COVID-19 
Ομως η φράση που θα μπορούσε καλύτερα και πιο ανάγλυφα από κάθε άλλη να τον περιγράψει είναι πως πρόκειται για έναν ωραίο τύπο, ο οποίος μάλιστα επαγγελματικά βρίσκεται σε εξαιρετική φόρμα και κομβική στιγμή.
Στα τέλη του μήνα ολοκληρώνει τα γυρίσματα για τον δεύτερο κύκλο του «Maestro» του MEGA, μόλις έδωσε φωνή στον Νηρέα, τον νέο ήρωα της Disney από το φιλμ «Στο Στοιχείο Τους», ενώ στις 7 και 8 Ιουλίου θα ενσαρκώσει τον «Ιππόλυτο» σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου στο Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου.
GALA: Πώς είναι να γράφουν όλοι καλά λόγια για σένα;
ΟΡΕΣΤΗΣ ΧΑΛΚΙΑΣ: Δεν γράφουν μόνο καλά λόγια.
G.: Εγώ καλά διάβασα.
Ο.Χ.: Επειδή διάβασες κάποιες συνεντεύξεις μου. Στα social media υπάρχουν και άνθρωποι που με κράζουν. Είναι η αρένα. Ολοι βγαίνουν και φωνάζουν. Και ο ουρανός να πω ότι είναι μπλε, θα με κράξουν.
G.: Μετά το «Maestro» πάντως σε ξέρουν όλοι. Φαντάζομαι όμως ότι ήσουν ηθοποιός και πριν από τη σειρά.
Ο.Χ.: Ναι, και μάλιστα αρκετό καιρό. Δεν μου κάνει εντύπωση η αναγνωρισιμότητα. Οχι γιατί είναι ασήμαντη, αλλά επειδή εγώ την ίδια δουλειά και με τον ίδιο τρόπο την κάνω. Και πάλι πρέπει να κοιμάμαι νωρίς, να προσέχω τον εαυτό μου, να κάνω φωνητική, να γυμνάζομαι. Το επάγγελμα του ηθοποιού είναι ανελέητο. Και πρέπει να το τροφοδοτείς διαρκώς. Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν τι απαιτεί αυτή η δουλειά.
G.: Πολύ δομημένος ακούγεσαι.
Ο.Χ.: Μόνο στη δουλειά, έτσι έμαθα από παιδί. Κατά τα άλλα, όλοι για τον ψυχίατρο είμαστε.
G.: Επαιξαν ρόλο οι γονείς σου που είναι άνθρωποι του θεάτρου και της τέχνης;
Ο.Χ.: Πολύ. Από μικρός είχα το mindset ότι θέλω να γίνω ηθοποιός και ήξερα ότι είναι κάτι πολύ δύσκολο. Οσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά μας χόμπι, παραμένει επάγγελμα. Και πολύ σκληρό μάλιστα. Ο ηθοποιός είναι το ίδιο το όργανο της τέχνης του. Αν σε μια κιθάρα σπάσουν οι χορδές, τις αλλάζεις. Σε σένα τι θα κάνεις;
G.: Οταν έβλεπες τους γονείς σου μικρός, τι σε γοήτευε στο θέατρο;
Ο.Χ.: Οι χώροι, τα χρώματα, οι μυρωδιές, το γεγονός ότι τους έβλεπα να αλλάζουν και να γίνονται άλλοι, όλα αυτά με γοήτευαν. Ηταν σαν να είμαι μέσα σε ένα παραμύθι. Θα μου έκανε εντύπωση αν κατόπιν είχα αποφασίσει να κάνω κάτι άλλο στη ζωή μου Στη Β’ Δημοτικού ανακοίνωσα ότι θα γίνω ηθοποιός.
G.: Θυμάσαι την πρώτη φορά που έπαιξες;
Ο.Χ.: Οχι, γιατί έπαιζα από πολύ πολύ μικρός. Η πρώτη σοβαρή ανάμνηση είναι από τη Γ’ Δημοτικού όταν είχαμε ανεβάσει τη «Βαβυλωνία». Επαιζα τον Χιώτη, ο οποίος ήταν αρκετά τσαχπίνης. Με είχαν χαρακτηρίσει αυτοί οι ρόλοι και μου άρεσαν κιόλας.
G.: Δηλαδή δεν σκέφτηκες ποτέ τον εαυτό σου σε κάτι διαφορετικό;
Ο.Χ.: Είχα σκεφτεί ότι θα ήθελα να κάνω κάτι σχετικό με υπολογιστές. Μου αρέσει η τεχνολογία.
G.: Είσαι geek;
Ο.Χ.: Σχεδόν. Αν δεν ήμουν ηθοποιός, θα ήμουν προγραμματιστής. Βέβαια δεν έχω καμία σχέση με τα μαθηματικά.
G.: Οι γονείς σε κρίνουν αυστηρά;
Ο.Χ.: Η κριτική του γονέα δεν είναι ακριβώς κριτική. Είναι προστατευτικό μέτρο. Προφανώς με ενοχλεί όταν το κάνουν, αλλά επειδή προέρχεται από τον γονιό σου ξέρεις ότι κατά 99% η πρόθεση είναι να σε προστατέψει και να σε βελτιώσει. Πολλές φορές με έχουν σώσει.
