COVID-19 
Ότι είχε καταφέρει να επιτύχει η Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες, το κατεδάφισε κυριολεκτικά ο Μητσοτάκης μέσα σε τέσσερα χρόνια. Η είδηση που έρχεται από το Ισραήλ, δείχνει ότι η μεθοδευμένη ακύρωση του East Med, αυτής της κορυφαίας επιτυχίας της ελληνικής διπλωματίας, ανοίγει τον δρόμο για την ενίσχυση της Τουρκίας και τον ολοκληρωτικό αφανισμό της Ελλάδας από τον ενεργειακό χάρτη.
Το Ισραήλ περνά από την Ευρώπη μέσω Τουρκίας, όπως αποκαλύπτει η ισραηλινή Globes.
Ο Πρωθυπουργός Νετανιάχου και ο Τούρκος Πρόεδρος Ερντογάν αναμένεται να συναντηθούν σύντομα στην Άγκυρα. Στο τραπέζι, η συμφωνία για αποστολή φυσικού αερίου από το Ισραήλ στην Ευρώπη, μέσω του τουρκικού δικτύου αγωγών. Η Globes έμαθε ότι το γραφείο του Ερντογάν αναμένει ότι η συμφωνία θα αλλάξει την ισορροπία εξουσία μεταξύ Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ένωσης
Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου και ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν θα συναντηθούν σύντομα στην Άγκυρα. Αν και η ημερομηνία δεν έχει ακόμη καθοριστεί, το κύριο θέμα που θα βρεθεί στο τραπέζι είναι ήδη ξεκάθαρο: μια συμφωνία για την εξαγωγή φυσικού αερίου από το Ισραήλ, μέσω Τουρκίας, στην Ευρώπη.
(ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΜΗΤΣΟΣ/ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ/EUROKINISSI)
Με αυτόν τον τρόπο, η Τουρκία αποκτά άλλον έναν μοχλό πίεσης στην Ευρώπη, όπως σημειώνει η ισραηλινή ιστοσελίδα.
Μέχρι πριν από λίγα χρόνια μια επίσημη συνάντηση του Τούρκου προέδρου με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό έμοιαζε μακρινό όνειρο, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια στην Άγκυρα άλλαξαν στάση. Πέρυσι, όταν ο Naftali Bennett υπηρετούσε ως πρωθυπουργός, ο Ερντογάν προσπάθησε να πείσει την Ιερουσαλήμ ότι η πιο αξιόλογη οδός για την εξαγωγή ισραηλινού φυσικού αερίου ήταν η Τουρκία και φαίνεται ότι οι προσπάθειες του συνεχίζονται μέχρι αυτή τη στιγμή.
Γιατί η Άγκυρα είναι τόσο πρόθυμη να υπογράψει μια συμφωνία; Οι συνομιλίες που διεξήγαγε η Globes με πηγές που γνωρίζουν λεπτομέρειες δείχνουν ότι το γραφείο του Ερντογάν πιστεύει ότι η παράδοση ισραηλινού φυσικού αερίου στην Ευρώπη θα παράσχει στην Τουρκία σημαντικό μοχλό πίεσης στη Δύση, όταν η Άγκυρα θα γίνει η χώρα που θα κρατά τον διακόπτη της παροχής φυσικού αερίου στην Ευρώπη.
Η Άγκυρα διαθέτει εκτεταμένη υποδομή αγωγών που μεταφέρουν αέριο μέσω της Μαύρης Θάλασσας και των ανατολικών συνόρων της σε όλη την Ευρώπη. Επί του παρόντος, αυτό το δίκτυο αγωγών μεταφέρει φυσικό αέριο από τρεις χώρες: τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν, δύο από τις οποίες είναι γνωστές για τις τεταμένες σχέσεις με τη Δύση και ειδικότερα για την έλλειψη σταθερότητας στον εφοδιασμό τους με φυσικό αέριο. Το ρωσικό φυσικό αέριο έχει τεθεί σε εμπάργκο για περισσότερο από ένα χρόνο από τις δυτικές χώρες και η Τεχεράνη συνηθίζει να μειώνει και να αυξάνει την παροχή φυσικού αερίου ανάλογα με τις πολιτικές της σκοπιμότητες. Έτσι, η Τουρκία μένει με μια σχεδόν άνευ προηγουμένου υποδομή, αλλά με πηγές φυσικού αερίου που είναι εν μέρει ασταθείς.
