COVID-19 
Το Πολεμικό Ναυτικό αντιμετωπίζει αυτήν την στιγμή οξύ πρόβλημα εξ αιτίας της παραιτήσεως στελεχών του. Και όχι μόνον υψηλόβαθμων. Το σημαντικό ζήτημα είναι οι παραιτήσεις αξιωματικών και υπαξιωματικών σε χαμηλούς βαθμούς. Στελεχών, που συγκροτούν την ραχοκοκκαλιά του Στόλου αλλά και το μέλλον του Πολεμικού Ναυτικού.
Το συνεχιζόμενο κύμα παραιτήσεων συνεδέθη με τον προγραμματισμό της αποστολής της φρεγάτας «Ύδρα» στην πολυεθνική επιχείρηση «Φρουρός Ευημερίας» στην Ερυθρά Θάλασσα. Αυτή όμως είναι μόνον η «κορυφή του παγόβουνου». Το πρόβλημα προϋπήρχε, και οι ρίζες του είναι βαθειές. Και στο παρελθόν πολεμικά μας πλοία είχαν μετάσχει σε εξ ίσου επικίνδυνες διεθνείς αποστολές, είτε πάλι στην Ερυθρά Θάλασσα, είτε στον Περσικό Κόλπο, είτε στο Κέρας της Αφρικής. Ποτέ όμως αυτές δεν απετέλεσαν αιτίες παραιτήσεων.
Σήμερα όμως δεν είναι μόνον αυτό! Συμβαίνει το πρωτοφανές, στελέχη να δηλώνουν απαρέσκεια από του να μετάσχουν στα πληρώματα παραλαβής των νέων φρεγατών κλάσεως «Κίμων». Άλλοτε υπήρχε υπερπροσφορά προσωπικού για τις παραλαβές νέων πλοίων. Τα στελέχη έσπευδαν «βάζοντας και μέσον» για να πάνε στην Αμερική, στην Γαλλία ή στην Ολλανδία για την παραλαβή νέων ναυτικών μονάδων. Ενώ τώρα με δυσκολία συγκεντρώνονται τα 100 στελέχη που απαιτούνται για κάθε πλοίο. Το πρόβλημα είναι κυρίως οικονομικό. Ο κυβερνήτης μιας φρεγάτας, το κόστος της οποίας ανέρχεται σχεδόν σε ένα δισεκατομμύριο, αμείβεται με 1.500 ευρώ μηνιαίως. Υπάρχει βεβαίως ιδεαλισμός και διάθεσις προσφοράς, αλλά οι βιοποριστικές ανάγκες καθίστανται πιεστικές για όλους.
Εγκαίρως το πρόβλημα είχε διαγνωσθεί από την ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού, η οποία εισηγήθηκε την χορήγηση επιδόματος ειδικώς για τα πληρώματα του Στόλου. Την εισήγηση υιοθέτησε ο Πρωθυπουργός, ο οποίος την εξήγγειλε από το βήμα της Διεθνούς Εκθέσεως Θεσσαλονίκης. Με συνολικό κόστος για τον προϋπολογισμό 19 εκατομμυρίων ευρώ, όλοι οι υπηρετούντες στα πλοία θα ελάμβαναν από 200 (οι κατώτεροι υπαξιωματικοί) μέχρι 500 ευρώ (οι κυβερνήτες) μηνιαίως. Ένα αξιόλογο ποσόν που θα αποτελούσε σημαντικό κίνητρο. Η εξαγγελία του έγινε δεκτή με μεγάλο ενθουσιασμό. Παρενέβη όμως ο (πρώην πλέον) αρχηγός ΓΕΕΘΑ, στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος, ο οποίος θεώρησε «πρέπον» να μοιράσει τα 19 εκατομμύρια σε όλο το προσωπικό, το οποίο υπηρετούσε υπό «ειδικές συνθήκες» (όπως ο ίδιος το εννοεί), με αποτέλεσμα το ποσόν να κατακερματισθεί και στην ουσία να εξανεμισθεί. Ευλόγως τον αρχικό ενθουσιασμό διεδέχθη απογοήτευσις, και τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Και επειδή για τα στελέχη του Πολεμικού Ναυτικού υπάρχει η διέξοδος της ανθούσης ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας, οι παραιτήσεις ήσαν η πρώτη άμεση συνέπεια.
Το πρόβλημα όμως είναι διττό. Πέρα από τις απαραδέκτως χαμηλές αποδοχές του προσωπικού, υπάρχει και η απαξίωσις των οπλικών συστημάτων και των πολεμικών πλοίων τα οποία έχουν εγκαταλειφθεί τα τελευταία χρόνια. Η αντιαεροπορική τους άμυνα είναι ανεπαρκής. Διαθέτουν μόνον συστήματα εγγύς αεραμύνης (point defence) και στέλνουμε την φρεγάτα «Ύδρα» στην Ερυθρά Θάλασσα σε μιαν αποστολή που απαιτεί δυνατότητες αμύνης ευρείας περιοχής (area defence), ώστε να προστατεύονται από τους πυραύλους και τα drones των Χούθι τα εμπορικά πλοία που την διασχίζουν. Η εσπευσμένη εγκατάστασις στην φρεγάτα ενός συστήματος ἀντί-drone το οποίο αντιμετωπίζει μέρος μόνον των δυνητικών απειλών, δεν λύνει το πρόβλημα. Η «Ύδρα», όπως και οι τέσσερεις φρεγάτες ΜΕΚΟ 200ΗΝ, διαθέτει ακόμη τα συστήματα της δεκαετίας του ’90, τα οποία δεν εκσυγχρονίσθηκαν ποτέ. Το σχετικό πρόγραμμα που ενεκρίθη από το ΚΥΣΕΑ προ 20ετίας περίπου ουδέποτε υλοποιήθηκε. Και σήμερα που ακόμη το συζητάμε, τα πλοία είναι ήδη παλαιά. Δεν βοηθά στην βελτίωση του ηθικού των πληρωμάτων να βλέπουν ότι υπηρετούν σε πλοία τα οποία είχαν για πολλά χρόνια εγκαταλειφθεί, και τώρα που ανέκυψε η ανάγκη, «τρέχουμε και δεν φθάνουμε».
