Ο Πούτιν ‘βγάζει τη γλώσσα του’ στους Δυτικούς, συμμαχώντας με την Κίνα! Ραγδαίες γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές ανατροπές συντελούνται στον κόσμο, με την Ευρώπη και τις ΗΠΑ να κινδυνεύουν να ξεπεραστούν από τις εξελίξεις!

Του Πάνου Παναγιωτόπουλου

Μετά τις δραματικές χθεσινές εξελίξεις, που σφραγίστηκαν, ανεξίτηλα, από το ιστορικό διάγγελμα του Βλαντιμίρ Πούτιν, ραγδαίες ανατροπές συντελούνται στο παγκόσμιο γεωπολιτικό και γεωστρατηγικό στερέωμα. Ο Ρώσος ηγέτης ‘βγάζει τη γλώσσα του’ προς τη Δύση, ανοίγοντας ταυτόχρονα το δρόμο για μία μακρά και σταθερή συμμαχία με την Κίνα και για την δημιουργία στην Ευρασία μιας σούπερ υπερδύναμης, με ‘χαλύβδινα πόδια’, τόσο σε επίπεδο στρατιωτικό, όσο και σε επίπεδο ενεργειακής και παραγωγικής ισχύος.

Ασφαλώς ο Βλαντιμίρ Πούτιν δεν είναι… άγγελος του Παραδείσου! Είναι ένα καθαρό ηγετικό προϊόν της μετασοβιετικής περιόδου, ασχέτως αν προσπάθησε να απογαλακτιστεί από την περίοδο αυτή με το χθεσινό του διάγγελμα και την κριτική που έκανε στα λάθη και στις παραλείψεις της Σοβιετικής Ένωσης.

Από την άλλη πλευρά, είναι να απορεί κανείς, πως οι Δυτικές ηγεσίες, αλλά και η ηγεσία των ΗΠΑ, επέτρεψαν να δημιουργηθούν οι αντικειμενικές συνθήκες, που οδήγησαν τον Πούτιν στον μονόδρομο των χθεσινοβραδινών αποφάσεών του. Πρέπει τα μάτια των ηγετών της Δύσης να πάσχουν από, αθεράπευτο, μυωπικό αστιγματισμό, για να μην έβλεπαν μέχρι σήμερα ότι όσο προσπαθούσαν να περισφίγξουν την ‘τανάλια’ του ΝΑΤΟ γύρω από τη Ρωσία, τόσο έσπρωχναν τον Πούτιν προς την πλευρά της συμμαχίας με την Κίνα. Η επιμονή των Αμερικανών να τραβήξουν την Ουκρανία προς το ΝΑΤΟ ήταν η σταγόνα, που ξεχείλισε το ποτήρι για τη Ρωσική ηγεσία και της άνοιξε το δρόμο για ραγδαίες γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές ανατροπές στην Ευρασία, που ο Πούτιν θεωρεί ότι θα ενισχύσουν τη χώρα του και θα της προσδώσουν νέο κύρος και δυναμική στη διεθνή σκηνή.

Άλλωστε οι ΗΠΑ, παρά την επιθετική ρητορική της κυβέρνησης των Δημοκρατικών εναντίον της Ρωσίας, επαναβεβαίωσαν τον τελευταίο καιρό, στην πράξη, την πρόθεσή τους να αποσυρθούν από την περιοχή της Ευρασίας, αλλά και εν μέρει της Μέσης Ανατολής, αφήνοντας τεράστιο στρατηγικό κενό, το οποίο έσπευσαν να εκμεταλλευτούν η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν, αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμη και η Τουρκία!

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η ταπεινωτική και άτακτη αποχώρηση των Αμερικανών από το Αφγανιστάν, η αναδίπλωσή τους από την Συρία και το Ιράκ, η εγκατάλειψη των Κούρδων, η απουσία τους από την περιοχή του Καυκάσου, όπου οι Αρμένιοι πλήρωσαν πολύ ακριβά το πολιτικό φλερτ του Πρωθυπουργού Πσινιάν με το ΝΑΤΟ, η πλήρης απουσία τους από την κρίση στην Υεμένη κοκ.

Η ανυπαρξία κραταιάς ηγεσίας στην Ευρώπη και ευρύτερου γεωστρατηγικού σχεδιασμού των Ευρωπαϊκών ηγεσιών, σε συνδυασμό με τη νέα Αμερικανική εσωστρέφεια και το ‘σύνδρομο αποχώρησης’ της Αμερικανικής ηγεσίας, επιτρέπουν πλέον να αναδύεται στο σημερινό και αυριανό κόσμο μια νέα πραγματικότητα, που θα έχει το κέντρο βάρους της στην Ευρασία και πρωταγωνιστές τη Ρωσία και την Κίνα, διαμορφώνοντας νέες προκλήσεις και νέα μεγάλα ζητούμενα για χώρες με ιδιαίτερη στρατηγική σημασία όπως η Ελλάδα.

Έχουν αντιληφθεί οι Ελληνικές πολιτικές ηγεσίες την νέα, αναδυόμενη, γεωστρατηγική και γεωπολιτική πραγματικότητα;

Ακολουθήστε το Europost στο