COVID-19 
Είναι από τις περιπτώσεις εκείνες που η είδηση ενός θανάτου διατρέχει τη ραχοκοκαλιά τής χώρας· τη διατρέχει σαν ρίγος. Ο Θάνος Μικρούτσικος συγκαταλέγεται στη ράτσα των Σπάνιων, στην κατηγορία «Μεγάλος». Μπορεί όχι τόσο μέγιστος όσος ο Χατζιδάκις ή ο Μίκης, αλλά σίγουρα μεγάλος.
Σπουδαίο μυαλό, γόνιμο ταλέντο, πλούσιο έργο. Μια μουσική και πνευματική προσωπικότητα, ένα πολιτιστικό κεφάλαιο για το έθνος που δεν εδέησε να αναλωθεί ολόκληρο. Γιατί ο Θάνος έφυγε νέος –δεν είναι πολλά, δεν είναι καθόλου υπερβολικά–, τα 72 χρόνια για έναν καλλιτέχνη που βρίσκεται σε συνεχή δημιουργική νεότητα και παράγει έργο όπως εκείνος.
Ευρύνους και θαρραλέος. Ήξερε πως σε λίγες ημέρες ή ώρες φεύγει –και ας έλεγε το αντίθετο– και μέσα από το νοσοκομείο, κάνοντας συνεχείς μεταγγίσεις όπως και άλλοι σε διπλανούς θαλάμους. έστελνε μηνύματα: «Αντί για δώρο φέτος, δώστε αίμα για κάποιον που έχει ανάγκη».
Και ακόμα:
«Παλεύω με έναν ανόητο πυρετό που επιμένει».
Και επίσης:
«”Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος. Το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι” που λέει και ο αγαπημένος μου Χικμέτ».
Ο Θάνος νικήθηκε από τον «επίμονο, ανόητο», αλλά δεν παραδόθηκε στη μοιρολατρία.
Είναι δίδαγμα αυτό.
Δ.Β.
