COVID-19 
Του Πάνου Παναγιωτόπουλου
Με βαθύτατη θλίψη πληροφορηθηκαμε εμείς οι φίλοι του,αλλά και ευρύτερα η κοινή γνώμη,την εκδημία του Έλληνα ευπατρίδη,του γενναίου διπλωμάτη και πιστού φίλου Γιώργου Κωστούλα πρέσβεως ε.τ.
Τον είχα γνωρίσει πριν από πολλά χρόνια στο Λονδίνο,όταν υπηρετούσε εκεί.Με την πρώτη ματιά είδα έναν Έλληνα ευπατρίδη,πολίτη του κόσμου,με φυσικό ταλέντο στο να κάνει φίλους και στο να ανταποδίδει,εις το πολλαπλούν,τα αισθηματα φιλίας,που έτρεφε γι’αυτον.
Αργότερα διαπίστωσα ότι από την “πρώτη ανάγνωση” της προσωπικότητάς του,μου είχαν ξεφύγει ουσιώδη πράγματα!
Το βασικότερο όλων αποδείχθηκε από όσα έπραξε στην συνέχεια:
Ο πρέσβης Γεώργιος Κωστούλας ήταν ένας εξαίρετος και γενναίος πατριώτης,αφοσιωμένος στο καθήκον,που έκρυβε πίσω από τον ήρεμο λόγο του και το μειλίχιο ύφος του μια καρδιά λιονταριού!
Όταν ήλθε η κρίσιμη ώρα,αναπάντεχα και απροσδόκητα για τον ίδιο,όταν ο Θεόδωρος Πάγκαλος του εστειλε-χωρις να το γνωρίζει ο πρέσβης -τον ηγέτη των Κουρδων Οτζαλάν στην Κένυα,τότε ο Κωστούλας έπαιξε την ζωή του κορωνα-γραμματα για να μην τον παραδώσει στην Τουρκική ΜΙΤ!
Ήταν εκείνη η καρδιά του λιονταριού,που τον έσπρωξε μπροστά και έκανε έναν “αριστοκράτη” και μειλίχιο πρέσβη “ανήμερο θηρίο”μπροστά στην προδοσία του Κούρδου ηγέτη από τους τότε κυβερνώντες.
Ηρωική,αλλά επί ματαίω,η προσπάθεια!
Όλα είχαν προσυμφωνηθει και δρομολογηθεί ερήμην του γενναίου πατριώτη Γιώργου Κωστούλα.Ο Οτζαλάν παραδόθηκε στην ΜΙΤ από την κυβέρνηση Σημίτη,μέσω Κένυας,γιατί δεν ήθελαν να γίνει “το κακό”απευθείας από την Ελλάδα!
Και από τότε ξεκίνησε η διαρκής τιμωρία του διπλωμάτη Κωστούλα:Συνεχεις δυσμενείς μεταθέσεις,ταπεινώσεις και παραγκωνισμός από τους “εκσυγχρονιστές”!
Τα υπέστη όλα με αξιοπρέπεια και με πρωτοφανείς αντοχές!
Η τελευταία μας επικοινωνία ήταν τηλεφωνική,όταν έμαθα από την εκλεκτή κοινή μας φίλη Σεσίλ Ιγγλέση ότι βρίσκεται (άρρωστος)σε γνωστό γηροκομείο.Μιλησαμε και χάρηκε.Θυμηθηκαμε ακόμη και την πρεσβευτική του θητεία στην Κούβα,όπου -σπαζοντας τα στεγανά του καθεστωτος-ανεπτυξε φιλικές σχέσεις με τον τότε ηγέτη του κράτους Φιντέλ Κάστρο!
Μετά χαθήκαμε για λίγο.Αλλωστε χανόταν ο ίδιος μέρα με την ημέρα και τον βύθιζαν στην αδυναμία της μνήμης διάφορες περιπέτειες της υγείας του.
Όλα αυτά μέχρι το τέλος…Το έμαθα σήμερα…Μεγάλη απώλεια!Για τους Κρατικούς Θεσμούς,για την Ελλάδα,για το Πατριωτικό Τόξο,που διατρέχει οριζοντίως όλο το πολιτικό στερέωμα και χάνει ειλικρινείς και ασυμβίβαστους μαχητές!..
Φίλε Γιώργο θα λείψεις στην Πατρίδα!
Υ.Γ.Και σε όλους μας!
