COVID-19 
Οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις με ευθύνη του Τούρκου Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκονται στο χειρότερο επίπεδο των τελευταίων δεκαετιών και εξελίσσονται στο κεντρικό πολιτικό ζήτημα της εκλογικής κούρσας στη γείτονα με απρόβλεπτες συνέπειες για τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή μας. Θεωρώντας προφανώς τη στρατηγική της άκρατης τουρκικής επιθετικότητας ως προνομιακό για τον ίδιο πεδίο ο Ερντογάν στήριξε την πολιτική επιβίωση του στις καθημερινές απειλές πολέμου κατά της Ελλάδας επιζητώντας εναγωνίως μία νέα προεδρική θητεία το 2023. Ενδεχομένως, να εκτιμούσε μέχρι πρότινος τουλάχιστον ότι η τουρκική αντιπολίτευση σε μία προσπάθεια να μην προκαλέσει τα ενεργοποιημένα αντανακλαστικά της Δύσης μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία δε θα σήκωνε το γάντι αφήνοντας τον να εκτεθεί ακόμα περισσότερο στη διεθνή κοινότητα. Τα πράγματα όμως έχουν πάρει ακριβώς την αντίθετη τροπή.
Οι Τούρκοι πολίτες διαφωνούν με την επίθεση
Οι κεμαλιστές και τα υπόλοιπα κόμματα της αντιπολίτευσης στριμώχνουν πλέον ανοιχτά τον Τούρκο πρόεδρο ζητώντας του να κάνει πράξη τις απειλές του. Η απόλυτη συμφωνία του πολιτικού κόσμου στην Τουρκία, όπως αυτή εκφράζεται με τον πιο επίσημο τρόπο, σε ένα σενάριο εκτεταμένων στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Αιγαίο με στόχο την κατάληψη ελληνικών νησιών αποτελεί την πιο επικίνδυνη εξέλιξη από το 1974. Το πολιτικό κατεστημένο στην Τουρκία συμφωνεί ότι μια επίθεση στην Ελλάδα όχι μόνο εξυπηρετεί τους εθνικούς στόχους αλλά στο σημείο, που υποτίθεται έχουν φτάσει τα πράγματα, συνιστά επιβεβλημένη ενέργεια για την ύπαρξη της ίδιας της χώρας. Μπορεί βέβαια, βάσει των δημοσκοπήσεων που έχουν γίνει γνωστές, η πλειοψηφία του τουρκικού λαού να μη συμμερίζεται τις απόψεις της πολιτικής ηγεσίας του, αυτό όμως δεν αποτελεί ουσιαστικό λόγο ακύρωσης των σχεδιασμών επιβουλής της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας, που συνιστούν στρατηγική επιλογή του τουρκικού κράτους.
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν λοιπόν έχει λάβει το «πράσινο φως» των πολιτικών του αντιπάλων να επιχειρήσει εισβολή στην Ελλάδα. Ακόμα και στην περίπτωση, που θεωρήσουμε ότι δεν έχει εγκλωβιστεί ο ίδιος στις πολεμικές κορώνες του αλλά επιχείρησε να παρασύρει την αντιπολίτευση ώστε να συνηγορήσει δημόσια υπέρ της ανάληψης στρατιωτικής δράσης κατά της χώρας μας τα πράγματα είναι εξίσου επικίνδυνα. Είτε δηλαδή ο Τούρκος πρόεδρος αναζητά διακομματική στήριξη για να κάνει το απονενοημένο εγκλωβίζοντας προεκλογικά στην κατεύθυνση αυτή την αντιπολίτευση είτε παγιδεύτηκε ο ίδιος στην επιθετική ρητορική του δημιουργώντας επεκτατικές εθνικές προσδοκίες, τις οποίες θα πρέπει να υλοποιήσει πριν στηθούν οι κάλπες των προεδρικών εκλογών εάν δε θέλει να απαξιωθεί πολιτικά.
«Νομιμοποιεί» το προληπτικό χτύπημα
Οποια και αν είναι πραγματικά η αιτία, που υποκινεί την άνευ προηγουμένου λεκτική, προς το παρόν, επιθετικότητα της τουρκικής πολιτικής ελίτ οι Ελληνοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε οριακό σημείο. Το καθεστώς Ερντογάν διαστρεβλώνοντας κατά προκλητικό τρόπο την πραγματικότητα επιχειρεί να παρουσιάσει τη χώρα μας ως επιτιθέμενη για να δημιουργήσει την «νομιμοποίηση» για ένα προληπτικό στρατιωτικό χτύπημα. Στο πλαίσιο αυτό, τα τουρκικά ΜΜΕ, παρά τις περιορισμένες αντιπολιτευτικές φωνές, αναπαράγουν την κρατική προπαγάνδα αποδίδοντας στην Ελληνική κυβέρνηση μαξιμαλιστικές θέσεις στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα, η χώρα μας εμφανίζεται τεχνηέντως ως ο δούρειος ίππος των μεγάλων δυνάμεων, που έχουν ως στόχο να αλώσουν την Τουρκία, ο ανερχόμενος ρόλος της οποίας έχει θορυβήσει Δύση και Ανατολή.
Για το λόγο αυτό τα ρεπορτάζ των τουρκικών τηλεοπτικών σταθμών και τα βασικά δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού Τύπου στη γείτονα εστιάζουν στο μεγάλο αριθμό αμερικανικών βάσεων επί ελληνικού εδάφους, στην «οικονομική εξάρτηση» της χώρας μας από τη Γερμανία αλλά και στα οικονομικά συμφέροντα της Κίνας στην ελληνική επικράτεια και σίγουρα στη στενή στρατιωτική συνεργασία με τη Γαλλία. Η Ελλάδα είναι για την τουρκική πολιτική σκηνή η πηγή του κακού, στρατιωτικοποιώντας τα νησιά του Αιγαίου και συνιστώντας με τον τρόπο αυτό τη σοβαρότερη απειλή, που αντιμετωπίζει η Τουρκία. Βέβαια, το καθεστώς Ερντογάν δεν μπορεί να κρύψει τον εκνευρισμό του γιατί δεν έχει καταφέρει να αποσπάσει πολεμικές κορώνες από την ελληνική πλευρά, που διακαώς αναμένει θεωρώντας ότι σε μία τέτοια περίπτωση θα εκτοξευόταν ο τουρκικός εθνικισμός.
Η τελευταία προσθήκη στο αφήγημα αυτό είναι η ιστορική σύνδεση με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Οι Τούρκοι υποστηρίζουν ότι όπως πριν από 100 χρόνια οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ενθάρρυναν τους Ελληνες να εισβάλουν στην Ανατολία έτσι και τώρα η Ελλάδα ωθείται από τη Δύση να επιτεθεί στην Τουρκία. Μάλιστα, το ελληνικό εξοπλιστικό πρόγραμμα από τις ΗΠΑ και τη Γαλλία θεωρείται, κατά την Αγκυρα, η μεγαλύτερη απόδειξη ότι επίκειται εις βάρος της επίθεση, την οποία πρέπει να αντιμετωπίσει πριν ολοκληρωθούν οι παραλαβές των σύγχρονων οπλικών συστημάτων από την Αθήνα καθώς θεμελιώνεται το δικαίωμα της στην προληπτική άμυνα.
