“Τσάμικος” του Μάνου Χατζιδάκι & του Νίκου Γκάτσου

Τσάμικος του Μάνου Χατζιδάκι & του Νίκου Γκάτσου : Ένα από τα σπουδαιότερα τραγούδια που γράφτηκαν ποτέ (βίντεο)

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, ακούω τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι. Μαζί της, μάλιστα, έχω συνδέσει αρκετά σημαντικά γεγονότα της ζωής μου. Ο Μάνος Χατζιδάκις, πετυχαίνει με ένα μοναδικό τρόπο να διοχετεύει τόνους συναισθημάτων μιλώντας στην ψυχή.

Είναι κάποιοι στίχοι που όσα χρόνια και αν περάσουν, παραμένουν ανεξίτηλοι κι αγγίζουν την καρδιά…

Όταν δε, ενώνεται η μουσική του Μεγάλου Ερωτικού με τους στίχους του Νίκου Γκάτσου…γίνεται το θαύμα!

Ήταν αρχές του 1976, όταν ο Μάνος Χατζιδάκις αρχίζει να γράφει μουσική για ένα νέο κύκλο τραγουδιών πάνω σε στίχους του στενού συνεργάτη και φίλου του- Νίκου Γκάτσου. Τίτλος:Αθανασία”. Ερμηνευτής του θα ήταν ο κορυφαίος Μανώλης Μητσιάς. Κάτι προέκυψε όμως κι ερμήνευσε το τραγούδι η Δήμητρα Γαλάνη σε τόνους του Μητσιά γιατί δεν υπήρχε χρόνος ν’ αλλάξουν οι τόνοι αφού οι ορχήστρες είχαν πλέον γραφτεί.

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε, συμπεριλήφθηκε στην “Αθανασία” και δικαιωματικά πέρασε σ’ αυτήν… Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι πρόκειται για ένα από τα σπουδαιότερα κομμάτια που γραφτήκανε ιστορία.

Οι στίχοι του μοναδικοί και σε συνδυασμό με τη μουσική του, θυμίζουν Ελλάδα από την αρχή ως το τέλος.
Άλλωστε, πρόκειται για ένα δίσκο από τους καλύτερους όλων των εποχών για την ελληνική μουσική. Το κυρίαρχο στοιχείο που συνετέλεσε σε αυτό είναι ο “Τσάμικος” που είναι ίσως ευρύτερα γνωστός από την πρώτη φράση του («Στα κακοτράχαλα τα βουνά»)…

Τσάμικος

Advertisement

Στα κακοτράχαλα τα βουνά

με το σουράβλι και το ζουρνά

πάνω στην πέτρα την αγιασμένη

χορεύουν τώρα τρεις αντρειωμένοι.

Ο Νικηφόρος κι ο Διγενής

κι ο γιος της Άννας της Κομνηνής.

Δική τους είναι μια φλούδα γης

μα εσύ Χριστέ μου τους ευλογείς

για να γλιτώσουν αυτή τη φλούδα

απ’ το τσακάλι και την αρκούδα.

Δες πώς χορεύει ο Νικηταράς

κι αηδόνι γίνεται ο ταμπουράς.

Από την Ήπειρο στο Μοριά

κι απ’ το σκοτάδι στη λευτεριά

το πανηγύρι κρατάει χρόνια

στα μαρμαρένια του χάρου αλώνια.

Κριτής κι αφέντης είν’ ο Θεός

και δραγουμάνος του ο λαός.

Ακολουθήστε το Europost στο