Πόλεμος στην Ουκρανία: Αυτές είναι οι «κόκκινες γραμμές» του Πούτιν!- Διεθνής αναγνώριση Ντονμπάς και Κριμαίας, «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας

Η πρόσφατη συνάντηση του Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Στιβ Γουίτκοφ, ειδικό απεσταλμένο του Ντόναλντ Τραμπ για το Ουκρανικό, και τον γαμπρό του Αμερικανού Προέδρου, Τζάρεντ Κούσνερ, ολοκληρώθηκε την Τρίτη χωρίς σαφή αποτελέσματα, αλλά με ορισμένα σημαντικά μηνύματα για την πορεία των διαπραγματεύσεων.

Πόλεμος στην Ουκρανία: Αυτές είναι οι «κόκκινες γραμμές» του Πούτιν!- Διεθνής αναγνώριση Ντονμπάς και Κριμαίας, «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας

Όπως σημείωσε ο Γιούρι Ουσακόφ, σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν, η πεντάωρη συνάντηση υπήρξε «χρήσιμη και εποικοδομητική», ωστόσο «απαιτείται ακόμη περαιτέρω δουλειά». Στην ατζέντα βρέθηκαν κυρίως τα εδαφικά ζητήματα, τα οποία θεωρούνται καθοριστικά για οποιαδήποτε βιώσιμη λύση της κρίσης στην Ουκρανία.

Ο Ρώσος Πρόεδρος έχει καταστήσει σαφές ότι οι βασικοί στρατηγικοί στόχοι της Μόσχας είναι μη διαπραγματεύσιμοι, και αυτοί συνοψίζονται σε τρεις «κόκκινες γραμμές».

Οι «κόκκινες γραμμές» του Πούτιν

1. Διεθνής αναγνώριση του Ντονμπάς
   Η Μόσχα απαιτεί η διεθνής κοινότητα να αναγνωρίσει τον πλήρη έλεγχο της Ρωσίας στην ανατολική βιομηχανική περιοχή της Ουκρανίας, που περιλαμβάνει το Ντονέτσκ και το Λουγκάνσκ. Προς το παρόν, η Ρωσία κατέχει περίπου το 20% της ουκρανικής επικράτειας. Όπως έχει επανειλημμένα δηλώσει ο Πούτιν, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις θα συνεχιστούν μέχρι τα ουκρανικά στρατεύματα να αποχωρήσουν. «Αν δεν αποχωρήσουν, θα το επιτύχουμε με τη βία», είχε τονίσει.

2. Διεθνής αναγνώριση της Κριμαίας ως ρωσικής
   Η Κριμαία βρίσκεται υπό ρωσικό έλεγχο από το 2014, μετά τα βίαια γεγονότα της Euromaidan, που πυροδότησαν εμφύλια σύγκρουση στην Ουκρανία μεταξύ φιλοδυτικών και φιλορώσων δυνάμεων. Η Μόσχα επιμένει στην πλήρη διεθνή νομιμοποίηση της προσάρτησης αυτής της χερσονήσου.

3. Αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας
   Η Ρωσία απαιτεί τον περιορισμό του ουκρανικού στρατού, την απαγόρευση ένταξης της χώρας στο ΝΑΤΟ και την απουσία ξένων στρατιωτικών δυνάμεων στο ουκρανικό έδαφος. Σύμφωνα με Ρώσο αξιωματούχο που γνωρίζει το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων, «υπάρχουν πυλώνες πάνω στους οποίους δεν πρόκειται να υπάρξει κανένας συμβιβασμός»

   ---

Πόλεμος στην Ουκρανία: Αυτές είναι οι «κόκκινες γραμμές» του Πούτιν!- Διεθνής αναγνώριση Ντονμπάς και Κριμαίας, «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας

Τι δέχεται ο Πούτιν

Την επόμενη ημέρα της συνάντησης, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, τόνισε ότι ο Πούτιν αποδέχτηκε ορισμένες προτάσεις των ΗΠΑ για τον τερματισμό του πολέμου, προσθέτοντας ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να συναντήσει ξανά τους Αμερικανούς διαπραγματευτές όσες φορές χρειαστεί για να επιτευχθεί συμφωνία.

Ο Πεσκόφ εξέφρασε ευγνωμοσύνη στις προσπάθειες που καταβάλλει ο Ντόναλντ Τραμπ για την επίλυση της σύγκρουσης, διευκρινίζοντας πως «θα ήταν λάθος να πούμε ότι το σχέδιο απορρίφθηκε· επρόκειτο για μια πρώτη ανταλλαγή απόψεων». Ο ίδιος σημείωσε ότι «κάποια θέματα έγιναν αποδεκτά, κάποια όχι», χωρίς όμως να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες.

Παράλληλα, ανώνυμος Ρώσος αξιωματούχος δήλωσε στο NBC ότι η Μόσχα είναι διατεθειμένη να επιδείξει ευελιξία σε δευτερεύοντα ζητήματα, όπως η αξιοποίηση των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων στην Ευρώπη για την ανοικοδόμηση της ουκρανικής οικονομίας.

Η ιδανική συμφωνία για τη Μόσχα

Στο μυαλό του Πούτιν, η «τέλεια» συμφωνία θα περιελάμβανε:

• Νομική και διεθνή αναγνώριση του ρωσικού ελέγχου σε όλες τις περιοχές που κατέχει η Ρωσία (Χερσώνα, Ζαπορίζια, Ντονέτσκ, Λουγκάνσκ).

• Μείωση του ουκρανικού στρατού στο 1/10 της σημερινής δύναμης (800.000 στρατιώτες), αντί για τα 600.000 που προβλέπει το προσχέδιο που διέρρευσε.

• Αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, με απαγόρευση όλων των ακροδεξιών και εθνικιστικών κομμάτων που απειλούν τους ρωσόφωνους πληθυσμούς.

Ο Πούτιν αντιλαμβάνεται ότι η πλήρης υλοποίηση αυτών των στόχων είναι αδύνατη, γι’ αυτό και είναι διατεθειμένος να κάνει παραχωρήσεις, διατηρώντας όμως αδιαπραγμάτευτες τις βασικές του «κόκκινες γραμμές». Η τελική συμφωνία, εάν και όποτε επιτευχθεί, θα στοχεύει να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τα στρατηγικά συμφέροντα της Ρωσίας, και ο ίδιος φαίνεται έτοιμος να περιμένει όσο χρειαστεί για να το πετύχει.