G.: Η τηλεόραση πώς σε βρήκε;
Ο.Χ.: Τελείως τυχαία. Πάντα έλεγα ότι είμαι ηθοποιός του θεάτρου. Πλέον αυτό το θεωρώ μια μεγάλη βλακεία. Ο ηθοποιός είναι ηθοποιός. Απλώς χρησιμοποιεί άλλους τρόπους για να πει μια ιστορία. Αλλά πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις. Η τηλεόραση λοιπόν με βρήκε λίγο πριν την πανδημία. Εκανα ένα κάστινγκ και με πήραν σε μια σειρά του ΑΝΤ1. Πίστευα τότε ότι ήταν μια καλή δεύτερη δουλειά, γιατί είχα κλείσει και θέατρο. Τελικά η παράσταση δεν ανέβηκε ποτέ και η δεύτερη δουλειά έγινε η βασική μου. Ευτυχώς, γιατί αν δεν είχα κι αυτή θα ήμουν όπως πολλοί συνάδελφοί μου. Στο έλεος… Σε εκείνη τη σειρά γνώρισα τον Αντίνοο Αλμπάνη, ο οποίος με πρότεινε στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη.
G.: Και να ’σαι και στο Netflix τώρα παρότι σνόμπαρες την τηλεόραση.
Ο.Χ.: Δεν τη σνόμπαρα ακριβώς. Ηταν ένας κόσμος που δεν είχα γνωρίσει και όταν τον γνώρισα ενθουσιάστηκα. Με μάγεψε.
G.: Σου άρεσες στο «Maestro»;
Ο.Χ.: Σε κάποιες σκηνές ναι, σε άλλες όχι. Πάντα κρίνω τον εαυτό μου πολύ αυστηρά. Και είναι κάτι που προσπαθώ να το χαλαρώσω, για να είμαι πιο ελεύθερος στις επιλογές μου. Για να ρισκάρω λίγο παραπάνω. Αλλά η ελευθερία για τον ηθοποιό είναι στόχος ζωής. Οι Ιάπωνες λένε ότι ο ηθοποιός ωριμάζει στα 60 του.
G.: Τώρα που εισπράττεις αναγνώριση και εκτίμηση, σε εκτιμάς λίγο περισσότερο;
Ο.Χ.: Δεν ξέρω πώς θα ακουστεί, αλλά καλώς ή κακώς εγώ γεννήθηκα γι’ αυτό που κάνω. Αυτό δεν σημαίνει ότι είμαι ο καλύτερος. Αλλά αυτό είναι το DNA μου. Σε φιλικές κουβέντες λέω ότι αν ζούσα στον Μεσαίωνα θα ήμουν ο γελωτοποιός του βασιλιά. Είναι αυτός ο ρόλος μου πάνω στη Γη.
G.: Ποια είναι η μικρή καθημερινή ιεροτελεστία σου;
Ο.Χ.: Η γυμναστική, αν και δεν κάνω κάθε μέρα. Στην πανδημία τεμπέλιασα και άφησα το σώμα μου. Η γυμναστική με έβαλε ξανά σε τροχιά. Είναι ο διαλογισμός μου.
G.: Εσωστρεφής ή εξωστρεφής;
Ο.Χ.: Εσωστρεφής μέχρι να δω ένα ζευγάρι μάτια απέναντί μου. Τότε ενεργοποιείται το σύστημα.
G.: Σε μια εβδομάδα παίζεις τον Ιππόλυτο, τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο σου στην Επίδαυρο. Πώς νιώθεις;
Ο.Χ.: Είναι ανέλπιστη η χαρά και η ευκαιρία που μου δόθηκε.
G.: Μια και έχεις ξαναπαίξει εκεί ως μέλος του Χορού, υπάρχει αυτό το περίφημο μεγαλείο της Επιδαύρου που λένε;
Ο.Χ.: Υπάρχει, αλλά δεν είναι σώνει και καλά κάτι μεταφυσικό. Είναι ένας απίστευτα όμορφος και ιστορικός χώρος. Δεν γίνεται να μη βιώσεις το μεγαλείο ενός χώρου που βρίσκεται εκεί χιλιάδες χρόνια. Εννοείται ότι έχω άγχος, όμως όσο περνάει ο καιρός εξαλείφεται. Πάμε χέρι-χέρι με τη σκηνοθέτη, την Κατερίνα Ευαγγελάτου, και είμαι σίγουρος ότι πηγαίνουμε προς το καλύτερο. Με ενδιαφέρει το καλύτερο κι ας μην το πετυχαίνω πάντα.
G.: Οταν δεν το πετυχαίνεις, τι κάνεις;
Ο.Χ.: Γυρνάω προς τα μέσα μου και με αμφισβητώ. Επί της ουσίας όμως αυτό δεν σου προσφέρει κάτι. Το καλύτερο είναι να πάρεις το μάθημά σου και να πας παρακάτω. Το αυτομαστίγωμα δεν βοηθάει, αλλά το κάνω.
G.: Ανάμεσα σε γυρίσματα για τη δεύτερη σεζόν του «Maestro» και πρόβες για τον «Ιππόλυτο» έκανες και τη μεταγλώττιση της νέας ταινίας της Disney «Στο Στοιχείο Τους».
Ο.Χ.: Είναι η πρώτη φορά που το κάνω. Είναι κάτι που το ήθελα από παιδί, το φανταζόμουν. Και ήταν μια τέλεια εμπειρία. Πρόκειται για μια πολιτεία από στοιχεία της Φύσης. Εγώ κάνω τον Νηρέα.
G.: Που διάβασα ότι είναι ένας αναπολογητικά ευαίσθητος τύπος.
Ο.Χ.: Αυτό μ’ αρέσει σ’ εκείνον. Οτι ενώ φαίνεται δειλός και ευαίσθητος, είναι τελικά πολύ θαρραλέος και προσπαθεί πάση θυσία να εκφράσει αυτό που αισθάνεται.
