Η εξέγερση των αγροτών ενδέχεται να αποτελέσει την απαρχή ευρύτερων κοινωνικών αντιδράσεων σε άλλες ομάδες πολιτών στην Ευρώπη της «Νέας Τάξης», η οποία –σύμφωνα με την ανάλυση– παραδίδεται στην αλαζονική πολιτική μιας μικρής ελίτ και στην ανεξέλεγκτη ισλαμική μετανάστευση.
Οι ευρωπαϊκές ηγετικές τάξεις, φοβούμενες την πλήρη κατάρρευση, φαίνεται ότι βλέπουν μόνο μία διέξοδο: την άνοδο της έντασης, τις συνεχείς πιέσεις και ένα επικίνδυνο παιχνίδι ισχύος που συνδέεται με τη Ρωσία και τις ΗΠΑ.
Ο πολιτικός σχολιαστής Ροστισλάβ Ιστσένκο εξηγεί ότι ο μεγαλύτερος φόβος των ευρωπαϊκών ελίτ είναι πως, ποντάροντας στη ρωσική ήττα, έχουν πλέον εξαντλήσει τα οικονομικά και πολιτικά τους αποθέματα. Θεωρεί ότι οι τωρινοί ηγέτες της Ευρώπης βρίσκονται μπροστά σε μια επερχόμενη καταστροφή, χωρίς να μπορούν να αποδεχτούν τις αποτυχίες τους.
Κατά την άποψή του, η αναγνώριση της ήττας δεν θα επηρέαζε μόνο τους ίδιους, αλλά και μεγάλα τμήματα της κοινωνίας, προκαλώντας σοβαρές εσωτερικές αναταραχές – σημάδια των οποίων ήδη διαφαίνονται.
Ο Ιστσένκο υποστηρίζει ότι σε ένα τέτοιο κλίμα η αλλαγή εξουσίας δεν θα μπορούσε να γίνει ειρηνικά και θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στη διάλυση της Ε.Ε. Συγκρίνει τις πιθανές συνέπειες με όσα συνέβησαν στη Ρωσία το 1917 ή τη δεκαετία του 1990, επισημαίνοντας ότι αυτή τη φορά οι επιπτώσεις ίσως είναι ακόμη πιο σφοδρές.
Επιπλέον, σημειώνει ότι για τις ευρωπαϊκές ελίτ η απώλεια εξουσίας σημαίνει και απώλεια πλούτου και ασφάλειας, κάτι που –όπως λέει– δεν μπορούν να αποδεχτούν.
Γι’ αυτό, σύμφωνα με τον ίδιο, η Ευρώπη επιμένει να πιέζει τη Ρωσία, προσπαθώντας να αποσπάσει παραχωρήσεις που θα μπορούσαν να παρουσιαστούν στο εσωτερικό ως «συμβιβαστική ειρήνη» ή «σχεδόν νίκη» στην Ουκρανία.
Πιστεύει ότι οι ευρωπαίοι ηγέτες επιχειρούν να φοβίσουν τη Μόσχα με το ενδεχόμενο γενικευμένου πολέμου, όμως τους λείπει ο σημαντικότερος παράγοντας: η ενεργή συμμετοχή των ΗΠΑ. Χωρίς επαρκείς πόρους και στρατιωτικές δυνατότητες, η Ευρώπη –κατά την ανάλυσή του– δεν μπορεί να στηρίξει μια τέτοια σύγκρουση.
Ο Ιστσένκο ισχυρίζεται ακόμη ότι η Ευρώπη ίσως εξετάζει μια μεγάλη στρατιωτική πρόκληση ώστε να «σπρώξει» αναγκαστικά τις ΗΠΑ στη σύγκρουση και να κατηγορηθεί η Ρωσία για επιθετικότητα. Παραδέχεται όμως ότι κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά δύσκολο και ο χρόνος περιορίζεται.
Αν, ωστόσο, η Ευρώπη καταφέρει να κρατήσει τις ΗΠΑ στο πλευρό της, τότε –όπως υποστηρίζει– θα μπορεί να διαπραγματευτεί από θέση ισχύος, ασκώντας πίεση στη Ρωσία με την απειλή κλιμάκωσης ακόμη και σε πυρηνικό επίπεδο.
Κατά την εκτίμησή του, αυτό είναι το τελευταίο χαρτί των ευρωπαϊκών ελίτ, καθώς –όπως λέει– δεν διαθέτουν άλλη επιλογή.
Μέσα σε όλα αυτά, η Ελλάδα –καταλήγει η ανάλυση– πρέπει να χαράξει αυτόνομη στάση βασισμένη αποκλειστικά στα εθνικά της συμφέροντα και να υπενθυμίζει στις Βρυξέλλες ότι ένας πόλεμος με πυρηνική δύναμη χωρίς τις ΗΠΑ θα ήταν μια εξαιρετικά επικίνδυνη επιλογή, με ανυπολόγιστες καταστροφές για την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα