COVID-19 
Η Ντίνα Μαγδαλιανίδη είναι μία από τους πολυτραυματίες της τραγωδίας των Τεμπών. Μίλησε για την τραγική ημέρα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος και σημείωσε ότι πλέον αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας, με αποτέλεσμα να μην είναι λειτουργική και η ζωή η δική της αλλά και της οικογένειάς της να έχει αλλάξει άρδην.
Ειδικότερα, η Ντίνα Μαγδαλιανίδη είναι από εκείνα τα θύματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι για το ποια τραύματα είναι πιο σοβαρά. Αυτά στο σώμα ή εκείνα στην ψυχή;
Μιλώντας στην κάμερα της ΕΡΤ, σημείωσε πως πρώτη φορά πήρε το τρένο εκείνο το βράδυ και πως πριν το δυστύχημα ήταν πολύ δραστήρια, ενώ τώρα χρειάζεται βοήθεια σχεδόν σε ό,τι κάνει, ακόμη κι αν θέλει να πιει νερό.
Μιλώντας για τη ζωή της πριν το σιδηροδρομικό δυστύχημα, η κυρία Μαγδαλιανίδη ανέφερε: “Μου άρεσε να δουλεύω, να κάνω συνέχεια πράγματα. Μου άρεσε ο πολύ ο αθλητισμός. Έτρεχα στο γήπεδο το πρωί, τα πρωινά. Πήγαινα γυμναστήριο. Μου άρεσε πολύ η μαγειρική. Είχα τελειώσει με τις σπουδές μου και εργαζόμουν στον τουριστικό κλάδο”.
“Εκείνη τη μέρα, είχα ταξιδέψει στην Αθήνα για να δω φιλικά μου πρόσωπα. Πρώτη φορά έπαιρνα το τρένο, στο γυρισμό. Και θυμάμαι ότι δεν είχε γίνει η κράτηση μου online και χρειάστηκε να πάρω το τρένο των 19:22. Δεν ήμουν συνηθισμένη να ταξιδεύω βράδυ και επίσης ήταν η πρώτη φορά που έπαιρνα τρένο“, είπε η νεαρή κοπέλα για τη μοιραία νύχτα του σιδηροδρομικού δυστυχήματος.
“Αυτό που θυμάμαι είναι να σκίζω το φρύδι και να σπάω το πόδι μου και να πέφτω προς τα κάτω. Έπειτα το βαγόνι διαλύεται. Προσπάθησα να βγώ όταν ξαναξύπνησα, γιατί φαντάζομαι είχα λιποθυμήσει. Βγήκα και έπεσα πάνω σε σίδερα με τα πόδια μου. Και μετά σύρθηκα προς ένα χωράφι που είχε εκεί πέρα”, ανέφερε.
“Οι πρώτες μου σκέψεις όπως και στο ατύχημα ήταν η οικογένεια μου. Μου έδιναν πολλά φάρμακα, οπότε το μόνο που θυμόμουν ήταν ένα τρένο να καίγεται” είπε για την πρώτη μέρα που ξύπνησε στο νοσοκομείο. “Έλεγα: δεν έχει χτυπήσει σοβαρά και θα τα καταφέρεις. Είχα και παραισθήσεις”, είπε η κυρία Μαγδαλιανίδη.
“Εκεί που ήμουν ανεξάρτητη είχα μάθει να τα κάνω όλα μονή μου, να δουλεύω, να περνάω τον χρόνο μου, ξαφνικά χρειάζομαι κάποιον ακόμα και για να μου φέρει το νερό. Δεν μπορώ να είμαι λειτουργική. Δεν μπορώ να κάνω πράγματα μόνη μου. Δεν μπορώ να βγω έξω μόνη μου. Το πρόγραμμά μου είναι φυσιοθεραπείες, γιατροί, νοσοκομεία. Αυτό είναι το πρόγραμμα. Και η μαμά μου άφησε τη δουλειά της για ‘μένα. Οπότε δεν μπορώ να τη πω: πήγαινέ με και στον έξτρα καφέ, εδώ, εκεί, εφόσον δεν μπορώ να πάω μόνη μου”, σημείωσε μεταξύ άλλων.
“Μου άφησε κάποιες μόνιμες βλάβες γιατί είχα παρά πολλά κατάγματα σε όλο μου το σώμα ακόμα και σε σπονδύλους, στον αυχένα, στη μέση, αλλά το χειρότερο ήταν το πόδι μου που είχε σχεδόν ακρωτηστιαστεί στο ατύχημα”, είπε για τις συνέπειες του σιδηροδρομικού δυστυχήματος στο σώμα της.
“Η οικογένειά μου και κυρίως η μαμά μου δεν μπορούν να το ξεπεράσουν ακόμα. Η μαμά μου εμφάνισε κι αυτή κάποια προβλήματα υγείας και ψυχολογικής ψύσεως, μετά από αυτό. Και άφησε και τη δουλειά της για εμένα, οπότε όλοι είναι από πάνω μου τώρα σε αυτή την κατάσταση.
“Καλύπτονται πλέον τα φάρμακα και πιο γρήγορα, αλλά δεν έχω λάβει κάποια άλλη βοήθεια ούτε στο ψυχλογικό ούτε κάποια άλλη ελάφρυνση έχω βιώσει. Τώρα δεν ξέρω εάν κάποιοι άλλοι έχουν κάποια άλλη βοήθεια. Τουλάχιστον όχι τα άτομα που μιλαώ από τη ΜΕΘ. Αλλά εμένα με έχει στηρίξει πολύ ο εργοδότης μου”, είπε για τη βοήθεια που λαμβάνει από την Πολιτεία.