Αυτός είναι πιθανώς ο λόγος για τον οποίο το γραφείο του Ερντογάν έβαλε στο στόχαστρο το ισραηλινό αέριο, και συγκεκριμένα τη δεξαμενή Λεβιάθαν, η οποία είναι γνωστή όχι μόνο για το σημαντικό της μέγεθος, αλλά και για το αξιόπιστο επίπεδο παραγωγής και τη στρατηγική της θέση – 120 χλμ δυτικά της Χάιφα, και όχι μακριά από την κατεχόμενη Κύπρο, την οποία η Άγκυρα έχει αναγνωρίσει ως χώρα και ενδιαφέρεται να την προμηθεύσει με φυσικό αέριο ενώ η Τουρκία δεν αντιμετωπίζει έλλειψη φυσικού αερίου, και επομένως οι περισσότερες, αν όχι όλες, από τις εξαγωγές φυσικού αερίου από το Ισραήλ αναμένεται να μεταφερθούν μέσω αυτής στην Ευρώπη!
Μέσω της υποδομής φυσικού αερίου της, με μια πρόσθετη πηγή εισαγωγής – εν προκειμένω το Ισραήλ – η Τουρκία θα μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μεγάλη ποσότητα φυσικού αερίου που μεταφέρει στην Ευρώπη ως μοχλό πίεσης προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν ο Ερντογάν αποκτήσει μια πρόσθετη πηγή φυσικού αερίου εκτός από τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν, θα μπορούσε ξαφνικά να αποφασίσει να σταματήσει μια συγκεκριμένη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη – και έτσι να επηρεάσει τις τιμές, τη στιγμή που η Ευρώπη προσπαθεί να αποσυνδεθεί οριστικά από το ρωσικό φυσικό αέριο, παρά τη ζήτηση για φυσικό αέριο στην Γηραιά Ήπειρο. Όλα αυτά, με βάση το φυσικό αέριο, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου δεν παράγεται στην Τουρκία, σε αντίθεση, για παράδειγμα, με την αγορά πετρελαίου όπου η Σαουδική Αραβία μειώνει την παραγωγή πετρελαίου στην επικράτειά της και έτσι επηρεάζει τις τιμές.
Το ισραηλινό συμφέρον: μια οικονομικά αποδοτική συμφωνία
Το έργο της πειθούς δεν αναμένεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Ο Υπουργός Ενέργειας Israel Katz σκοπεύει να αυξήσει τις εξαγωγές φυσικού αερίου από το Ισραήλ, στο πλαίσιο της κυβερνητικής πολιτικής, ωστόσο σήμερα οι εξαγωγές φυσικού αερίου του Ισραήλ πραγματοποιούνται αποκλειστικά μέσω αγωγών. Για να αυξηθούν οι εξαγωγές, με τη βοήθεια μεταφοράς με πλοία, απαιτείται διαδικασία “υγροποίησης” (LNG). Σήμερα στο Ισραήλ Δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις υγροποίησης και βασίζεται σε αυτές της Αιγύπτου.
Η Τουρκία κατέχει σημαντική ποσότητα εγκαταστάσεων υγροποίησης φυσικού αερίου που έχουν γίνει επίκεντρο ενδιαφέροντος για Ισραηλινούς αξιωματούχους. Εάν οι χώρες υπογράψουν συμφωνία, το Ισραήλ θα μπορέσει να επωφεληθεί από τις εγκαταστάσεις και να εξοικονομήσει σημαντικό οικονομικό όφελος.
Και αυτή δεν είναι η μόνη ελκυστική πρόταση στη συμφωνία. Αν και είναι ακόμη πολύ νωρίς για να εκτιμηθεί το ύψος της συμφωνίας, σύμφωνα με εκτιμήσεις, μια συμφωνία για τη μεταφορά ισραηλινού φυσικού αερίου μέσω Τουρκίας, εάν υπογραφεί, αναμένεται να ανέλθει σε σημαντικά χαμηλότερη τιμή από την τελευταία συμφωνία μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ιερουσαλήμ. Το Ισραήλ προσπάθησε να προωθήσει – μια συμφωνία με την Κύπρο και την Ελλάδα που κόστισε περισσότερα από 9 δισεκατομμύρια δολάρια και τελικά τέθηκε στο ράφι μετά την αποχώρηση των ΗΠΑ. Αποχώρηση που όπως έχουμε αποκάλυψη, ήταν τουρκική δολιοφθορά μέσω της Τουρκάλας Ναζ Ντουράκογλου, η οποία υπηρετεί ως υψηλόβαθμο στέλεχος στο αμερικανικό Στέιτ Ντιπάρτμεντ και εξαπάτησε το Κογκρέσο για να προωθήσει την ακύρωση του αγωγού East Med!
Όπως όλα δείχνουν, οδεύουμε σε μία αδιανόητη εθνική ήττα με αποκλειστική ευθύνη του Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος θα πρέπει να απολογηθεί. Δεν είναι δυνατόν επί κυβέρνησης Μητσοτάκη η Τουρκία να έχει επιτύχει όλους τους στόχους, τους οποίους δεν τολμούσε καν να θέση υπό ανοιχτή διεκδίκηση τις προηγούμενες δεκαετίες.
