμαθαν ότι ο Γκάλης είναι Έλληνας. Γεωργαλής είναι το επίθετό μας αλλά ο πατέρας μου το έκοψε και το έκανε Γκάλης».
«Ο πατέρας μου ήταν 64 ετών όταν με έκανε. Ήθελα να πάω και να τους βοηθήσω και με τα πρώτα λεφτά τους έδωσα να πάρουν έπιπλα. Πήγα στον προπονητή στην Αμερική και του είπα θα πάω στην Ελλάδα γιατί μου έδιναν παραπάνω λεφτά. Του λέω θα ξαναγυρίσω και δεν γύρισα ποτέ.
Ο κόσμος μπορεί να είναι ο 6ος παίκτης μιας ομάδας. Όταν πήγαινα εκτός έδρας μπορεί να έπαιζα καλύτερα γιατί ήθελα να δείξω στους αντίπαλους ότι “σας έχω”. Η πιο δυνατή στιγμή μου ήταν το Eurobasket του 1987. Άλλαξε όλη την κοινωνία εκείνη η εποχή. Δώσαμε ερέθισμα στα παιδιά να ασχοληθούν με το άθλημα.
Μου έλεγαν “είσαι κομπιούτερ. Πώς τα κάνεις αυτά;”. Εγώ έβλεπα το γήπεδο και πρέπει σε κλάσματα δευτερολέπτου να πάρεις τη σωστή απόφαση.
Για να πετύχει ένας αθλητής μακροχρόνια καριέρα πρέπει να μην είναι ούτε ψηλά ούτε χαμηλά στην ψυχολογία».
«Η επόμενη μέρα είναι δύσκολη γιατί μπαίνεις σε άλλη ζωή. Αλλά ο αθλητής έχει ημερομηνία λήξης. Κάποια στιγμή θα το αντιμετωπίσεις.
Δεν είχα εγωισμό μόνο στο μπάσκετ αλλά και στο τάβλι. Δεν θέλω να χάνω!».
«Το γκάνγκστερ το είχαν βγάλει γιατί ερχόμουν από την Αμερική γιατί ήμουν ψυχρός εκτελεστής στο γήπεδο. Μας ήξεραν οι γιαγιάδες εκείνη την εποχή. Μου έλεγαν γιατί δεν γελάω; Αφού αγωνίζομαι. Μέσα στον αγώνα πρέπει να συγκεντρώνεσαι. Δεν μπορείς να γελάς και να πετύχεις τον στόχο σου».
